پوشه رو ازش گرفتم....فقط ی طراحی!!! داشتم به طراحی مانتوی زمستانی اش نگاه میکردم که بلند گفت: _ 15 تا طراحی شیوا؟؟؟ + آره خوب .... صدای زنگ مدرسه مانع ادامه حرفم شد ... دست حنانه رو گرفتم و با هم به سمت صف حرکت کردیم که یکی از بچه ها به اسم «نهال قاسمی» که به گفته بچه‌ها دختر زور گوییه _ بچه‌ها یکی از طراحیاتون رو بدید به من حنانه اما مودبانه جوابش را داد : + سلام نهال جان متاسفم ولی من فقط یه طراحی کردم ولی شیوا 15 تا طراحی داره که باید از خودش اجازه بگیری _ من کاری ندارم باید به من یه طراحی بدید عصبی شده بودم ولی خونسرد گفتم : + ببخشید نهال خانم من زیر همه یه طراحیام رو امضا زدم حنانه ادامه داد : + فعلا با اجازه و بعدش دست منو گرفت و با هم به سمت صف حرکت کردیم... خانم معلم طراحی های زیبای بچه ها رو به دیوار کلاس زد و روبه نهال با حالت عصبی گفت : _ طراحی تو کجاست قاسمی ؟ نهال چشم غرّه ای به من و حنانه رفت و با حالت طلبکارانه ای گفت : + حوصله کشیدنش رو نداشتم خانم معلم اما کم نیاورد و مثل خودش جواب داد : _ پس منم حوصله نمره گذاشتن ندارم و بعد قدماش رو به سمت دیواری که طراحی ها رویش را پوشانده بودن تند تر کرد .... زنگ تعطیلی به صدا در آمد و من و حنانه با آرامش به سمت در میرفتیم که نهال جلومون سبز شد . دست راستش را آورد بالا و با شتاب به سمت من آورد و تو گوشم خوابوند. سَد اشکام کم کم داشت ترک میخورد، جای دستش روی صورتم قرمز شده بود فقط کافی بود بهم بگه " هووو " تا اشکم جاری بشه. باورم نمیشد تو مدرسه بخاطر یه طراحی راحت سیلی بخورم... هنوز بابت سیلی که خورده بودم تو شک بودم که حنانه با اخم به نهال نگاه کرد و گفت : _ حواست هست چیکار کردی نهال؟ + کم شدن نمره‌ی من بخاطر اون بود _ تقصیر خودت بود باید معذرت بخوای ولی نهال لجبازتر از این بود که معذرت بخواد و با حالت پرخاشگری رو به حنانه گفت: + بهتره تو هم بری وگرنه سر تو هم یه بلایی میارم این را گفت و آدامسش رو باد کرد و ترکاند و رفت با رفتن اون بغضم ترکید و زانو زدم و صدای هق هقم بلند شد.حنانه منو تو بغلش گرفت _ هیس... عزیزم گریه نکن شیوا جونم با بغض گفتم: + ح...حنانه.... بابای من روم دست بلند نکرده بود که... که...این اینکارو کرد... حنانه و گریم شدت گرفت، چند دقیقه بی وقفه گریه کردم و بعد خوردن چند جرعه آب بهتر شدم با حنانه تا دم خونه آمدیم زنگ رو که زد محمد در رو باز کرد. و حنانه قضیه رو مو به مو براش گفت محمد اخم غلیظی کرد و وقتی من وارد حیاط شدم در رو با شتاب بست... وارد خونه شدم مامان با نگرانی به سمتم آمد _ وای دخترم چرا ... چرا چشمات و صورتت قرمزه لبخند ساختگی زدم + چیزی نیست با یکی از همکلاسی هام دعوا کردم نگاه مامان که به قرمزی جای سیلی افتاد گفت: _ زدت؟؟ ای وای خدا مرگم بده به چه حقی دست رو تو بلند کرده؟ با ناراحتی زیاد گفتم + خدا سایتون رو از سر ما کم نکنه مامان من دیگه برم اتاقم این را گفتم و به سمت اتاقم رفتم. این را گفتم و به سمت اتاقم رفتم. وسایل‌هایم رو پخش زمین کردم. حوصله هیچی نداشتم. ولی خب دیگه مجبور شدم، بی حوصله دفتر مشقم رو باز کردم و نشستم پی تکالیفم .... چند دقیقه ای بیشتر نگذشته بود که محمد در زد. میدونستم داداش محمدمه طاقت نیاورده اومده پیشم. تا گفتم بفرمائید. زود وارد اتاقم شد. _من زودتر اومدم پیشت چون میدونم الان مامان نگران و تو فکره که چی شده تو مدرسه ولی اومدم بهت چند تا چیز رو بگم +چی؟ _ببین اجی گلم میدونم تو اصلا مقصر نبودی، چون میشناسمت آدم دعوایی نیستی اصلا. اما همیشه سعی کن زیر بار #حرف_زور نری، #بااحترام باهاش، حرف بزن، حتما مدیر یا معاون مدرسه رو در جریان بذار. و همیشه سعی کن از حق خودت #دفاع کنی با یادآوری امروز سرمو با ناراحتی به زیر انداختم و همه ماجرا رو تعریف کردم. وسط حرفام بود که دیدم مامان کنارم نشسته. اینقدر ناراحت بودم که اصلا نفهمیدم کی مامان وارد اتاقم شده بود. مامان:_ محمد کاملا درست میگه عزیزم. #همیشه از حق خودت دفاع کن. من نمیگم تو هم بزنش اما اینجوری نباشه که بشینی نگاش کنی. چون وقتی #سکوت کنی اون قدرت بیشتری پیدا میکنه برای اذیت کردن، اگه سراغ تو هم نیاد میره سراغ یکی دیگه. محمد با سر حرفهای مامان رو تایید میکرد و من فقط تونستم یه کلمه بگم چشم. مامان سرمو بوسید و بعد یه کم شوخی کردن های محمد از اتاقم رفتند بیرون و من با هزار تا فکر شب رو صبح کردم ... 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 🌸🌸🌸🌸🌸🌸 رمان نمره‌ی_قبولی قسمت ۳۱ و ‌۳۲