گنبدت از دور  دلها را هوایی می کند مشهدت  آقا  برایم خود نمایی می کند مثل انس کودکی هایم به دست مادرم دست مهرت، دورم از درد جدایی می کند در کنار پنجره پولاد تو بستم دخیل لطفت آقا از دلم مشکل گشایی می کند چشم بارانی من در صحن ها و در حرم پیش  چشم زائران تو گدایی می کند آمدم تا مثل آهویت مرا ضامن شوی در کمندت صید احساس رهایی می کند واژه‌ها آورده ام ؛ شرمنده ام ؛ طوطیِّ طبع مثل دِعبل گاهگاهی دل سُرایی می کند چون کبوترها پناهم ده به کُنج بام خود گندم صحن تو من را کربلایی می کند #علیرضا_ناظمی #غزل #امام_رضا_علیه_السلام #بر_خوان_اجابت_آیینی