شاعران معاصر 🌺🌺🌺 سهراب سپهری سهراب سپهری، شاعر و نقاش نامی، در سال ۱۳۰۷ شمسی در کاشان به دنیا آمد. در اول اردیبهشت سال ۱۳۵۹ در تهران درگذشت و در صحن اما‌م‌زاده سلطان علی در قریه‌ی مشهد اَردهالِ کاشان آرمید. مهمترین آثار او، عبارتند از: مرگ رنگ، زندگی خواب، آوار آفتاب، شرق اندوه، صدای پای آب، مسافر، حجم سبز، ما هیچ ما نگاه و هشت کتاب(مجموعه‌ی شعر.) اینک بخشی از یکی از شعرهای معروف او آب آب را گِل نکنیم در فرودست انگار، کفتری می خورَد آب یا که در بیشه‌ی دور، سیره‌ای پَر می‌شوید یا که در آبادی، کوزه‌ای پر می‌گردد آب را گل نکنیم شاید این آب روان می‌رود پای سپیداری تا فرو شوید اندوهِ دلی دست درویشی شاید نان خشکیده فرو برده در آب... چه گوارا این آب! چه زلال این رود! مردم بالا‌دست، چه صفایی دارند! چشمه‌هاشان جوشان، گاوهاشان شیر‌افشان باد من ندیدم دِهشان بی‌گمان پای چپرهاشان، جا‌پای خداست... با تلخیص از بر کران بیکران، دکتر داریوش صبور، ص ۴۴۶ - ۴۵۱ و ۴۵۴ - ۴۵۵. #شاعران_معاصر #سهراب_سپهری https://eitaa.com/ketabdoost_e_ma https://eitaa.com/astanehalavipli

شاعران معاصر 🌹🌹🌹 اخوان ثالث مهدی اخوان ثالث، مشهور به م. امید، در سال ۱۳۰۷ شمسی در مشهد متولد شد. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در همان شهر آغاز کرد و در سال ۱۳۲۶ در هنرستان حرفه‌ای مشهد آن را به پایان برد و در این سال، مدتی در مدارس تهران به تدریس پرداخت و همزمان همکاری خود را با مطبوعات آغاز کرد و تا پایان عمر نیز این پیوند، گهگاه بردوام بود. اخوان پس از سال ۱۳۳۱ به سبب گرایشهای سیاسی به زندان رفت و در سال ۱۳۳۳ آزاد شد. او از سال ۱۳۳۶ با رادیو ایران همکاری داشت و در سال ۱۳۴۴ بار دیگر برای مدت کوتاهی به زندان افتاد. او در سال ۱۳۶۹ سفری به خارج از کشور داشت و پس از مراجعت از سفر، در بستر بیماری افتاد و سرانجام در همان سال درگذشت و در شهر توس، در صحن آرامگاه پدر شعر حماسی ایران فردوسی، برای همیشه آرام یافت. آثار اخوان عبارتند از: اَرغَنون، زمستان، آخر شاهنامه، تو را ای کهن بوم و بر دوست دارم، پاییز در زندان، بهترین امید، دوزخ اما سرد، بدعتها و بدایع نیما، عطا و لقای نیما و... . نمونه‌ای از شعر اخوان ثالث همین از غم نه تنها چشم خون‌پالای من گرید که همچون نخلِ باران‌خورده، سر تا پای من گرید نه چون شمعم که شب گرید، ولی آرام گیرد روز که چشمم شب به روز و روز، بر شبهای من گرید مگر ابر بهار امشب غمی چون من به دل دارد که می‌خواهد بدین سان تا سحر همپای من گرید دو چشمم خشک شد امروز، از بس گریه بر دیروز دگر امشب کدامین چشم، بر فردای من گرید؟... با تلخیص از بر کران بیکران، ص ۴۳۳ - ۴۳۸. #شاعران_معاصر #اخوان_ثالث

شاعران معاصر🌹🌹🌹 پروین اعتصامی پروین فرزند یوسف اعتصام‌الملک آشتیانی، در ۲۵ اسفند سال ۱۲۸۵ شمسی در تبریز متولد شد. آموختن فارسی و عربی را در خانواده آغاز کرد؛ زیرا پدرش مردی فاضل بود. او سرودن شعر را از هشت سالگی شروع کرد و نخستین شعرهایش را در مجله‌ی بهار که پدرش منتشر می‌کرد، به چاپ رسانید و مورد تشویق اهل ادب قرار گرفت. از عوامل دیگری که موجب تقویت ذوق و پرورش استعداد شعری پروین شد، رفت و آمد او به محافل ادبی آن روزگار بود که پدرش با آنها سر و کار داشت. در یکی از همین محفلها بود که ملک‌الشعرای بهار که بعدها بر دیوان او مقدمه نوشت، به استعدادش پی برد و وی را تشویق کرد. پروین در سال ۱۳۱۳ با یکی از بستگان پدر ازدواج کرد و به کرمانشاه رفت؛ اما به دلیل عدم توافق اخلاقی، دو ماه بعد، از همسرش جدا شد و به تهران بازگشت. او در ۱۵ فروردین سال ۱۳۲۰ در ۳۵ سالگی، به بیماری حصبه درگذشت و در قم مدفون گشت. یگانه اثر مانده از پروین، دیوان اوست که بیشتر قطعات او، به صورت مناظره است؛ مناظره‌ی دو انسان، یا دو جانور، یا دو شیء. بخشی از یک قصیده‌ی پروین: گویند عارفان، هنر و علم کیمیاست و آن مس که گشت همسر این کیمیا، طلاست وقت گذشته را نتوانی خرید باز مفروش خیره، کاین گهر پاک، بی‌بهاست زان راه بازگرد که از رهروان تهی است زان آدمی بترس که با دیو آشناست خوشتر شوی به فضل، ز لعلی که در زمی است برتر پری به علم ، ز مرغی که در هواست آزاده کس نگفت تو را، تا که خاطرت گاهی اسیر آز و گهی بسته‌ی هواست... لغات: خیره: بیهوده. دیو: شیطان. لعل: سنگی قیمتی، یاقوت. زمی: زمین. مرغ: پرنده. آز: طمع. با تلخیص از کتاب چون سبوی تشنه، دکتر یاحقی، ص ۱۶۲ - ۱۶۶. با سپاس از مدیریت کانال وزین #گلزار_ادبیات #شاعران_معاصر #پروین_اعتصامی #کتابخانه_عمومی_امیرالمومنین_آستانه