هدایت موشک:
به روشی گفته می‌شود که یک محموله یا یک سر جنگی، با سوار بر یک پیشرانه، به هدف مشخصی برسد.
سامانه هدایت موشکی به منظور بالابردن دقت موشک و افزایش احتمال برخورد آن به هدف، طراحی و به کار گرفته می‌شود.
سامانه‌های متنوعی برای هدایت موشک وجود دارند. در ادامه به معرفی برخی از این سامانه‌ها خواهیم پرداخت.
@ASE_ASEMANX
هدایت اینرسی:
این سیستم هدایت، از نخستین سیستم‌های هدایت موشک، به حساب می‌آید. همانطور که اشاره شد، در جنگ جهانی دوم، برای اولین بار توسط موشک‌های کروز V1 و بالستیک V2، مورد استفاده قرار گرفت.
سیستم هدایت اینرسی، یک سیستم هدایت درونی است که با استفاده از چند ژیروسکوپ و شتاب سنج، که تعداد آنها در موشک‌های مختلف، متفاوت است، زاویه و جهت حرکت موشک را تعیین می‌کند.
دقت این سیستم به دقت مختصات دستگاه مبداء (پرتاب) و مقصد (هدف)، سنسورها (حسگرها) و الگوریتم‌های کنترلی، بر می‌گردد.
@ASE_ASEMANX
هدایت فرو سرخ:
این نوع هدایت، یک هدایت داخلی و خودمختار است که نیاز به کنترل بیرونی یا راهنمای بیرونی ندارد. در این روش، حسگر نصب شده بر روی دماغه موشک، بعد از شلیک، اقدام به جستجوی محیط رو به روی خود، برای پیدا کردن منبع گرمایی، جهت قفل کردن بر روی آن می‌کند. این منبع گرمایی، منبعث از نواحی گرم هواپیما، بالگرد و یا یک موشک کروز می‌باشد.
یکی از امتیازات این نوع هدایت اینست که خلبان یا شلیک کننده، بعد از قفل کردن بر روی هدف و پرتاب، می‌تواند اقدام به شلیک موشک دیگر و یا ترک محل کند. موشک به کمک سیستم فرو سرخ درون خود و بالچه‌های هدایت کننده، به طرف هدف هدایت می‌شود.
@ASE_ASEMANX
توجه به این نکته ضروری است که غیر از گرمای حاصله از گازهای خروجی موتور هواپیما، نقاط دیگری در چشمان حسگر سامانه هدایتی فرو سرخ، گرم دیده می‌شود. این نقاط در تصویر بالا، آورده شده است.
دماغه (Nose)
لبه‌ی پیشرو (Leading Edges)
ورودی‌های موتور (Engine Inlets)
نازل‌های موتور (Engine Nozzles)
اگزوز (Exhaust Plume)
@ASE_ASEMANX
هدایت رادیویی:
این روش در نسل اول موشک‌های هوا به زمین و موشک‌های ضد تانک هدایت شونده، به کار برده شد. قدیمی‌ترین روش هدایت موشک، هدایت رادیویی است. در این روش، خلبان یا شلیک کننده، باید موشک را تا زمان برخورد به هدف، در دید خود نگه دارد و با استفاده از دسته هدایت که در اختیار شلیک کننده است، به وسیله‌ی امواج رادیویی فرستاده شده، موشک را به طرف هدف، هدایت کند. این روش دقیقاً مانند کنترل کردن یک هواپیمای کنترل از راه دور یا «پهپاد» می‌باشد.
@ASE_ASEMANX
هدایت تصویری:
در موشک‌ها و بمب‌های هدایت تصویری، یک دوربین بر روی دماغه‌ی موشک قرار دارد. در حین آماده سازی پرتاب موشک، دوربین شروع به تصویر برداری از محیط روبروی خود می‌کند. خلبان یا شلیک کننده، تصاویر گرفته شده را همزمان در نمایشگر خود مشاهده می‌کند و علامت هدف‌گیری را بر روی نقطه مورد نظر، قرار داده و دوربین را بر روی هدف قفل می‌کند. موشک پس از شلیک، تصویر هدف را که قبلاً مشخص شده بود، دنبال می‌کند. این روش هدایت مانند هدایت فرو سرخ، یک روش هدایت درونی است و نیازی به هدایت خارجی نداشته و شلیک کننده بعد از شلیک می‌تواند اقدام به پرتاب موشک دیگر و یا منطقه را ترک کند. به این نوع هدایت، هدایت تلویزیونی نیز می‌گویند.
