✅ #ستارگان_حرم 🎧 پادکست مناسبت: سالروز رحلت حضرت آیت‌الله العظمی سید محمدرضا موسوی گلپایگانی (ره) موضوع امروز: «فقیه پارسا و مجاهد» روز پنجشنبه، ١۴٠٠/١١/٠٧ 🔷🔸💠🔸🔷 کانال معارفی حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه علیهاالسلام @astanfatemi

✅ #ستارگان_حرم بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «فقیه پارسا و مجاهد» روز پنجشنبه، ١۴٠٠/١١/٠٧ مناسبت روز: امروز ٢۴ جمادی الثانی، سالروز رحلت فقیه پارسا و مجاهد حضرت آیت‌الله العظمی سید محمدرضا موسوی گلپایگانی (ره) از مراجع بزرگ شیعه در جهان معاصر است که علاوه بر فعالیت‌های بی‌بدیل در عرصه‌ علوم و فرهنگ اسلامی و تربیت عالمان بزرگ، خدمات ارزشمندی در عرصه‌های اجتماعی و سیاسی نموده و با همراهی امام امت، نقش به سزایی در روشنگری جامعه و پیروزی انقلاب اسلامی داشته‌اند، لذا سخن امروز را با سلام و صلوات به روح مقدس این عالم ربانی آغاز می‌نمائیم؛ سید محمدرضا گلپایگانی در هشتم ماه ذی‌القعده ۱۳۱۶ قمری در گلپایگان، پا به عرصه وجود نهاد؛ پدرش آقا سید محمدباقر، عالمی معروف به زهد و تقوا، و کوشا در امر به معروف و نهی از منکر بود که هم اینک مرقد ایشان مورد احترام و زیارت مردم است؛ سید محمدرضا در سه سالگی، مادر، و در نه سالگی پدر گرامیش را از دست داد و دوران کودکی را با یتیمی و مشکلات و سختی‌های فراوان سپری کرد‌؛ او تحصیلات ابتدایی را در مکتب‌خانه گذراند‌ و در نوجوانی به شوق تحصیل علوم اسلامی، زانوی ادب نزد اساتیدی همچون آیت الله محمدتقی گوگدی (ره) و آیت الله سید محمدحسن خوانساری (ره) زد‌؛ وی با سعی و تلاش و هوش سرشار، در نوزده سالگی، شایستگی حضور در درس خارج فقه و اصول حضرت آیت‌الله العظمی شیخ عبدالکریم حائری یزدی (ره) در اراک را پیدا کرد و سپس با تأسیس حوزه علمیه قم همراه با آیت‌الله مؤسس به شهر مقدس قم هجرت نموده و از محضر بزرگانی همچون حضرات آیات عظام میرزای نائینی و سید ابوالحسن اصفهانی، آیت‌الله بروجردی، آقا ضیاء عراقی بهره‌ها برد و موفق به اجازه اجتهاد از حضرت آیت الله العظمی حائری یزدی و اجازه نقل روایت از مرحوم شیخ عباس قمی و آقا شیخ محمدرضا اصفهانی شد؛ آیت‌الله العظمی گلپایگانی در طول بیش از هفتاد سال تعلیم و تعلم دانش اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع)، و تألیف و تصنیف ده‌ها اثر ارزشمند، نسبت به تربیت صدها تن از ستارگان درخشان آسمان علم و اندیشه همت گمارد که از مشهور‎ترین آن‌ها می‌توان به بزرگانی چون حضرات آیات مرتضی مطهری، سید محمدعلی قاضی طباطبایی، سید اسدالله مدنی، محمد مفتح، سید محمد بهشتی، ناصر مکارم شیرازی، جعفر سبحانی، لطف الله صافی گلپایگانی، حسن حسن زاده آملی، رضا استادی، احمد جنتی و مرتضی حائری یزدی اشاره نمود؛ این فقیه مجاهد از بدو حرکت شجاعانه روحانیت به رهبری امام خمینی (ره)، به مبارزات پیگیر و بی‎‌امان با استبداد پرداخت و نخستین اعلامیه اعتراض به لایحه ننگین «انجمن‎های ایالتی و ولایتی» در مهرماه ۱۳۴۱ شمسی از سوی ایشان صادر شد و به دنبال آن، همواره پشتیبان و یار امام راحل و یاور مردم مظلوم ایران تا سقوط رژیم منحوس پهلوی بود؛ چنانچه امام امت فرموده بودند: «آقای گلپایگانی عِزّ اسلام است و نقش بسیار زیادی در پیشبرد مبارزات ملت مسلمان دارند!» پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز