نقل است از شیخ محمد کوفی رحمهالله
که امام زمان مرا امر نمودند و فرمودند:
این چنین برایم دعا کنید [یعنی مومنین]
اَللّهُمَّ هٰذا دینُکَ قد أصبَحَ باکِیاً لِفَقدِ
وَلیِّـکَ فَصَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّد
وَ عَـجـِّل فَـرَجَ وَلـیـِّـکَ رَحمَةً لِدینـِکَ.
وَ هٰـذا كتـابُـک قَـد أصـبَـحَ باكياً لِفَقدِ
وَلیِّکَ فَصَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّد
وَ عَجـِّل فَرَجَ وَلـیـِّکَ رَحمَـةً لِـکِتـابِـک
وَ هذه عيون المؤمنين قد أصبحت
باكيةً لِفَقدِ وليّك فَصَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ
وَ آلِ مُـحَـمَّـد وَ عَـجـِّــل فَـرَجَ وَلــیـِّـکَ
رَحــمَــةً لِــعـيــونِ المـؤمــنـيـن.
@ketabkhaneh_fazael
براء بن عازب میگوید:
روزی نزد علی (ع) رفتم و گفتم یا امیر المومنین به حق خدای متعال از تو درخواست میکنم بزرگترین چیزی را که پیامبر صلیالله علیه و آله تو را به آن مخصوص گردانیده (و به کس دیگر نفرموده) از میان مطالبی که خدای متعال جبرئیل را بدان فرستاده و جبرئیل هم پیامبر را مخصوص به آن کرده، مرا به آن مخصوص گردانی.
حضرت فرمودند: اگر این درخواست را نمیکردی هرگز آنچه را خواستی نشر نمیدادم تا اینکه از دنیا بروم (آنچه در خواست کردی این است که) هر وقت خواستی خدا را به اسم اعظمش بخوانی شش آیه اول سوره حدید را بخوان، سپس آیات آخر سوره حشر از ((هو الله الذی لا اله الاّ هو)) تا آخر را بخوان (سه آیه آخر سوره حشر) وقتی تمام کردی بگو یا من هو کذلک افعل بی کذا و کذا (بجای کذا و کذا حاجت خود را بگو) سوگند به خدا اگر این را به یک شقی بخوانی سعادتمند میشود.
براء عرض کرد قسم به خدا که این را برای حاجت دنیوی نخواهم خواند حضرت فرمود خوب گفتی پیامبر صلیالله علیه و آله هم به من اینچنین توصیه فرمودند البته به من دستور دادند که در امور سخت این را بخوانم.
دست نوشته ای ازمرحوم آیت الله سید علی میلانی نوهی مرحوم آیت الله سید عبدالهادی میلانی رحمةالله علیهما:
ایشان از استادشان مرحوم آیت الله سید نصرالله مستنبط نقل میکنند:
که از مرحوم شیخ محمد کوفی که فردی مومن وثقه [و صاحب تشرفات محضر حضرت ولیعصر علیه السلام] بود شنیدم
که حضرت حجة بن حسن عجلاللهتعالیفرجه امر کردند که شیعیانشان اینگونه برایشان دعا کنند:
اللهمَّ انَّ دینِک قَد اصبَحَ باکیاً لفَقدِ ولیِّک فَصَلِّ علَی مُحمدِِ وآل مُحمدِِ وعَجِّل فَرَجَ ولیِّکَ رحمةً لِدِینِکَ؛ وهذا کتابُکَ قَد اَصبَحَ بَاکِیاً لِفَقدِ وَلیِّکَ فَصَلِّ علَی مُحَمَّدِِ وَآلِ مُحَمِّدِِ وَعَجِّل فَرَجِ وَلیِّک رَحمةً لِکِتابِکَ؛ وهذه عُیُونُ المُؤمِنِين قَد اَصبَحَت باکِیَةً لِفَقدِ وَلِیِّکَ فَصَلِّ علَی مُحَمَّدِِ وَآلِ مُحَمِّدِِ وَعَجِّل فَرَجِ وَلیِّک رَحمَةً لِعُيُونِ المُؤمِنين.
هدایت شده از حامد کاشانی
#روز_مادر
چند سطری برای مادرانِ عَلَوی...
در آموزههای روایی ما بارها به رابطهی مادر و ولایتمداری فرزندان تأكید شده است. (به عنوان نمونه: معاني الأخبار للشيخ الصدوق، ص ١٦١ )
همچنین شعرای شیعه از دیرباز تاکنون به طیب مولد شیعیان و پاکدامنیِ مادران شیعی و در مقابل خُبث ولادت نواصب و بیعفّتی مادرانشان صدها بیت سرودهاند. (رک: مثالب النواصب، ج ۱، ص ۳۰۸_۳۱۶)
نقشی که مادران در تربیت فرزندان دارند را هیچ فرد و اجتماع دیگری نمیتواند ایفا کند.
ای کاش ما مردان بدانیم که تأمین آرامش روحی و جسمی بانوان در درون خانواده چه آثار و برکات بزرگی به همراه دارد! یکی از این برکات، رابطهی سراسر عاطفی میان مادر و فرزندان است که منجر به تربیت سالم آنها میگردد.
البته خداوند متعال در این اکسیر اعظم یعنی محبّت امیر المؤمنین آنقدر اثر قرار داده که مادری که عاشق مولاست این عشق و محبّت را با شیر به فرزند خود منتقل میکند.
و این حقیقتی است که فراوان در تراث مکتب اهلبیت علیهمالسلام بدان تصریح شده است؛
به عنوان نمونه شاعر قرن هشتم مرحوم فخر الدين محمد بن عبد الله السَّبُعي الحلّي پس از بیان اینکه در وانفسای روز قیامت، ما هیچ ملجأ و پناهی به جز امیر المؤمنین علیهالسلام نداریم، با یک ظرافتِ مثال زدنی این محبّت به مولا که همهی دار و ندار ما در دنیا و آخرت است را ثمرهی محبّت یک مادرِ علوی میداند که آن عشق و محبّت را از طریق شیرِ پاکش به فرزند منتقل کرده است:
وَاللهِ إن خِفتُ هَولاً مِن كَبائِرِها
لَأَهتِــفَـنَّ أنادِي يا أبَا الـحَـسَــنِ
مَـولايَ مَـولايَ لا عِلـمٌ وَلا عَـمَـلٌ
إلّا هَواكَ الَّذِي جُرِّعتُ في اللَّبَنِ
به خدا قسم فردای قیامت به سبب وحشت از عذاب برای گناهان سنگینم، صدا میزنم: یا ابا الحسن! یا امیر المؤمنین به فریادم برس!
مولای من! من که نه علمی دارم و نه عملی... تنها سرمایهی من عشق به توست که با شیرِ مادرم به من نوشانیده شده...
@kashani1395
أسيرِالله
#روز_مادر چند سطری برای مادرانِ عَلَوی... در آموزههای روایی ما بارها به رابطهی مادر و ولایتمدار
لا عَذَّبَ اللهُ أُمّي اِنَّها شَرِبت
حبَّ الوصِيّ و غَذتنيهِ باللَّبنِ
أسيرِالله
لا عَذَّبَ اللهُ أُمّي اِنَّها شَرِبت حبَّ الوصِيّ و غَذتنيهِ باللَّبنِ
خدا مادر مرا عذاب نکند او عشق وصی را نوشیده است و آن را با شیرش به من خورانیده است