9.82M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
از زید بن ارقم روایت شده که گفته است:
سر حسین (ع) را بر من گذاراندند .سر بر نیزه بود و من در حجره ای نشسته بودم .هنگامی که به روبه روی من رسید ،شنیدم که می خواند: آیا پنداشتی که اصحاب کهف و اصحاب رقیم از نشانه های شگفت ما بودند؟ ( کهف آیه ۹) به خدا سوگند که مو بر تنم راست شد و فریاد زدم : به خدا سوگند ،سر تو شگفت تر و شگفت تر است.
الارشاد ج۲ص۱۱۷
تاریخ دمشق ج۶۰ص۳۷۰
حیاه الحیوان الکبری ج۱ص۵۲
https://eitaa.com/joinchat/2717123313Cc3af38e422
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
عاقبت جنایتکاران کربلا .... قسمت نهم :
بحر بن کعب
بحر بن کعب همان کسی است که در روز عاشورا دست عبدالله بن حسن را در آعوش امام علیه السلام قطع کرد و شلوار امام را غارت نمود و ایشان را برهنه رها کرد . گفته شده دو دست بحر بن کعب در زمستان آب می داد. و در تابستان همانند چوب خشک می شد.
تاریخ طبری ج۵ص۴۵۱
انساب الاشراف ج۳ص۴۰۸
الارشاد ج۲ص۱۱۱
الا لعنه الله علی القوم الظالمین
https://eitaa.com/joinchat/2717123313Cc3af38e422
مختار بن ابی عبید ثقفی از شیعیان و بزرگان کوفه بشمار می آمد، مسلم بن عقیل(ع) در آغاز امر ورودش به شهر کوفه ، خانه او را به عنوان مأمن و پناهگاه انتخاب نمود و به گواهی تاریخ، مختار نیز جزء اولین افرادی است که با مسلم بن عقیل(ع) بیعت کرده و اعلام حمایت از او نموده بود، با این حال چرا در جریان محاصره قصر توسط مسلم و نیروهای او ، شاهد حضور مختار در این واقعه نیستیم ؟ بنابر پذیرش نقل ابن کثیر که مختار با بیرق سبز رنگ در سپاه مسلم حضورداشته و مراقب خانه عمرو بن حریث بوده است( البدایه و النهایه ج۸ص۱۵۴) آیا سرنوشت عدم حضور او در ساعتهای تنهایی مسلم ، به همان دلیل عدم حضور حبیب بن مظاهر و ابو ثمامه صاعدی باز می گردد؟ یا اینکه اساسا نقل ابن کثیر که از مورخان قرن هشتم است، دور از واقع و مورد تایید دیگر منابع متقدم نیست ؟بارجوع به منابع متقدم ، طبری از عدم حضور مختار در شهر کوفه در هنگام قیام مسلم خبر می دهد ، گزارش به نحوی است که مختار خارج از شهر کوفه بوده و با آگاهی از قیام مسلم قصد ملحق شدن به او را داشته که توسط سربازان عبیدالله بن زیاد دستگیر می گردد و زندانی می شود( تاریخ طبری ج۵ ص۳۸۱) اما در گزارش دیگری از طبری ،که نقل ابن کثیر را تایید می نماید آمده است که عبیدالله بن زیاد دستور داد ، مختار و عبدالله بن حارث را پیدا کنند و برای آوردنشان جایزه ای نیز معین کرد ، وقتی این دو را آوردند ، هر دو را زندانی نمود( همان ص۳۸۲)در این میان سخن از خروج مختار از کوفه برای جمع آوری نیرو در برخی منابع وارد شده است و این که زمانی برای خروج بر عبیدالله بن زیاد میان مسلم و مختار تعیین شده بود که با گرفتار شدن هانی و خروج زود هنگام مسلم ، مختار نتوانست خود را در این قیام حاضر نماید( قاموس الرجال ج۱۰ص۱۱) اما در گزارش بلاذری تنها از خروج مختار از کوفه یادی شده است و اینکه به دلیل عدم مشخص بودن زمان معین برای خروج ، مختار نتوانست در قیام مسلم شرکت داشته باشد( انساب الاشراف ج۵ص۲۱۵)در میان این گزارش ها ، کدام یک به حقیقت نزدیک تر است؟ آیا می توان میان این گزارش ها جمع نمود؟ ؛ در مجموع در این واقعه با چهار گزارش مواجه هستیم :
1-حضور مختار در سپاه مسلم=دارا بودن بیرق سبز =مراقب خانه عمرو بن حریث= مخفی شدن =دستگیری
2-خارج از کوفه =آگاهی از قیام و قصد ملحق شدن =شکست قیام و دستگیری
3-خارج از کوفه =جمع آوری نیرو+مشخص بودن زمان خروج =خروج نابهنگام مسلم=غیبت مختار
4-خارج از کوفه =دلیل نامعلوم+عدم تعیین زمان مشخص برای خروج =بی خبری مختار از قیام =زندانی شدن به دلیل تسلط ابن زیاد برکوفه و از بزرگان شیعه بودن مختار.
