بفرمایید روضه

من را ببخش که نگذاشت غربتت یک ختم با شکوه بگیرم...برای تو...

امروز وحشت وجودم را گرفته بود با خودم می‌ گفتم نکند بدی‌ های دنیا به من ریشه در بدی‌ های من به دیگران داشته باشد ! دنبال آدم‌ هایی می‌ گشتم که شاید دلشان از من رنجیده باشد ، با بغض و آه و ناله التماسشان کردم که مرا ببخشند . آمدم شب بخیر بگویم به تو یادم آمد به دلت که از من شکسته است ! وای بر من اگر از من راضی نباشی و خاک بر سرم اگر رنجیده مانده باشی از من .. راضی شو به خاطر خدا ! شبت بخیر یار مهربانم ! محسن عباسی ولدی #بهانه_بودن

۱:۱۰

باز دارد می رود چاهی بنا سازد علی مرد وقتی گریه دارد زود خلوت می کند

زندگي ؟ ای لنت به این زندگي که من بخوام زندگي کنم ، #حرمش ناامن باشه .

و گاه انتظار می گیرد جان آدمی را ..

؛ من سوریه نبوده‌ام ؛ هیچ کاسه‌ی آبی پشت سرم ریخته نشده، هیچکس مرا به حضرت زینب نسپرده ، هیچ پلاک دوقسمتیِ کُدداری از گردنم آویزان نیست . هیچوقت پایم به سرزمین شام نرسیده است ، سوار هواپیمای نظامی نشده‌ام و هیچ فرودگاهی را به مقصد دمشق پرواز نکرده‌ام . کوچه‌های باریک منتهی به حرم را با قدم‌های سنگین طی نکرده‌ام ، من دستم به آن ضریحی که ستون‌ها احاطه‌اش کرده‌اند نرسیده است و پای ضریح عمه جانمان خون گریه نکرده ام . پوتین هایم ریف جنوبی حلب را قدم رو نرفته . فِرنچِ نظامی نپوشیده‌ام ، کلاش دو خشابه دستم نگرفته‌ام و پشت هیچ بیسیمی نام ابو نرجس را فریاد نزده‌ام . موج هیچ کورنِتی مرا نگرفته است ، و پایم از هیچ ترکشی لنگ نمیزند . با اسم رمز "یازهرا" به دل تکفیری‌ها نزده‌ایم ، من روی تپه‌های خانطومان نبوده‌ام ، آن تویوتای سفید پر از جنازه و مجروح را ندیده ام . قطع شدن دست و سر بچه‌هایمان را ندیده‌ام . با اولین پرواز ، کنار تابوت رفیق‌هایمان برنگشته‌ام . بقیه الله بستری نشده‌ام و هیچ دکتری بالای سرم گریه نکرده است . من سوریه نبوده‌ام ، وصیتنامه‌ای میان قرآن نگذاشته‌ام ، با هیچ وداعی دلم نلرزید . در هیچ قرارگاهی قرنطینه نشده ام ، اسمم در هیچ لیست اعزامی نبوده است ، پشت هیچ تیرباری احساس غرور نکرده ام و با صدای صوت خمپاره ای دلهره نگرفته‌ام . من شهادت را به چشم ندیده‌ام ، هرچه بود و ماند برایم ، حسرت بود و داغی که مرهمی جز خون ندارد . تنها برایِ من ، هیچ ماند و هیچ و هیچ ..