محرم آمده از نو بسازد قلب ویران ما را .

امروز کتیبه‌ها را زدم به دیوار خانه،چای روضه رو آماده کردم و بساط روضه‌ی کوچک و صمیمی‌مان را آماده کردم. فضا پر شد از عطر غم و شور حسین علیه‌السلام. بارها تکرار کردم با خودم که محرم آمده تا از نو بسازد قلب ویران ما را زندگی فقط با عشق به حسین ع معنا داره. این روزها، خونه هاتون رو حسینیه کنید ولو با زدن یه بیرق به سر در خونه ، دل‌هاتونو روشن نگه دارید به محبت حسین ع و بذارید بچه‌ها زندگی کردن زیر سایه‌ی حسین ع را یاد بگیرند.

سردار سلامی نشسته بود... درست کنار مزار شهید سید مهدی جلادتی فاتحه می‌خوند، هیچ‌کس نمی‌دونست چند وقت بعد، این خاک جایگاه ابدی سردار میشه حالا دو مرد، دو سرباز، دو فدایی راه خدا... کنار هم آرمیدن. یکی شهیدِ جوانِ دیروز یکی سردارِ مقاوم امروز و هر دو، اهل آسمان... عکس موند، نگاه موند، خاطره موند اما اون دَم، رفت به آسمون... تقدیر چه آرام و بی‌صدا می‌نویسد قصه‌ها را... حالا سید مهدی و سردار سلامی، همسایه‌اند در خاک، و همراه‌اند در آسمان.

شب هفتم، دو سال پیش... شب حضرت علی‌اصغر علیه‌السلام بود؛ شبی که تصمیم گرفتم دل رو بزنم به دریا، و عابسِ کوچکم رو، نمادین حضرت علی‌اصغر کنم. لباس سبزشو تنش کردم با پدرش بردیمش مجلس حسین بختیاری کوچیک بود، اما بزرگ‌ترین حس دنیا رو تو خودش جا داده بود. بغلش کردم، و انگار یه لحظه، از میان دنیای امروز، به خیمه‌های داغ کربلا پرت شدم. به چشماش نگاه کردم؛ معصوم... بی‌خبر از دنیا... دلم لرزید، برای مادری که با همین نگاه، فرزندش رو به نیزه ها سپرد | بچم فدای بچتون خانم رباب س | اون شب، برای من فقط یه نماد نبود، یه درس بود؛ این‌که حتی کوچیک‌ترین موجود روی زمین می‌تونه بزرگ‌ترین پیام خدا رو برسونه: پیام صبر، رضا، و وفاداری به حق. اون شب، فهمیدم تربیت فقط کتاب و حرف نیست، گاهی فقط کافیه بچه‌مون رو به روضه وصل کنیم، به محبت اهل بیت گره بزنیم، تا دلش از بچگی با نور بزرگ بشه و عاقبت بخیر

https://t.me/Abdozeynab_69/462 بمیریم برات حسین ع که شرمنده برگشتی .

"شکر یعنی دیدن نعمتی که دیگران نمی‌بینند، یعنی قدردان کوچک‌ترین الطاف خدا بودن، نه فقط در لحظات خوشی بلکه در دشواری‌ها و امتحان‌ها. شکر کردن، دریچه‌ای‌ست به سوی رضایت و آرامش درونی، و هر کس که شکر کند، خداوند نعمت‌هایش را افزایش می‌دهد."

« شکر از اینکه تو روضه هات نفس میکشیم اباعبدالله »