#ادبستان کربلا ۱ ✴️ در ماه محرم و صفر با قافلۀ باشعورهای عالم همراه می‌شویم. سلول‌های ما درک می‌کنند که به حسین علیه‌السلام رسیده‌اند. شبیه خانۀ خدا سیاه‌پوش می‌شویم و به کعبه بودن خود پی‌می‌بریم. فقط سرهای قدسیان بر زانوی غم نیست، هریک از ما به مجرد اینکه به خود مراجعه می‌کنیم و چشم‌مان به پرچم سیاه می‌افتد، بدون روضه‌خوان و ذاکر، به گوش‌جانمان آنچه که باید برسد، می‌رسد. نمی‌دانیم بابت این شعور معنوی و باطنی که خدای سبحان نصیب‌مان کرده است، چگونه شاکر باشیم؟! ◀️ همانگونه که راه‌های ورود به بهشت متعدد است، راه‌های ورود به کاروان حسینی هم‌ متعدد است؛ اما از هر دری که بخواهیم وارد شویم؛ باید دو پیش نیاز، دو عنصر، دو خمیرمایه داشته باشیم تا ورود‌مان «ورود صدق» باشد: «ثَبّتْ لِی قَدَمَ صِدق» ۱. معرفت ۲. ادب «معرفت»، شناخت مقام و جایگاه امام در زندگی و تصدیق آن است و «ادب»، رعایت آدابِ همراهی با این کاروان. ◀️ همراه خوبان شدن آداب لازم دارد و به کارگیری این اصول موجب سعادت ابدی است. هرچه آداب بیشتر رعایت شود، قُرب بیشتری حاصل می‌شود. و ما در روزهای ماه محرم به رسم ادب و احترام به پیشگاه سید و سالار شهیدان سر خویش را به زیر می‌افکنیم و اذن ورود می‌طلبیم: «اَادخُلُ یا رسولَ الله اَادخلُ یا ملائکةَ الله» گویا این صدای مملو از عشق و محبت حسین علیه‌السلام است که در گوش تاریخ طنین افکنده است که: «إِرفَع رَأسَک» سر خود را بلند کنید؛ زیرا آنان که به این در آمده باشند، همواره سربلندان روزگارند 📚«برگرفته از بیانات استاد زهره بروجردی» ‏ مترجمی زبان نهج البلاغه @Asheghankalamvahy