مثنویِ عیدِ خون باز کامَم تلخ شد از یک خبر باز دیده از مصیبت گَشته تَر بُزدلان ، زَوّار کُش گَشتند هان غرقِ خون شد ، بازهم پیر و جوان غُصّه در دل بی حَد و اندازه شد باز داغِ حاج قاسم تازه شد باز گُرگان گَشته وارد در حِصار ریخت خونها ، رویِ سنگِ قبرِ یار روز عیدی بود و امّا ای فَغان روزِ تلخی شد برای عاشقان خونِ صدها عاشقِ سردارِ عشق ریخت زیرِ چوبه هایِ دارِ عشق خونِ مِهمانها به خانه شد رَوان گَشت مِهمانها فدایِ میزبان دامنی گُل ریخت روی خاکها عِطرِشان پیچید در اَفلاکها ریخت رویِ خاک ، خونین بالها پاره های جسمِ آن اطفالها باز کرمان کربلایی گشته است صحنه صحنه نینوایی گشته است خوش به حالِ زائرانِ کویِ دیار در رَهِ دیدار گَشته جان نِثار ای به خون غلطیدِگان ، ای عاشقان شهدِ شیرینِ شهادت نوشِتان مرگ آغاز است و ، نی پایانِ کار ماهِ دِی از خونِتان شد چون بَهار گرچه دل میسوزد از پَروازِتان عالَمی سوزَد زِ سوز و سازِتان از شَرابِ عشق ، پُر شُد جامِتان شُد شهادت ، عاقِبَت اَنجامِتان گرچه در خون غوطه خوردن ساده نیست مرگِ ساده با شهادت ، کِی یِکیست راهِ خون راهیست رو، سویِ بهشت فاطمه سَرمَشقِتان را مینِوشت سَرنِوشتی خوب ، زهرا زَد رَقم مادری کرده بَراتان هر قَدم روزِ میلادِ عزیزِ مصطفی گَشت با خون ، چِهرهاتان با صفا حضرتِ زهرا خودش گُلچین نِمود بابِ جَنّت ، روبِروتان میگشود از برای پیشواز، آن دلغَمین میفِرستد حاج قاسم را یقین خونتان با خونِ غَزّه ، با هم است غَزّه ، کِرمان ، با یَمن هم هَمدَم است کرده طُغیان گرچه این قومِ یهود از شِرارت می نَبینَد خِیر و سود ماهِ دِی در این ستم گَر خون گِریست صَهیونیستی در دِیِ بعدی که نیست ماندنِ گُرگان به صَد گَلّه جَفاست صَهیون آری آخرِ خطِّ شماست فاصله کَم گَشته تا پایانِتان دستِ حق میگیرَد آخر ، جانِتان ما به ظاهر (بیکَس) و اُفتاده ایم بَهرِ جنگِ با یَهود آماده ایم #عید_خون #شهدا #سلیمانی التماس دعای فرج الاحقر مهدی عبادی