✍ تا رابطه حقیقی میان مؤمنان و توحید برقرار نگردد، پیروی حقیقی از ولایت میسور نخواهد بود. پیروی از رهبری، آن‌گاه که مدعی آن در سیر به سوی توحید گام برنمی‌دارد، ادعایی ظاهری است؛ ولو آن‌که مدعی سابقه مجاهدت‌های فراوان داشته باشد. هم تاریخ ۵۰ سال نخست پس از رحلت پیامبر اعظم(ص) و هم تاریخ ۳۴ سال پس از رحلت امام امت(ره) گویای این مطلب است. در میان دشمنان اهل بیت(ع) و دشمنان امروز نظام اسلامی چه بسیارند کسانی که سوابق مجاهدت دارند یا روزگاری فریادهای آتشین دفاع آنان از ولایت، گوش‌ها را می‌آزرد. ▫️قرب اعتباری نسبت به رهبری جامعه اسلامی، از هر نوعی که باشد، فرصت و نعمتی است برای پیروی نه نشانه پیروی، و به همین دلیل از اقربا انتظار مضاعفی می‌رود. ▫️چه‌بسا یک مادر خانه‌دار، یا یک مغازه‌دار ساده، یا یک دانش‌آموز یا دانشجو که نه شهرتی دارد، نه مکنتی و نه امتیازی و قدرتی، از صاحبان قدرت تصمیم‌گیری و مدیریت در سلسله مراتب نظام اسلامی -که به واسطه قرابت ظاهری و اعتباری، مدعی پیروی از رهبری‌اند- به رهبری نزدیک‌تر باشد. پیرو حقیقی کسی است که با حقیقت پیام رهبران انقلاب، که همانا دعوت به کلمه توحید است، مأنوس باشد، در راستای آن گام بردارد و سراسر زندگی‌اش را صبغه الهی دهد. 📚 برشی از کتابچه #معنای_جمهوری_اسلامی ، استادفیاض بخش ☑️ کانال جلوه نور علوی