#تجربه_من ۱۷۳ #فرزندآوری #فرزندآوری_خدا_خواسته تجربه منم شاید برای بعضی ها خالی از لطف نباشه. من الان ۵ ساله که ازدواج کردم و مادر ۲ تا فرشته آسمونی هستم خداروشکر. در سن ۲۰ سالگی ازدواج کردم. ترم آخر کارشناسی بودم که بدون اینکه خودم تصمیمی برای بچه دار شدن داشته باشم فهمیدم باردارم. اولش خیلی ناراحت شدم چون واقعا فکر میکردم اصلا آمادگی ذهنی و روحی مادر شدن رو ندارم. اما کم کم خودمو با شرایط وفق دادم‌ و به خودم قبولوندم و البته پروژه پایان نامه دانشگاهمو قبل از به دنیا اومدن پسرم تموم کردم. پسرم ۱۱ ماهه بود که دوباره بدون اینکه خودم بخوام(و البته از تقدیر بسیار بسیار خوبم) دوباره فهمیدم که باردارم. این دفعه واقعا وحشتناک ناراحت شدم و خیلی گریه میکردم. چون هیچ تجربه این چنینی برای فاصله کم بچه ها تو اطرافیان ندیده بودم و می ترسیدم که کم بیارم و از پس دوتا بچه برنیام. چون اون موقع اصلا خودم و توانایی هام رو قبول نداشتم و راستشو بگم قدر و منزلت و جایگاه یک زن رو نمیدونستم. دخترم که بدنیا اومد ما سختی های فرااااااوانی داشتیم!!! واقعا خیلی سخت تونستم با شرایط کنار بیام. ولی وقتی مطالعاتم رفت بالا و کانال های مفید آشنا شدم الان به قدری از وضعیت موجودم راضی هستم که همیشه فکر میکنم این روزی معنوی خیلی زیاد و دوست داشتنی فقط و فقط بخاطر وجود دوتا بچه هام هست. الان فقط به فکر برنامه ریزی هستم برای آمادگی برای بچه های بعدی. انشاالله ۴ تا بچه دوست دارم داشته باشم. تجربه مو به این خاطر اینجا گفتم چون میدونم کسایی هستن که ممکنه مثل من ناخواسته (یا بهتره بگیم خداخواسته) باردار شدن و احساس عذاب وجدان دارن. میخوام بگم که میشه این احساس منفی و بد عذاب وجدان و راضی نبودن از شرایط رو تبدیل به حس خوب مادری و نشاط و پویایی تبدیل کرد. فقط به شرط اینکه دنبال شناخت جایگاه و ارزش یک زن تو دین خودمون باشیم و بدونیم که مادر شدن این قدر و منزلت رو در حد اعلا به انسان منتقل میکنه و این عالی ترین حسی هست که میشه تجربه اش کرد. 🆔 @asanezdevag