https://eitaa.com/joinchat/2717123313Cc3af38e422
1.88M
پادکست فرهنگ عاشورایی ..... قسمت چهاردهم ( قسمت اول) : تعزیه خوانی
https://eitaa.com/joinchat/2717123313Cc3af38e422
14.88M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
امام زین العابدین علیه السلام:
رَحِمَ اللّهُ العَبّاسَ! فَلَقَد آثَرَ وأبلى وفَدى أخاهُ بِنَفسِهِ حَتّى قُطِعَت یداهُ، فَأَبدَلَهُ اللّهُ عز و جل بِهِما جَناحَینِ یطیرُ بِهِما مَعَ المَلائِکةِ فِی الجَنَّةِ، کما جَعَلَ لِجَعفَرِ بنِ أبی طالِبٍ، وإنَّ لِلعَبّاسِ عِندَ اللّهِ تَبارَک وتَعالى مَنزِلَةً یغبِطُهُ بِها جَمیعُ الشُّهَداءِ یومَ القِیامَةِ.
خداوند، عبّاس را رحمت کند! بى هیچ تردیدى، ایثار کرد و آزمایش [نیکویى] شد و خود را فداىِ برادرش کرد تا آن که دستانش قطع شد و خداوند عز و جل به جاى آنها، دو بال برایش قرار داد که با آنها، همراه فرشتگان در بهشت، پرواز مى کند، همان گونه که براى جعفر بن ابى طالب، قرار داد. عبّاس علیه السلام، نزد خداوند تبارک و تعالى منزلتى دارد که همه شهیدان در روز قیامت، به آن، رَشک مى برند.
الأمالی للصدوق: ص ۵۴۷ ح ۷۳۱
https://eitaa.com/joinchat/2717123313Cc3af38e422
May 11
در این گزارش ها ، با پدیده تعیین زمان قیام و یا عدم تعیین زمان مواجه هستیم ، به نظر می رسد تعیین زمان و طرح این پیش فرض که مختار برای جمع آوری نیرو به خارج از کوفه رفته است دور از ذهن باشد ، چرا که در میان منابع متقدم هیچ ذکری از تعیین زمان برای خروج بر ابن زیاد مطرح نشده است ؛ ثانیا تعیین زمان برای قیام، هنگامی توجیه خوبی برای عدم حضور مختار است ،که قائل بشویم مسلم بن عقیل(ع) در ماموریت خود به شهر کوفه ، چنین اختیاراتی را بر عهده داشت که دست به قیام بزند ، در صورتی که مسلم بن عقیل(ع) تنها برای رصد اوضاع کوفه و برآورد پایبندی تعهدات مردم کوفه از سمت امام حسین (ع) ماموریت داشته است ، در غیر این صورت امام (ع) هنگام ماموریت مسلم(ع)، باید این اقدام را نیز جزو وظایف مسلم اعلام می نمودند؛ از طرف دیگر، قرار دادن شعار( یا منصور امت) نیز نمی تواند قرینه ای بر زمان معین برای خروج باشد، چرا که این احتمال وجود دارد که شعار تعیین شده در میان مسلم و یاران او تنها برای مواقع ضروری و اضطراری باشد.که در داستان هانی این اتفاق افتاد ؛ نه اینکه شعاری باشد برای زمان معین و مشخص برای خروج بر عبیدالله بن زیاد ؛ بنابراین، احتمال سوم و ورود گزاره ای چون تعیین زمان قیام نمی تواند ما را در حل این سوال کمک نماید ؛ در احتمال دوم و چهارم نیز گزاره ی خروج از کوفه از اهمیت ویژه ای برخوردار است ، خروجی که در هر دو گزارش ، علت آن نامعلوم است ، هرچه بوده این خروج از کوفه با فاصله زیاد از کوفه نبوده بلکه مختار دراطراف کوفه حضور داشته است ، با این حال بی خبری او از قیام مسلم بن عقیل(ع) که در احتمال چهارم مطرح شده است ، بعید به نظر می رسد، چرا که گزارش های دیگر سرنخی از آگاهی مختار از قیام مسلم را ارائه می دهد ، اما باید واقعه چیزی تلفیق از دو احتمال اول باشد، یعنی مختار در آغاز در سپاه مسلم بوده و ماموریت مراقبت از خانه عمرو بن حریث را بر عهده داشته است ، اما با نیرنگ ابن زیاد و فاصله افتادن میان نیروهای مسلم ، مختار مخفی گردیده (همانگونه که در احتمال اول مطرح شده است) این مخفی شدن ، دقیقا همان خروج از کوفه است ، دراین صورت آیا مختار به اطراف کوفه رفته تا نیرو جمع آوری کند و یا اینکه مخفی گردیده تا آبها از آسیاب بیافتد؟ شایدوجه دوم معقول تر به نظر برسد ، چرا که جمع آوری نیرو در آن مدت زمان محدود امری دور از انتظار است، مضافا بر اینکه مختار شرایط کوفه و انشقاق میان صفوف نیروهای مسلم را مشاهده نموده بود ، اما بعد از مدتی به کوفه باز می گردد {ما از زمان غیبت مختار از شهر کوفه بی اطلاعیم}و در زیر پرچم امان که مقابل منزل عمرو بن حریث زده شده بود قرار می گیرد و دستگیر می شود ، همانگونه که در گزارشی از طبری بر این امر تصریح شده است ( تاریخ طبری ۵ص۵۷۰) و بعد از آن گرفتار زندان ابن زیاد می شود و تا بعد از واقعه جانسوز عاشورا در حبس باقی می ماند.