ایشان در جهت تأیید کامل مواضع حضرت امام و تقویت موقعیت ایشان به عنوان ولی فقیه و رهبر نظام اسلامی نقش به‌سزایی داشته و تمامی مساعی خویش را برای تقویت نظام اسلامی و پیشبرد اهداف انقلاب به کار برد؛ این مرجع بزرگ جهان تشیع با وجود اشتغالات علمی فراوان، همواره در کنار مردم و یاور مستضعفان بود و نسبت به بنیان نهادن ده‌ها مؤسسه عام‌المنفعه همچون مسجد، مدرسه، کتابخانه، بیمارستان و مؤسسات خیریه در کشور و جهان همت گمارد؛ زهد و بی ‎اعتنایی به جلوه‌های دنیا، تواضع، بهره‌وری از فرصت‌ها، تجلیل از مقام فقها و مراجع معاصر، تشویق عالمان و نویسندگان، اهتمام بسیار به حفظ و قرائت قرآن، و عشق به ساحت مقدس ائمه اطهار (ع)، بخشی از ویژگی‌های اخلاقی این فقیه پارسا است‌؛ که بالاخره پس از ۹۶ سال عمر بابرکت در ۲۴ جمادی الثانی ۱۴۱۴ قمری، دار فانی را وداع گفت و پس از تشییع باشکوه در تهران و قم، در مسجد بالا سر در مرقد مطهر حضرت معصومه (س)، آرام گرفت؛ رهبر فرزانه انقلاب پس از رحلت این عالم عامل، در پیامی ایشان را «عالم بزرگ، فقیه نام‌آور، مرجع تقلید عظیم‌الشأن، عبدصالح و تقى نقى زکى» نامیده و فرمودند: «این شخصیت والاى علمى کهن‌سال در میان مراجع عظام تقلید، یکى از موفق‌ترین و سعادتمندترین‌ها بودند... اولین مدرسه علوم دینى به سبک جدید را ایشان در قم تأسیس کردند؛ اولین مؤسّسه بزرگ قرآنى را ایشان در قم بنیان نهادند؛ اولین فهرست بزرگ فقهى و حدیثى با استفاده از دانش و اختراعات جدید بشرى را ایشان پدید آوردند؛ صدها مدرسه، مسجد و مؤسّسه تبلیغ دین را در سراسر کشور و در کشورهاى دیگر بنیان کردند...» ✍️ روحش شاد، یادش گرامی نامش جاودان و راهش همواره پررهرو باد. 🔷🔸💠🔸🔷 @astanfatemi

✅ #ستارگان_حرم بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «طوبای محبت» روز شنبه، ١۴٠٠/١١/٠٩ مناسبت روز: امروز نهم بهمن ماه، سالروز رحلت عارف و استاد اخلاق، حاج اسماعیل دولابی (ره) است که در حرم مطهر حضرت معصومه (س) مدفون می‌باشد؛ او با کلام متفاوت و شیرین و تکیه بر مفاهیم «محبت و زیبایی»، باعث جذب قشر جوان و تحصیل‌کرده به سمت خدا و اهل‌بیت عصمت و طهارت(ع) شد؛ بیشترین اهتمام آن عارف گرانمایه در پرورش و رشد اخلاقی جوانان و ایجاد تحول در نگرش آنها به هستی و زندگی بود، به گونه‌ای که با ایجاد حسن ظن و اعتماد به خدا و اولیای الهی و حاکم ساختن روحیه تسلیم و رضا، آنها را از همه‌ی ظواهر فریبنده دنیا فارغ می‌نمود! در محضر آن بزرگوار، چنان روح رجاء و امیدواری به فضل الهی موج می‌زد که هر نومید و مأیوس از نجات و فلاح را، شور و نیرو می‌بخشید و به وادی کمال رهنمون و در طریق وصال رهسپار می‌ساخت! لذا سخن امروز را به این عارف باللّه اختصاص می‌دهیم؛ ✍️ محمد اسماعیل دولابی در روستای دولاب از توابع تهران زاده شد، و تا اوایل جوانی همراه پدر به کشاورزی مشغول بود، اما با یک اتفاق مبارک در سفر به نجف اشرف و با معامله‌ای شیرین با امام حسین (ع) و گذشت از خواسته و مراد خویش برای احترام و خدمت به پدر! به یک‌باره زندگی او دگرگون می‌شود! که بی‌شک شنیدن این حکایت و سیر عرفانی او، از زبان این عارف ربانی شنیدنی و درس‌آموز است: «در ایام جوانی همراه پدرم به نجف اشرف مشرف شدم، و در آن زمان به شدت تشنه علوم و معارف دینی گردیده و با تمام وجود، تصمیم گرفتم که در نجف بمانم و در حوزه