#ذکر_خاص_عارفان السَّلامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ وَ ابْنَ وَصِيِّهِ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا مَوْلايَ مُوسَى بْنَ جَعْفَرٍ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ اگر آنکه در اعماق چاه است با نگاه به بزرگی به اوج قله رسد، بدان آن بزرگ آیه الله العظمی هست. باید از اعماق جان مشتاق نگاه ولایی از سوی او بود که مبتدی را به منتهی رساند . کنیزی زیباروی را به زندان سید المتهجدین آقا موسی بن جعفر علیه السلام بردند تا بلکه ایشان را بیازمایند. دیری نپایید که کنیز را در سجده یافتند که میگفت: قدوسٌ قدوسٌ قدوسٌ سبحانکَ سبحانکَ سبحانکَ ( ذکری با این ترکیب مخصوص کملین از اولیاء و بهشتیان است). او را به نزد هارون بردند، دیدند لرزان و خیره به آسمان بود، بعد هم با آن حال به نماز ایستاد. علت را جویا شدند، گفت: عبد صالح را چنین یافتم. پس بر آن ذکر و حال بود تا از دنیا رفت. چنین حالی از آن ذکر فنای ذاتیست که غایة آمال عارفان است. از رهـگذر خـاک ســر کــوی شــما بـود هر نافه که در دست نسیم سحر افتاد ✍️ استاد صبرآمیز