https://eitaa.com/joinchat/2717123313Cc3af38e422
ابومطرف سلیمان بن صرد خزاعی که نامش در جاهلیت یسار بود و آن را رسول خدا (ص) به سلیمان تغییر داد، را جزء اولین مسلمانانی دانسته اند که در کوفه سکونت نمود و در تمامی جنگ های امیرالمومنین (ع) شرکت داشت( الطبقات الکبری ج۴ص۲۹۲/ انساب الاشراف ج۶ص۳۶۳) اما فضل بن شاذان او را از تابعین دانسته و سلیمان را از جرگه صحابه خارج کرده است( جامع الرواه ج۱ص۳۱۸)از دیگر سوء در برخی دیگر گزارش ها در حضور سلیمان در جنگ جمل تشکیک وارد شده که همین امر سبب گردید تا مورد سرزنش امیرالمومنین (ع ) قرار گیرد( انساب الاشراف ج۲ص۲۷۱)اما بعدها از طرف امیرالمومنین (ع) به کارگزاری منطقه جبل منصوب شد( الامامه و السیاسه ج۱ص۱۶۳)در واقعه صفین و بعد از پذیرش حکمیت با چهره خون آلود نزد امیرالمومنین (ع) آمد و حضرت آیه ((فمنهم من قضی نحبه و منهم من ینتظر و ما بدلوا تبدیلا)) را خطاب به سلیمان خواند و فرمود : تو از جمله کسانی هستی که منتظر شهادتند و عهد خود را دگرگون نمی کنند( وقعه الصفین ص۱۹۷) در زمان خلافت امام حسن(ع)و صلح آن حضرت با معاویه ، سلیمان از زمره افرادی بشمار آمده که امام (ع) را با عبارت مذل المومنین خطاب نموده است( مناقب آل ابی طالب ج۳ص۱۹۷)با آغاز خلافت یزید و بیعت نکردن امام حسین (ع) با او ، سلیمان جزء اولین افرادی بود که کوفیان را برای دعوت از آن امام فراخواند، هر چند آنها را نیز از پیمان شکنی برحذر داشت ، اما خود سلیمان در وقایع بعدی و حتی واقعه عاشورا غایب است، ولی در سال 65 ه.ق به همراه مسیب بن نجبه فزاری خروج کرد و خود را توابین نامیدند و در عین الورده با عبیدالله بن زیاد به جنگ پرداختند و در سن 95سالگی به دست یزید بن حصین بن مهر کشته شد و سر از بدنش جدا گردید ، علامه مامقانی در نقلی که سند و منبع معتبری برای آن یافت نشده است و به داستان سرایی و مشروعیت بخشی به اقدامات توابین بیشتر شباهت دارد، نقل می کند که سلیمان در شب هشتم قیام خود در رویا خدیجه کبری ، فاطمه زهرا ، حسن و حسین (ع)را دید ، پس خدیجه علیها السلام فرمود :خداوند به تو و برادرانت اجر و مزد دهد ، همانا شما در روز قیامت با ما هستید و بشارت باد بر تو که فردا در هنگام زوال نزد ما خواهی بود ( مستدرکات علم الرجال ج۴شماره ۶۵۶۰)
#عاشورا_پژوهی
🆔 @ashoora_61
ابن عساکر به اسنادش از عبدالله بن شریک نقل می کند:
پوشندگان رداهای نقشدار و قلندران بُرنُس پوش را دیدم ( کنایه از زهاد و عباد)که وقتی عمربن سعد از کنار آنها گذشت ،گفتند: این ،قاتل حسین است و این پیش از آن بود که عمر بن سعد ،حسین را بکشد.
تاریخ دمشق ج۴۵ص۴۸
#عاشورا_پژوهی
🆔 @ashoora_61