علمیه تحصیل کنم؛ ولی پدرم که مسن بود و جز من پسر دیگری نداشت که بتواند در کارها به او کمک کند، با ماندنم در نجف مخالف بود! به یاد دارم که در حرم امیرالمؤمنین (ع) به حضرت التماس می‌کردم و آن قدر سینه‌ام را با فشار به ضریح حضرت مالیدم که تمام سینه‌ام زخم شده بود؛ کم‌کم حالم به گونه‌ای شد که به خودم می‌گفتم، یا در نجف می‌مانم و مشغول تحصیل دین می‌شوم و یا اگر مجبور به بازگشت شوم، جان می‌دهم و می‌میرم! بعد از چند روز، با همان حال ملتهب، همراه پدرم به کربلا مشرف شدیم؛ اما در حرم حضرت اباعبدالله (ع) در بالاسر ضریح، ناگهان همه چیز برای من حل شد و گویی هرچه را می‌خواستم به من عنایت کردند، تصمیمم را گرفتم و خدمت به پدر را بر هرکار دیگر ترجیح دادم و بدون هرگونه ناراحتی و با خاطری آرام به ایران بازگشتم! در ایران که آمدم، اتفاق عجیبی افتاد و ناگهان جلوی در اتاق پذیرایی خانه‌ی پدر، پرده ها کنار رفت و حالت مکاشفه‌ای به من دست داد و حدود بیست دقیقه در جای خود ثابت ماندم! در آن حالت دیدم که بالای سر ضریح امام حسین (ع) هستم و به من فرمودند که به خاطر احترام به پدر، آنچه را می‌خواستی از حالا به بعد تحویل بگیر! همه‌چیز از همان جا آغاز شد! از آن پس آن اتاق، بالای سر ضریح حضرت شد و تا سی سال عزاخانه اباعبدالله(ع) بود و تمامی اشخاصی که به آنجا می‌آمدند بی‌آنکه لازم باشد کسی ذکر مصیبت بخواند، منقلب شده و می‌گریستند! در اثر عنایات حضرت ابا عبدالله (ع) بعد از آن مکاشفه به ترتیب به چهار استاد بزرگ برخوردم که مرا دست به دست به یکدیگر تحویل دادند! اولین فرد، آیت الله سید محمد شریف شیرازی (ره) بود؛ همراه او بودم تا اینکه مرحوم شد؛ وقتی جنازه او را به حضرت عبدالعظیم (ع) بردیم، آیت الله شیخ محمد تقی بافقی (ره) آمد و بر او نماز خواند و من جذب او شدم، به گونه‌ای که از آن پس شیخ محمد تقی بافقی را رها نکردم، تا اینکه مرا تحویل آیت الله شیخ غلامعلی قمی (ره) داد؛ در همین ایام با آیت الله شاه آبادی (ره) هم آشنا شدم و با ایشان ارتباط مستمر پیدا کردم؛ تا اینکه بالاخره به استاد چهارم، آیت‌الله شیخ محمد جواد انصاری همدانی (ره) رسیدم؛ او با سایرین متفاوت بود! او از پوسته بشری خارج شده و آزادانه هر ساعتی در جایی از عالم سیر می‌کرد! او یک استوانه نور بود که از عرش تا طبقات زمین امتداد داشت و نور همه اهل بیت (ع) در وجود نورانی او قابل وصول بود! به او دل دادم و از وادی توحید سر در آوردم! خداوند لطف فرمود و در هر یک از این کلاس‌ها، افراد برجسته و ممتاز آن کلاس را به من نشان داد! و کاری کرد که هیچ جا متوقف نشدم، تا اینکه به وادی توحید رسیدم! عزیزان، همه‌ی عنایاتی که به من شد از برکات امام حسین (ع) بود! البته از راه سایر ائمه هم می‌توان به مقصد رسید، ولی راه امام حسین (ع) خیلی سریع، انسان را به نتیجه می‌رساند! چون کشتی نجات حسین(ع) در آسمان‌های غیب، خیلی سریع راه می‌رود، و هر کس در سیر معنوی خود حرکتش را از آن حضرت آغاز کند، خیلی زود به مقصد می‌رسد!» ✍️ این مبحث ادامه دارد... 📚 برگرفته از کتاب «طوبای محبت» 🔷🔸💠🔸🔷 @astanfatemi

✅ #ستارگان_حرم 🎧 پادکست مناسبت: «سالروز رحلت عارف و استاد اخلاق، حاج اسماعیل دولابی (ره)» موضوع امروز: «طوبای محبت» روز شنبه، ١۴٠٠/١١/٠٩ 🔷🔸💠🔸🔷 کانال معارفی آستان مقدس حضرت فاطمه معصومه علیهاالسلام @astanfatemi

