eitaa logo
گزیده خبرها
54 دنبال‌کننده
10.4هزار عکس
6.1هزار ویدیو
265 فایل
یک مؤمن برای در امان ماندن از آفات پیچیده آخرالزمان، در کنار دغدغه تدبیر معیشت، دغدغه ولایت پذیری را نیز دارد. این کانال، سعی دارد در جهت عمل به دستور رهبری، مبنی بر مهاجه با امیدزدایی دشمن و مخفی کردن نقاط امید، به نشر اخبار امید افرین و بصیرت زا بپردازد
مشاهده در ایتا
دانلود
☑️ اگر امام حسن در جنگ با معاویه کشته میشد، دیگر «» نبود! ▪️ اگر (ع) کشته میشد، امروز از اسلام یا نامی نبود یا اگر نامی بود، شخصیّت اوّل اسلام معاویةبن‌ ابی‌سفیان بود. و شما می‌دانید اسلامی که شخصیّت اوّلش و مرد اوّل یا دوّمش معاویه باشد، یعنی آن اسلامی که شالوده‌اش کاخ سبز است؛ یعنی آن اسلامی که زیربنای فکری و فلسفیِ تبعیض نژادها و تبعیض طبقات و اختلاف طبقاتی است؛ یعنی آن اسلامی که پشتوانه‌ی ظلم است؛ آن اسلامی که پشتوانه‌ی قدرت‌های جبّار و طاغی و غاصب است؛ آن‌چنان اسلامی برای بشریّت باقی میماند. ▪️ و امام مجتبی در آئینه‌ی تاریخ همه‌ی این مطالب را میدید؛ و البته دریغش می‌آمد که را بی‌رقیب در این میدان باقی بگذارد؛ دشمن معاویه است، یزیدِ احمق که نیست! دشمن، معاویه‌ی سیّاس است، معاویه‌ی سیاستمدار، پخته، چکیده، تجربه‌کرده، کارآزموده، با آن روشهای عجیبی که او به کار میزند، دشمن، او است. نه یزیدِ جوانِ خامِ ساده‌دل. ▪️ و باز در روزگاری است که هنوز جمعیّت شیعه شکل نگرفته‌اند و مجزّا نشده‌اند از عامّه‌ی مسلمان‌ها به صورت یک گروهی که یک جهت و هدف خاصّی دارد؛ همانطوری که در زمان امام حسین (ع) این‌جور شده بودند. ▪️ ... اگر چنانچه امام حسن با این وضع کشته میشد، دیگر «شهید» نبود. مردی که کشته‌شدنِ او و مرگ او حیات‌بخش نباشد، برای بقای مکتب مفید نباشد، دشمن را جری‌تر کند، میدان را برای او بلامنازع و بلامعارض بگذارد، در اسلام اسم این‌چنین کشته‌شدنی «» نیست. شهادت یعنی مرگِ زندگی‌بخش؛ یعنی جان‌دادن و جانی به اجتماع دمیدن؛ نه‌اینکه برود در میدانی کشته بشود و بعد حتّی یک حلقوم باقی نماند که فکر او را و پیام او را به جهانیان برساند. ▪️ و امام حسن وضعش این‌جوری بود و اگر کشته میشد، معاویه میماند و تُرک‌تازی‌های بی‌دریغش و حتّی دشمنی‌اش با پیغمبر! 📖 دو امام مجاهد ؛ گفتار دوّم ؛ ص ۹۸ 🌀🌀 @shenakhte_rahbari
