🔺 ورود به ماه رمضان با کفر! 🔹 در کتاب #مفاتیح_الجنان در دعای شب آخر #شعبان و شب اول #رمضان این عبارت هست: «اللهم ما کان فی قلبی من شک و ریبة أو جحود أو قنوط أو فرح أو بذخ أو بطر أو خیلاء أو ریاء أو سمعة أو شقاق أو نفاق أو کفر...» امام #صادق علیه‌السلام دعایی برای ما آورده که آخر ماه شعبان بخوانیم که خدایا هرچه در #دل ما از #کفر است! این‌ها را خواهش می‌کنم برطرف کنی، مرا #پاک کنی. پس #زندگی ما، #اجتماع ما، #وزارت‌خانه ما، #مجلس ما، از بالا تا پایین، #درس، #تدریس، همه یک‌جور کفری درونش هست!؛ کفر به #نعم الاهی. به این معنا که مثلاً چاقو را بر می‌داریم، هلو را پاره می‌کنیم، ولی هنری که این‌جا به خرج رفته، اصلاً یادمان نیست. مثل این‌که این یک خشتی است افتاده روی زمین، برداشتیم، می‌خواهیم استفاده کنیم!. باباجون این یک لقمه‌ی عجیبی است!. #هنر است. هنری که سال‌ها و قرن‌ها بشر باید در این ها #فکر بکند ولی نمی‌کند. پس #کفر است. پس اجتماعات و #تمدن ها کفرانه است به نعمت‌های الاهی. «اللهم ماکان فی قلبی من شک... أو فسوق أو عصیان أو عظمة أو شئ لا تحب فأسئلک أن تبدلنی مکانه ایمانا بوعدک و وفاء بعهدک...» خدایا این‌ها را برای من عوض کن. من را جاروب کن. مهمان کثیفی هستم. اگر یک کارگر فاضلاب یادش رفته باشد که امشب #مهمان است، با #لباس فاضلابی بیاید، یک‌مرتبه درب خانه، چه می‌گوید؟ می‌گوید حمام کجاست؟ صاحب‌خانه! من را #هدایت کن به حمام. اول بروم آن‌جا. یک دست لباس هم به من امروز عاریه بده که من بتوانم سر سفره حاضر شوم. ما باید در ماه #رمضان این‌جوری عرض #حاجت کنیم پیش خدا. خدایا ما را عوض کن به جای این‌ها: «ایماناً بوعدک و وفاءً بعهدک و رضاً بقضائک و زهداً فی الدنیا»؛ اصلاً علاقه‌ی به غیر خودت در #دل ما نماند که کثافت است. با کثافت داریم سر سفره‌ی احسان تو می‌نشینیم. ما را پاک کن. اول برویم حمام، پاک بشویم، بعد بیاییم سر سفره‌ی تو. «و رغبةً فیما عندک و أثرةً و طمأنینةً و توبةً نصوحاً.» این هم دعای شب آخر این ماه است، هم دعای شب اول ماه #رمضان است، هم برنامه‌ی ما تا آخر عمر است. که وقتی می‌میریم این دعا در حق ما مستجاب شده باشد. با کفر نمیریم. ۸۸٫۵٫۲۷ ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی