بیخبر از هم دگر آسوده خوابیدن چه سود... بر مزار مردگان خویش نالیدن چه سود؟!... زنده را تا زنده است باید به فریادش رسید... ورنه بر سنگ مزارش آب پاشیدن چه سود؟!... #شیخ_بهایی

همه‌روز روزه بودن، همه‌شب نماز كردن همه‌ساله حج نمودن،سفر حجاز كردن شب جمعه‌ها نخفتن به‌خدای راز گفتن ز وجود بی‌نیازش، طلب نیاز كردن به مساجد و معابد همه اعتكاف جستن ز مناهی و ملاهی همه احتراز كردن ز مدینه تا به كعبه، سر و پا برهنه رفتن دو لب از برای لبیک به وظیفه باز كردن به‌خدا كه هیچ‌یک را ثمر آنقدر نباشد كه به‌روی ناامیدی درِ بسته باز كردن.! #شیخ_بهایی 🌴🕯🌴

😍شعر زیبای شیخ بهایی رحمه‌الله علیه 😍 تاکی به تمنای وصال تو یگانه اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه خواهد به سر آید، شب هجران تو یا نه؟ ای تیر غمت را دل عشاق نشانه جمعی به تو مشغول و تو غایب ز میانه رفتم به در صومعهٔ عابد و زاهد دیدم همه را پیش رخت راکع و ساجد در میکده رهبانم و در صومعه عابد گه معتکف دیرم و گه ساکن مسجد یعنی که تو را می‌طلبم خانه به خانه روزی که برفتند حریفان پی هر کار زاهد سوی مسجد شد و من جانب خمار من یار طلب کردم و او جلوه‌گه یار حاجی به ره کعبه و من طالب دیدار او خانه همی‌جوید و من صاحب خانه هر در که زنم صاحب آن خانه تویی تو هرجا که روم پرتو کاشانه تویی تو در میکده و دیر که جانانه تویی تو مقصود من از کعبه و بتخانه تویی تو مقصود تویی کعبه و بتخانه بهانه بلبل به چمن زان گل رخسار نشان دید پروانه در آتش شد و اسرار عیان دید عارف صفت روی تو در پیر و جوان دید یعنی همه جا عکس رخ یار توان دید دیوانه منم من که روم خانه به خانه عاقل به قوانین خرد راه تو پوید دیوانه برون از همه آیین تو جوید تا غنچهٔ بشکفتهٔ این باغ که بوید هرکس به زبانی صفت حمد تو گوید بلبل به غزلخوانی و قمری به ترانه بیچاره بهائی که دلش زار غم توست هرچند که عاصی است ز خیل خدم توست امید وی از عاطفت دم به دم توست تقصیر «خیالی» به امید کرم توست یعنی که گنه را به از این نیست بهانه #شیخ_بهایی 🍃🌹🍃🌹