شنبه ظهر اعتقادی ۱۴۰۲/۱۰/۱۶ موضوع: #علت_خلقت_انسان سلام علیکم- بسم الله الرحمن الرحیم- یکی از پرسشهای مهم که برای هر کسی مطرح می‌شود، این است كه خداوند چرا ما را آفریده؟ و از این آفرینش چه هدفی داشته است؟ معمولاً این سؤال را می‌توان از دو جنبه بررسی کرد و دو معنا دارد: یکی اینکه هدف خدا از آفرینش ما چه بوده و برای او چه فایده‌ای داشته و دیگر اینکه خدا برای ما چه هدفی قرار داده و ما را آفریده تا ما به چه چیزی برسیم؟ دو نكته در پاسخ به سؤال نخست عرض می‌شود: اول: خدای متعال، غنی بالذات و كامل مطلق است و هیچ کمبود و نقصی ندارد تا با انجام كاری، آن نقص و نیاز را برطرف کند و سودی ببرد. قرآن می‌فرماید: «یا أَیُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَراءُ إِلَى اللَّهِ وَ اللَّهُ هُوَ الْغَنِیُّ الْحَمیدُ: اى مردم، همه شما به خدا نیازمندید. و تنها اوست که بى‏نیاز و ستوده است(فاطر/15). دوم: اساساً خلق كردن، بخاطر همین بی‌نیازی و کامل بودن خداست، نه نیاز و نقصش. خدایی که هم علم آفریدن را دارد هم قدرت آن و هم رحمت و فیض بی‌کران، اگر نمی‌آفرید، جای سؤال بود، نه حالا که آفریده. به عنوان تشبیه، اگر یك دانشمندی كلاس درسی تشكیل داد، جای سوال ندارد، بلكه اگر چنین نكند، جای تعجب و سوال دارد كه چرا دیگران را از علم خود محروم كرده؟! و اما سوال دوم كه خدا ما را آفریده تا به چه هدفی برسیم،  قرآن کریم چندین هدف را برای آفرینش ما انسانها بیان کرده؛ از جمله: «عبادت»(ذاریات/56)، «معرفت»(طلاق/12) و «رحمت»(هود/119). اما به نظر می‌رسد هدف نهایی همان رسیدن به رحمت الهی است. یعنی هدف اصلی این است که هم در بعد نظری و فکری، موحد باشیم و بدانیم چرخ عالم فقط به دست یگانه خدای دانا و توانا می‌چرخد(یعنی همان معرفت) و هم در بعد عملی به نقطه‌ای برسیم که تنها او را پرستش کنیم(یعنی همان عبادت) و آنگاه با این دو بال عقیده و عمل توحیدی، به رحمت بی‌کران الهی نایل شویم. خداوند توفیق فهم معارف دین به ما عنایت بفرماید به برکت صلوات بر محمد و آل محمد