🔗گزیده‌ای از مثلهای مربوط به واقعه‌ی کربلا در تعزیه ۱ - امام حسین(ع) نیست؛ وگر نه، شمر بسیار است. #کنایه از ستمگری ابنای زمانه. .◼️◼️◼️◼️◼️◼️◼️. ۲ - از آب هم مضایقه کردند کوفیان. #کنایه‌ای است نسبت به اشخاصی که از حداقلّ همراهی و همکاری دریغ می‌کنند. .◼️◼️◼️◼️◼️◼️◼️. ۳ - بگذار اول روضه بخوانم، بعد گریه کن. 👈در زمانی به کار می‌برند که شنونده، قبل از پایان سخن شخص، آن را پاسخ گوید. .◼️◼️◼️◼️◼️◼️◼️. ۴ - الهی، طفلی بی بابا نباشد. 👈در تعزیه، زبان حال دو طفل مُسلم است؛ زمانی که گرفتارند و مرگشان نزدیک است و کسی به فریادشان نمی‌رسد. .◼️◼️◼️◼️◼️◼️◼️. ۵ - تعزیه‌ی حُرّ شروع شد. 👈گفت‌و‌گوی کسی را گویند که چنان آغاز سخن کرده که به وضوح، روشن است به دعوا می‌انجامد. .◼️◼️◼️◼️◼️◼️◼️. ۶ - زد به صحرای کربلا. 👈این اصطلاح را زمانی به کار می‌برند که شخصی، مطلبی را پیوسته تکرار می‌کند‌. بعد از هر گفت‌و‌گو و هر سخنی در زمینه‌های دیگر، دوباره آن را بیان می‌کند؛ چون وُعّاظ و روضه‌خوانان که در پایان هر مجلسی، ماجرای کربلا را پیش می‌کشند. .◼️◼️◼️◼️◼️◼️◼️. ۷ - مثل عمر بن سعد. #کنایه از شخص عصبانی و پرخاشجو. .◼️◼️◼️◼️◼️◼️◼️. ۸ - مثل صحرای کربلا. #کنایه از محلی است که فریادرسی ندارد. با تلخیص از عاشورا در شعر معاصر و فرهنگ عامه، ص ۴۳۱ - ۴۳۵. #مَثَل #محرم #امام‌حسین‌ع #اَشکِ_‌دِل @ashke_del