☘ مي توان در اين باره که الگوي حکومتي فقهي و ديني مبتني بر ولايت مطلق فقيه در عصر غيبت و به ويژه زمانه کنوني چگونه بايد باشد تا حداکثر منافع ممکن را براي دين و کشور و مردم تامين کند، بحث‌ها‌ي فراوان کرد و ديدگاه‌ها‌ي متنوع و مختلفي را مطرح نمود. ديدگاه غالب و مشهور اين است که نظام اسلامي بايد مجدانه در پي اجراي احکام شريعت و تحقق ارزش‌ها‌ي الهي و ساخت حکومت و جامعه اي تراز دين، يعني آنچه هدف از بعثت انبياء و ارسال رسولان بوده، باشد و ظرف سال‌ها‌ی اخير، اين ديدگاه با عنوان ساخت «تمدن اسلامي» مطرح شده است. اين کتاب در پي آن است به طرح ديدگاهي ديگر و نه البته متضاد، بلکه تا حدودي متفاوت بپردازد. نقطه آغاز و عزيمت اين ديدگاه اين است که اين انديشه و ذهنيت را که براي تحقق يک حکومت و جامعه و تمدن تراز دين، تفاوت چنداني بين وضعيت حضور انبياء و حجج معصوم الهي عليهم السلام و عدم حضور آنان وجود ندارد و غيبت امام معصوم مانعي جدي و اساسي در ايجاد و ساخت جامعه و حکومت تراز دين نيست و در عصر غيبت، در صورت قبضه قدرت سياسي از سوي فقها، آنان از عهده اين مهم در حدي مطلوب و قابل قبول بر خواهند آمد، به پرسش و نقد بگيرد. #گزیده_هایی از کتاب عصر حیرت @asrehairat

☘ اين کتاب در صدد وارسي و نقد ديدگاه «امکان تحقق تمدن تراز دين در عصر غيبت و روزگار سيطره مدرنيته» است و بر اين باور است که اکنون ديگر نمي توان به سهولت و بساطت سال‌ها‌ي قبل و آغاز انقلاب، سخن از تحقق آرمان‌ها‌ و ارزش‌ها‌ و ساخت جامعه اي با محوريت موازين و احکام ديني به نحو مطلوب و رضايت بخش گفت؛ اگر چه امکان تحقق نسبي آن را هم نمي توان و نبايد نفي کرد که البته ميزان توفيق آن، بستگي به عوامل مختلف از جمله نقشه راهي سنجيده و درست و چگونگي عملکرد مسئولان و دستگاه‌ها‌ي حکومتي دارد. مقصود از تعبير جامعه و تمدن «تراز دين» در اين کتاب، جامعه و تمدن مهدوي عليه السلام نيست ـ که کسي خوشبختانه پس از پيروزي انقلاب مدعي تحقق آن نبوده است ـ بلکه مقصود، تحقق احکام و ارزش‌ها‌ی ديني ـ آن گونه که از قرآن و سنت و اسنادي متعالي چون نهج البلاغه و يا آنچه اساتيد دانشمند و فرهيخته، برادران حکيمي در موسوعه گرانسنگ «الحيات» تحقيق و تدوين کرده اند، فهميده مي شود ـ در حدي مثلا هفتاد ـ هشتاد درصدي می‌باشد . اکنون سؤال اين است که آيا مي توان در عصر غيبت و روزگار سيطره مدرنيته، جامعه اي تراز آموزه‌ها‌ي کتاب و سنت و فقه موجود با محوريت قرائت و فتاواي فقيهاني انقلابي چون امام خميني (ره) ساخت که در ابعاد فردي و جمعي (اعم از اعتقادي، فرهنگي، سياسي، اقتصادي، اجتماعي و ...) تحت حاکميت و نفوذ احکام و آرمان‌ها‌ی ديني و فقهي در حدي قابل قبول و رضايت بخش باشد يا خير؟ #گزیده_هایی از کتاب عصر حیرت @asrehairat

☘ علاوه بر آیات، روایات معتبر فراوانی نیز بیانگر نقش بنیادین و انحصاری حجت معصوم خداوند در امر هدایت و جامعه سازی است. روایات معتبر فراوانی نیز بیانگر این موضوع هستند از جمله روایت مشهور زیر: الامام الباقر علیه‌السلام: دَعَا رَسُولُ اللَّهِ أَصْحَابَهُ بِمِنًى فَقَالَ يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنِّي تَارِكٌ‏ فِيكُمُ‏ الثَّقَلَيْنِ‏ أَمَا إِنْ تَمَسَّكْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا كِتَابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِي أَهْلَ بَيْتِي فَإِنَّهُمَا لَنْ يَفْتَرِقَا حَتَّى يَرِدَا عَلَيَّ الْحَوْضَ امام باقر علیه‌السلام: «پیامبر - صلی الله علیه و آله و سلم - اصحابش را در منا فراخواند و فرمود: مردم! من دو ثقل و امانت گرانبها را در میان شما وا مي‌گذارم. تا وقتی به این دو متمسک باشید، هرگز گمراه نمي‌شوید: قرآن و عترتم یعنی اهل بیتم. این دو هرگز از هم جدا نمي‌شوند تا هنگامی که در حوض کوثر بر من وارد شوند.» پیامبر اکرم صلّى‌اللَّه‌عليه‌و‌آله‌ شرط عدم ضلالت امّت را پس از خویش، تمسک به ثقلین یعنی قرآن و عترت ـ و نه سنت آن گونه که در منابع اهل سنت روایت شده ـ اعلام کرده اند و این که شرط بهره وری از هدایت قرآن، همراه بودن عترت با آن به عنوان ترجمان و مفسر و مجری قرآن است. اما افسوس که امت به سفارش پیامبر اکرم در جانشینی امیرالمؤمنین و فرزندان معصومش علیهم السلام عمل نکرد و عترت از صحنه حاکمیت حذف شد و بنی امیه و بنی عباس با قساوتی تمام با اهل بیت عصمت علیهم‌السلام برخورد کردند و عرصه را بر آنها چنان تنگ کردند که دوازدهمین هادی و امام در پرده غیبت رفت و دست جهانیان تاکنون از امام حیّ حاضر ـ هم به عنوان ترجمان و مفسر قرآن و هم به عنوان عضوی از عترت رسول ص کوتاه است و آنچه در اختیار ما و فقها قرار دارد کتاب و سنت است که هرگز نمی‌تواند خلا حضور امام معصوم علیه‌السلام را پر کنند و تنها نجات بخش از گمراهی و ضلالت ِمطلق هستند و حیرت و سرگردانی تا ظهور امام ادامه خواهد یافت. #گزیده_هایی از کتاب عصر حیرت @asrehairat