@ASE_ASEMANX
هدایت لیزری:
این روش هدایت، یک روش ترکیبی است که به آن هدایت نیمه‌فعال لیزری هم گفته می‌شود، به گونه‌ای که ابتدا کاربر (خلبان/شلیک کننده)، یک پرتوی لیزری به وسیله غلاف هدف‌گیری، به هدف تابانده و بازتاب داده می‌شود. موشک دارای یک حسگر لیزری بر روی دماغه است و به کمک این حسگر، امواج منعکس شده از هدف را کشف کرده و این امواج را تا اصابت موشک، تعقیب می‌کند.
@ASE_ASEMANX
هدایت راداری:
این نوع هدایت موشک، خود به سه نوع غیر فعال، نیمه فعال و فعال تقسیم‌بندی می‌شود.
در هدایت راداری غیرفعال، موشک امواج رادیویی منتشر شده از هدف را رهگیری می‌کند. این امواج از دستگاه‌های رادیویی هدف، مانند رادار، بیسیم‌های مخابراتی و شبیه به آن منتشر می‌شود و موشک با تعقیب این امواج، خود را به سمت هدف، هدایت می‌کند.
در هدایت راداری نیمه‌فعال، همانند هدایت لیزری نیمه‌فعال که قبلاً مطرح شد، به جای پرتو لیزر از امواج رادیویی مشخص، برای تعقیب و اصابت به هدف، استفاده می‌کند.
در هدایت راداری فعال، موشک دارای یک دستگاه کوچک برای رهگیری و اصلاح مسیر به طرف هدف، می‌باشد. رادار جنگنده و یا ناو شلیک کننده، در ابتدا هدف را کشف و روی آن قفل می‌کند. پس از آن، مختصات هدف به موشک منتقل شده و موشک به طرف محدوده‌ی هدف، شلیک می‌شود. موشک مسیر خود را از سکوی پرتاب تا نزدیکی هدف، به صورت هدایت اینرسی پیش می‌برد و بعد از کشف هدف، توسط رادار موشک، به روش هدایت راداری، به طرف نقطه مورد نظر، حرکت می‌کند.
@ASE_ASEMANX
پهپاد چیست؟
"پرنده هدایت پذیر از دور" یا به اختصار پهپاد، گونه‌ای از هوا‌گرد است که از راه دور و بدون نیاز به خلبان، هدایت و کنترل می‌شود.
@ASE_ASEMANX
تاریخچه پهپاد
نخستین پرنده بدون سرنشین در سال ۱۹۱۳ به پرواز درآمد.
پنج سال بعد کمپانی Dayton-Wright موفق به ساخت پهپاد‌هایی موسوم به "باگ" شد که بعدها در جنگ جهانی دوم، با استفاده از یک رادیو کنترل دور برد، هدایت گردید.
@ASE_ASEMANX
تاریخچه پهپاد (...)
نسل بعدی که در جنگ جهانی دوم ساخته شد، هواپیمای V-1 موسوم به بمب پرنده بود که آلمان‌ها با این پهپاد موفق به درهم شکستن دژ مستحکم لندن و بمباران این شهر شدند.
@ASE_ASEMANX
تاریخچه پهپاد (...)
دست آخر، کشورهای پیشرو در زمینه تولید پهپاد، خصوصا نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا، به دلیل هزینه‌های سنگین از جمله هواپیمای سرنشین دار، نیروی انسانی خبره، آموزش خلبانی نظامی و افزایش نگرانی از دست دادن آنان، شروع به برنامه‌ریزی برای استفاده از هواپیمای بدون سرنشین کردند.
بنابراین پیشرفت تکنولوژی پهپادها، به دلیل بکارگیری نظامی به عنوان دست برتر، سیر تکامل خود را به صورت نمایی، گسترش داد.
@ASE_ASEMANX