🔹آیت الله حائری شیرازی🔹
🔸 وقتی از او تعریف می کنی، نشئه می شود!🔸
اینطور نیست که فقط هروئینی ها معتاد باشند. ما هم مثل
#معتادی هستیم که هروئین او «حبّ دنیا» است. یکی معتاد به قدرت است، یکی معتاد به ریاست است، یکی معتاد به اسم است، یکی معتاد به شهرت است. انسان وقتی معتاد اسم و شهرت شد، وقتی از او تعریف می کنی،
#کِیف می کند!
#نشئه می شود! مثل اینکه مواد به او رسیده است. وقتی هم که از او تعریف نمی کنی، مثل این است که مواد به او نرسیده و
#خمار است. اینها همه اش اعتیاد است.
#انبیاء مثل کسانی هستند که می خواهند انسان را ببرند بیمارستان و او را مداوا کنند تا اعتیادش را ترک کند. یک
#دوره ای باید بگذرد تا مواد از بدن او خارج شود. معتاد را وقتی می برند برای مداوا، هفتۀ اول، ده روز اول، خمار است؛ گیج است. تمام این دست و پا و بدنش درد می کند؛ چون عادت کرده به مواد. نمی تواند بنشیند. نمی تواند راه برود و حوصلۀ هیچ چیز را ندارد.
به ما گفته اند وقتی می روید
#مسجد، حرف دنیا نزنید. اما انسان مثل خمارها دلش می خواهد آنجا هم یک کسی را پیدا بکند و حرف دنیا با او بزند! یعنی مثل اینکه می خواهد مواد بکشد! به آدم می گویند وقت نماز خواندن، بازی نکن و حواست به نماز باشد. این دوای تو است. روزی پنج مرتبه این
#قرص را بخور. این نماز، مثل همان قرص و دوایی است که خدا داده برای این که ما اعتیادمان را ترک بکنیم.
