گردباد خانه‌های شهر را یکی یکی خراب کرد یا کریم‌های شهر را پَراند آفتاب را گرفت سایه را به جای آن نشاند   گردباد روی باغ‌ها قدم گذاشت عطر لاله را به خاک برد میوه‌های تازه را شهید کرد باغ را به موریانه‌ها سپرد   شهر بیقرار من! صبر کن... ما به شوق آفتاب دست توی دست هم ابر می‌شویم قطره قطره آب می‌شویم بر سرش خراب می‌شویم صبر کن... لحظه‌ی حضور یاکریم‌هاست آفتاب توی مشت‌های ماست... #مریم_زندی ●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○ مثل وقتی که زیر میز کلاس جامدادی خوشگلم جا ماند مثل وقتی که دیر کردم و باز اسم من را مدیر مدرسه خواند مثل وقتی که توی دفتر من خانم امضا زد و نوشت بد است مثل وقتی که بغض من ترکید قلب من‌گوشه ی کلاس شکست من همین‌قدر غصه دار تو ام که تو مهمان غصه های خودی از همین کودکی شدی سرباز عازم کوچه های جنگ شدی کوچه هایی که مثل جبهه شدند کوچه هایی که جای کودک نیست پیش این غصه های کوچک من این گرفتاری تو کوچک نیست قلب من کاسه ای پر از نذری است مثل یک ظرف کوچک چینی نذر دارد که شادمان باشی کودک کوچک فلسطینی #مسعود_طاهری_عضد ●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○ « کودکی نفس زنان... » دویده است با شتاب نه توی پارک ها که توی کوچه های تنگ تمامِ خاطرات کودکیِ او به جای تیله ها و توپ و فرفره خلاصه می شود به: «سنگ» میانِ راه مدرسه، در انتهای کوچه، پشت در، همیشه در کمینِ او نشسته است نگاهِ وحشیِ تفنگ! #ریحانه_نوری