با تو حرف می‌زنم با تو حرف می‌زنم از ته این دل‌ام می‌دانم جواب نمی‌دهی جواب چطوری بدهی وقتی که تو را خیلی‌ها با فریاد می‌خوانند! تمام آن‌چه من می‌خواهم اجازه‌یی‌ست بدهی این‌جا منتظر بایستم که علامتی به من بدهی از ته این دل‌ام از خودت. #گونار_اکلوف

رفت و غزلم چشم‌به‌راهش نگران شد دلشورهٔ ما بود، دل‌آرام جهان شد در اول آسایشمان سقف فرو ریخت هنگام ثمر دادنمان بود، خزان شد زخمی به گِل کهنهٔ ما کاشت خداوند اینجا که رسیدیم همان زخم، دهان شد آنگاه همان زخم، همان کور‌هٔ کوچک شد قلهٔ یک آه، مسیر فوران شد با ما که نمک‌گیر غزل بود چنین کرد با خلق ندانیم چه‌ها کرد و چنان شد ما حسرت و دلتنگی و تنهایی عشقیم یعقوب پسر دید، زلیخا که جوان شد یک حافظ کهنه، دو سه تا عطر، گل سر رفت و همهٔ دلخوشی‌ام یک چمدان شد با هر که نوشتیم چه‌ها کرد به ما گفت مصداق همان «وای به حال دگران» شد #حامد_عسکری

مرا شرمنده کرده سنگ بازیهای تقدیرم نمک از زخمهایم می‌چکد، از بس نمک گیرم من از دیروز خود جز کوله‌ی حسرت نیاوردم همین افسوس و حسرت ها، شده بر پای زنجیرم شکستم بی صدا وقتی که از چشم تو افتادم منِ آیینه را، این بی محلی کرد تکثیرم چه آشی پخته ای دنیا؟ من از این آش ها سیرم نمک گیر کدامین شوربختی ها شدی بخت نفس گیرم؟ #مهتاب_بهشتی #عاشقانه_غزل

عیب رندان مکن ای زاهدپاکیزه سرشت. که گناه دگران برتونخواهندنوشت. من اگرنیکم و گربدتوبرو خودراباش. هرکسی آن درودعاقبت کار که کشت. همه کس طالب یارندچه هشیاروچه مست. همه جا خانه عشق است چه مسجدچه کنشت. سرتسلیم من وخشت درمیکده ها. مدعی گرنکندفهم سخن گو سروخشت. ناامیدم مکن از سابقه لطف ازل. توپس پرده چه دانی که که خوب است وکه زشت. نه من ازپرده تقوا به درافتادم وبس. پدرم نیزبهشت ابد از دست ب هشت. حافظا روز اجل گربه کف آری جامی. یک سرازکوی خرابات برندت به بهشت. #غزل‌شماره 80 #حافظ #عیب‌جویی⛔