آرام باش عزیزکم! هنوز هم روح و جان‌ام لب‌ریزِ عشق توست هنوز هم سرگشته‌ی عشق والای توام هنوز هم در رؤیاهایم از آنِ منی ای تو دلاورم... شاه‌زاده‌ام! اما من... اما من... می‌ترسم از عاطفه‌ام از احساس‌ام می‌ترسم دل‌افگار شویم از اشتیاق‌مان می‌ترسم از وصال‌مان از هم‌آغوشی‌مان و به نامِ عشقِ شگفت که به‌ سانِ بهار جوانه زده‌ است در ژرفنای‌مان و چون خورشید می‌درخشد در نی‌نیِ چشمان‌مان و به نامِ شیرین‌ترین داستانِ عشقِ روزگارمان از تو می‌خواهم بروی... تا عشق‌مان زیبا بماند و دیر... از تو می‌خواهم بروی... #نزار_قبانی

سپاهِ عشقِ تو مُلکِ وجود ویران کرد بنای هستیِ عمرم به خاک یکسان کرد چه گویمت که چه کرده است خواهی ار دانی بدان که آنچه که ناید به گفت‌وگو آن کرد چه کرد عشقِ تو عاجز ز گفتنم آن کرد به من که دورهٔ شومِ قَجَر به ایران کرد خدا چو طُرّهٔ زلفت کند پریشانش کسی که مملکت و ملّتی پریشان کرد الهی آنکه به تنگِ ابد دچار شود هر آن کسی که خیانت به مُلکِ ساسان کرد به اردشیرِ غیورِ درازدست بگو که خَصم مُلکِ تو را جُزوِ انگلستان کرد خرابی آنچه به دل کرد والیِ حُسنش به اصفهان نتوان گفت ظلّ سلطان کرد چو جغد بر سرِ ویرانه‌های شاه عباس نشست عارف و لعنت به گورِ خاقان کرد #عارف_قزوینی

ای نام خوش تو بر زبان‌ها وی یاد تو زینت بیان‌ها از مهر رخت چو ذره هستند در رقص و سماع آسمان‌ها مرغان ترانه‌سنج خوانند وصف رخ تو به بوستان‌ها اندر ره عشق بی‌سرانجام دریاهایی است بیکران‌ها ای دل بشتاب زانکه رفتند زین کاخ مجاز کاروان‌ها از سروری جهان گذر کن در باطن خود ببین جهان‌ها سر دهنت نیافت اسرار هر قدر شدش عیان نهان‌ها #شعر #حکیم_سبزواری

اگر به گوشه چشمی نظر کنی ما را به یک نگاه کنی صید خویش دل‌ها را! هزار عابد و زاهد همی‌شود میْ‌نوش به محفلی که تو گیری به دست صهبا را! به طوق بندگی گردن نهد چو قمری سرو ببیند ار به چمن این قد دل‌آرا را! کشیده مردم چشمت برای قتلم تیر کجا رهم که زند ناوک تو عنقا را! مشام جان و دل از نکهت تو تر گردد اگر به باد دهی زلف عنبرآسا را! سنای پیر خرابات بایدم گفتن که داد با من مخمور پای خُم‌جا را! بیار ساقی قدح را چه جای اهمال است به رهن باده دهم خرقه مصلا را! شهید خنجر مژگان او شدم طغرل بکش ز تربت من گر گذر کنی پا را! #طغرل_احراری