☑️ اگر امام حسن در جنگ با معاویه کشته میشد، دیگر «» نبود! ▪️ اگر (ع) کشته میشد، امروز از اسلام یا نامی نبود یا اگر نامی بود، شخصیّت اوّل اسلام معاویةبن‌ ابی‌سفیان بود. و شما می‌دانید اسلامی که شخصیّت اوّلش و مرد اوّل یا دوّمش معاویه باشد، یعنی آن اسلامی که شالوده‌اش کاخ سبز است؛ یعنی آن اسلامی که زیربنای فکری و فلسفیِ تبعیض نژادها و تبعیض طبقات و اختلاف طبقاتی است؛ یعنی آن اسلامی که پشتوانه‌ی ظلم است؛ آن اسلامی که پشتوانه‌ی قدرت‌های جبّار و طاغی و غاصب است؛ آن‌چنان اسلامی برای بشریّت باقی میماند. ▪️ و امام مجتبی در آئینه‌ی تاریخ همه‌ی این مطالب را میدید؛ و البته دریغش می‌آمد که را بی‌رقیب در این میدان باقی بگذارد؛ دشمن معاویه است، یزیدِ احمق که نیست! دشمن، معاویه‌ی سیّاس است، معاویه‌ی سیاستمدار، پخته، چکیده، تجربه‌کرده، کارآزموده، با آن روشهای عجیبی که او به کار میزند، دشمن، او است. نه یزیدِ جوانِ خامِ ساده‌دل. ▪️ و باز در روزگاری است که هنوز جمعیّت شیعه شکل نگرفته‌اند و مجزّا نشده‌اند از عامّه‌ی مسلمان‌ها به صورت یک گروهی که یک جهت و هدف خاصّی دارد؛ همانطوری که در زمان امام حسین (ع) این‌جور شده بودند. ▪️ ... اگر چنانچه امام حسن با این وضع کشته میشد، دیگر «شهید» نبود. مردی که کشته‌شدنِ او و مرگ او حیات‌بخش نباشد، برای بقای مکتب مفید نباشد، دشمن را جری‌تر کند، میدان را برای او بلامنازع و بلامعارض بگذارد، در اسلام اسم این‌چنین کشته‌شدنی «» نیست. شهادت یعنی مرگِ زندگی‌بخش؛ یعنی جان‌دادن و جانی به اجتماع دمیدن؛ نه‌اینکه برود در میدانی کشته بشود و بعد حتّی یک حلقوم باقی نماند که فکر او را و پیام او را به جهانیان برساند. ▪️ و امام حسن وضعش این‌جوری بود و اگر کشته میشد، معاویه میماند و تُرک‌تازی‌های بی‌دریغش و حتّی دشمنی‌اش با پیغمبر! 📖 دو امام مجاهد ؛ گفتار دوّم ؛ ص ۹۸ 🌀🌀 @shenakhte_rahbari
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
💠 امام حسن (علیه السلام) 🔸 در احتجاجات (سلام الله علیه) هتاکی ‌ها و بی ‌ادبی ‌هایی که اموی ‌ها نسبت به او داشتند یک بی ‌ادب را اجیر کردند که نسبت به (سلام الله علیه) اهانت بکند و او هم بی ‌ادبی کرد. حضرت گوش داد، بعد وقتی که خواست برود، فرمود تو مثل پشه ‌ای هستی که روی درخت خرما نشسته، وقتی که آمدی معلوم نبود که چه وقت آمدی! حالا که داری می روی به من می‌گویی محکم خودت را نگه دار من دارم می ‌روم!؟ 🔸 چه کسی می ‌تواند این حرف را بزند؟ کسی که مستقیم ریشه دار است. با آمدنِ یک تلخ، نمی ‌لغزد که با رفتنش بخندد! آپارات: https://aparat.com/v/DeULj 📚 دیدار تاریخ: 1396/08/17 🆔 @a_javadiamoli_esra
✍️ از (ع) در وصيت به فرزندش (ع) روایت شده: 💠 بدان كه پيش روى تو راهى است همراه با و سختيهاى جانگاه... 🔶 هرگاه از كسى را يافتى كه رهتوشه تو را به سوى بر دوش كشد و فرداى قيامت كه به آن نياز دارى به تو تحويل دهد، پس آن را شمار؛ 🔷 بارت را بر دوش او بگذار، و تا مى توانى، او را افزون كن، شايد كه او را بجويى و ديگر نيابى!... 📖 «وَاعْلَمْ اَنَّ اَمامَكَ طَريقا ذا مَسافَةٍ بَعيدَةٍ وَمَشَقَّةٍ شَديدَةٍ... وَاِذا وَجَدْتَ مِنْ اَهْلِ الْفاقَةِ مَنْ يَحْمِلُ لَكَ زادَك اِلى يَوْمِ القِيامَةِ فَيُوافيكَ بِهِ غَدا حَيْثُ تَحْتاجُ اِلَيْهِ فَاْغْتَنِمْهُ وَحَمِّلْهُ اِيّاهُ وَاَكْثِرْ مِنْ تَزْويدِهِ وَاَنْتَ قادِرٌ عَلَيهِ، فَلَعَلَّكَ تَطْلُبُهُ قَلاتَجِدُهُ…». 📚 نهج البلاغه (فيض الاسلام) نامه 31. ✍️ پ.ن: 💠 اى رهروى كه خير به مردم رسانده اى آسوده رو، كه بار تو بر دوش سائل است (صائب) /
✍️ روایت شده گروهى در محضر (ع) بودند، از حضرت سؤال كردند: 🔶 «چگونه است كه شما هرگز سائل و -ى را برنمى گردانيد، گرچه سوار بر اشتر، در حالت رفتن باشيد؟ 💠 فرمود: 1️⃣ من هم به محتاج و سائلم و مى خواهم كه خداوند مرا محروم نگرداند؛ 2️⃣ و شرم دارم كه با چنين ، سائلان را نااميد كنم؛ 3️⃣ خدايى كه -هايش را بر من ارزانى داشته، مى خواهد كه من هم به مردم كنم؛ 4️⃣ مى ترسم كه اگر خود را از مردم دريغ دارم، خداوند هم به من -ش را دريغ دارد و منع نمايد. 📖 قيلَ لَهُ: لأىِّ شَى ءٍ لا نَراكَ تَرُدُّ سائِلاً وَإنْ كُنْتَ عَلى ناقَةٍ؟ فَقال (ع) «إنّى لِلّهِ سائِلٌ، وَفيهِ راغِبٌ، وَأَنا أَسْتَحْيى أنْ أَكُونَ سائِلاً وَأَرُدَّ سائِلاً، وَإِنَ اللّه َ عَوَّدَنى عادَةً أَنْ يفيضَ نِعَمَهُ عَلَيَّ وَعَوَّدْتُهُ أَنْ أَفيضَ نِعَمَهُ عَلَى النّاسِ فَأَخْشى إنْ قَطَعْتُ العادَةَ أَنْ يَمْنَعَنى العادَةَ.» 📚 بلاغة الامام الحسن عليه السلام، ص135. / (ع)/ /
✍️ از (ع) روایت شده: 💠 آن است كه: 1️⃣ قبل از انجامش هيچگونه و مسامحه اى انجام نگيرد؛ 2️⃣ و بعد از پايان كار هيچ -ى همراه نداشته باشد؛ 🔶 بعد فرمود: ✅ قبل از درخواست كردن، نشانه است. 📖 «اَلْمَعْرُوفُ مالَمْ يَتَقَدَّمَّهُ مَطَلٌ وَلا يَتْبَعُهُ مَنٌّ وَ الإعطاءُ قَبْلَ السُؤالِ مِنْ أكْبَرِ السُؤدَدْ». 📚 بحار الانوار، ج 75، ص 112، ب 19، ح 7. / (ع)/ /
✍️ از (ع) روایت شده: 💠 «والاترين مقام در نزد خداوند از آن كسى است كه آشنا به باشد وسعى در اداى آن نمايند؛ 🔶 وكسى كه در برابر برادران دينى اش داشته باشد، خداوند او را از راستگويان و. على بن ابيطالب (ع) محسوب خواهد كرد.» 📖 «أَعْرَفُ الناسِ بِحُقُوقِ إخوانِهِ وَأَشَدُّهُمْ قَضاءا لَها أَعْظَمُهُمْ عِنْدَاللّه ِ شَأْنا وَمَنْ تَواضَعَ فِى الدُّنْيا لِإخْوانِهِ فَهُوَ عِنْدَاللّه ِ مِنَ الصِّدِيقينَ وَ مِنْ شيعَةِ عَلِيِّ بْنِ أَبىطالِبٍ (ع)» 📚 حياة الامام الحسن بن علي عليهمالسلام، ج1، ص319؛ / (ع)/ / /
✍️ از (ع) روایت شده: 💠 هر كس -هاى خود را برشمرد، و بخشندگى خود را تباه كرده است. 📖 «مَن عَدَّدَ نِعَمَهُ ، مَحَقَ كَرَمَهُ». 📚بحارالأنوار، ج 74 ، ص 417 . /
✍️ روايت شده كه: 💠 (ع) بر گروهى از گذشت كه تكّه نانهايى بر زمين نهاده و گرد يكديگر نشسته بودند و از آن بر مى داشتند و مى خوردند. 🔶 اين جماعت به امام (ع) گفتند: اى پسر دختر رسول خدا! بفرماييد. ✅ راوى مى گويد: حضرت (ع) فرود آمد و فرمود: خداوند را دوست ندارد و همراه آنان به خوردن نشست تا از خوردن دست كشيدند ... 🔷 امام (ع) سپس آنها را به دعوت كرد و اطعامشان نمود و جامه شان بخشيد. 📖 «رُوِيَ أنَّهُ مَرَّ الحَسَنُ بنُ عَلِيٍّ (ع) عَلى فُقَراءَ وقَد وَضَعوا كُسَيراتٍ عَلَى الأَرضِ وهُم قُعودٌ يَلتَقِطونَها ويَأكُلونَها، فَقالوا لَهُ: هَلُمَّ يَا بنَ بِنتِ رَسولِ اللّه ِ إلَى الغَداءِ . قالَ : فَنَزَلَ وقالَ: إنَّ اللّه َ لا يُحِبُّ المُستَكبِرينَ، وجَعَلَ يَأكُلُ مَعَهُم حَتَّى اكتَفَوا ... ثُمَّ دَعاهُم إلى ضِيافَتِهِ وأطعَمَهُم وكَساهُم». 📚 المناقب لابن شهرآشوب، ج۴، ص23. /
✍️ از (ع) روایت شده: 💠 دستگير و به حضور عليه السلام برده شد. ✅ امام (ع) فرمود: -ش را نيكو و -ش را نرم گردانيد؛ 1️⃣ اگر زنده ماندم كه صاحب خون، خودم هستم، بخواهم در مى گذرم يا قصاص مى كنم؛ 2️⃣ و اگر مُردم، او را به من مُلحق كنيد كه نزد خداوند جهانيان از او مى كنم. 🔶 و و از مگذريد كه خدا از حدگذرندگان را دوست نمى دارد؛ 📖 «اُخِذَ ابنُ مُلجَمٍ فَاُدخِلَ عَلى عَلِيٍّ عليه السلام ، فَقالَ : أطيبوا طَعامَهُ وألينوا فِراشَهُ ، فَإِن أعِش فَأَنَا وَلِيُّ دَمي ، عَفوٌ أو قِصاصٌ ، وإن مُتُّ فَأَلحِقوهُ بي اُخاصِمهُ عِندَ رَبِّ العالَمينَ «ولا تعتدوا، إنّ اللّه لا يحبّ المعتدين» 📚 الإمامة والسياسة، ج ۱، ص۱۸۱. / (ع) / /