شاید برای بسیاری ناشناخته باشد که اولین کسانی که در سده های نخست و اولیه کتاب های مربوط به پزشکی اطفال را نوشتند و وقف کردند ، پزشکان مسلمان بودند .. !! در دوره ای که در عصر طلایی اسلام جایگاه پزشکی و پزشکان ارتقاء يافت ، پزشکی دقیقاً بعد از عمومی و سطحی بودن شروع به انشعاب و شرح و بسط تخصصی کرد. محققان تاریخ با شواهد ملموسی گزارش کرده اند که اولین کتابی که در زمینه طب اطفال نوشته شده ، کتاب: "تدبیر الحبالی و الاطفال والصبیان و حفظ صحتهم" (مدیریت زنان باردار ، کودکان و پسران و حفظ سلامتی آنها) اثر طبیب "#ابن_یحیی_البلدی" ، متوفای 368 هجری قمری است. در حقیقت ، نوابغ ما در عصر طلایی اسلامی قبلاً کتابهایی را نوشته اند که با تخصص های ظریف و دقیق با طب اطفال امروزی مطابقت دارد. از جمله تخصص نوزادان و تغذیه ، یکی از آن پزشکان کتابی درباره نوزادان تا هفت ماه و اصول تربیتی آنها نوشت .. و کتابهایی در مورد شرایط شیردهی زنان و انواع شیر و مشکلات کودکان و روشهای درمانی آنها و معالجه نوشت. برجسته ترین پزشک مسلمان "متخصص اطفال" پزشک "#ابن_مندویه" بود ... و رساله خود را در این تخصص تنظیم کرد و آنرا چنین نامید: "رساله در درد #کودکان". همینطور کتاب "سیاست الصبیان و تدبیرهم' نوشته احمدبن جزار #قیروانی در قرن چهارم همه 22 فصل خود را به پزشکی و سلامت کودکان اختصاص داده است. اندیشمندان این نکته را که در لغت‌نامه هفده جلدی المخصص نوشته ابن سیده المُرسی در قرن پنجم و در فرهنگنامه 28 جلدی المحکم نوشته همو، چهل لغت مختلف درباره نوزاد، کودک و نوجوان با شرح توصیف و مجزا وجود دارد، نشانه‌ای آشکار درباره جایگاه ویژه برتر کودکان در سرزمین‌های اسلامی نسبت به اروپا در قرن میانه دانسته‌اند. چنین جایگاهی برای کودکان در سرزمین‌های اسلامی در قرون میانه در مقایسه همین موضوع در اروپای #قرون_وسطی تفاوت آشکارِ رشد فرهنگی این دو جامعه را به روشنی جلوه‌گر می‌سازد. ✍ترجمه همراه تصرف :مروان پاشا 📚منبع: "روائع تاريخ الطب والأطباء المسلمين": لـ د. إسلام صبحي المازني، ص٣١-٣٢ كتاب "قصة العلوم الطبية في الحضارة الإسلامية" للدكتور راغب السرجاني. @asheghanzahra