✅ #ستارگان_حرم بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «طوبای محبت ٢» روز یکشنبه، ١۴٠٠/١١/١٠ مناسبت روز: امروز مناسبت خاصی نداریم؛ اما در روز گذشته به مناسبت سالروز رحلت عارف و استاد اخلاق، حاج محمداسماعیل دولابی (ره) از سرگذشت و سیر عرفانی این عارف عرفی‌گرای شیعی سخن گفتیم و انشاالله امروز نیز به نکات ارزشمندی از توصیه‌های مرحوم دولابی (ره) در رابطه با سبک زندگی می‌پردازیم، که بی‌شک می‌تواند راهگشای ما، برای رسیدن به معنویت و نور در زندگی فردی و اجتماعی باشد: 1️⃣ هر وقت در زندگی‌ات گیری پیش آمد و راه‌بندان شد، بدان خدا با تو کار دارد؛ پس زود برو با او خلوت کن و بگو با من چه کار داشتی؟ هر کس گرفتار است، در واقع گرفته‌ یار است! 2️⃣ زیارتت، نمازت، ذکرت و عبادتت را تا زیارت بعد، نماز بعد، ذکر بعد و عبادت بعد، حفظ کن؛ کار بد، حرف بد، دعوا و جدال و … نکن و آن را سالم به بعدی برسان! اگر این کار را بکنی، زیارت و نماز و ذکر و عبادت تو دائمی می‌شود؛ 3️⃣ اگر غلام خانه‌زادی، پس از سال‌ها بر سر سفره صاحب خود نشستن و خوردن، روزی غصه‌دار شود و بگوید فردا من چه خواهم خورد؟ این توهین به صاحبش است و با این غصه خوردن صاحبش را آزرده می‌کند؛ پس بعد از عمری که روزی خدا را خورده‌ایم، چقدر بی‌معرفتی‌ است برای روزی فردایمان غصه‌دار و نگران باشیم! 4️⃣ خدا عبادت وعده‌ی بعد را از ما نخواسته است؛ ولی ما روزیِ سال‌های بعد را هم می‌خواهیم! در حالی که معلوم نیست تا یک وعده‌ی بعد، زنده باشیم! 5️⃣ گذشته که گذشته و نیست! آینده هم که نیامده و نیست! همه‌ی غصه‌ها مال گذشته و آینده است! پس حالا که گذشته و آینده نیست، غصه‌ برای چه؟! تنها حال موجود است که آن هم، نه غصه دارد و نه قصه! 6️⃣ خدا ما را براى شادى آفریده است، نه براى غم! خدای واحد غنی و قوى، محال است مخلوقی را برای ناراحتی و غم بیافریند! اگر این بشارت را که ما را برای شادى آفریده‌اند، باور کردی و به خودت قبولاندی، دیگر غم، وجود نخواهد داشت! این مژده، مال کسی است که آن را باور کند؛ همین که فهمیدی دنیا فانی است و مشکلات و محرومیت‌هایش هم همیشگی و دائمی نیست و بالأخره روزی تمام خواهد شد، نصف غم‌هایت باطل می‌شود! مشقّت و غم دنیا نیز وسیله‌اى است برای خوشی وشادی! 7️⃣ تربت، بلا را دفع می‌کند و همه تب‌ها و طوفان‌ها و زلزله‌ها با یک سر سوزن از آن، آرام می‌شود! مؤمن سرانجام تربت می‌شود! اگر یک مؤمن در شهری بخوابد، خداوند بلا را از آن شهر دور می‌کند! 8️⃣ با تکرار کردن کارهای خوب، عادت حاصل می‌شود، بعد عادت به عبادت منجر می‌شود، عبادت هم معرفت ایجاد می‌کند، بعد ملکات فاضله در فرد به وجود می‌آید و نهایتا به ولایت منجر می‌شود! 9️⃣ ازهر چیز تعریف کردند، بگو مال خداست و کار خداست! نکند خدا را بپوشانی و آنرا به خودت یا به دیگران نسبت بدهی! که ظلمی بزرگ‌تر از این نیست! اگر این نکته را رعایت کنی، از وادی امن، سر در می‌آوری! هر وقت خواستی از کسی یا چیزی تعریف کنی، از رَبَّت تعریف کن؛ پس بیا و از این تاریخ تصمیم بگیر، حرفی نزنی مگر از او! و هر زیبایی و خوبی که دیدی، رب و پروردگارت را یاد کنی! همانطور که امیرالمؤمنین (ع) در دعای دهه‌ی اول ذی‌الحجه می‌فرمایند: «به عدد همه چیزهای عالم "لااله‌الااللّه" » 🔟 دل‌های مؤمنین که به هم وصل می‌شود، تبدیل به آب کُر می‌شود! وقتی به امیرالمؤمنین (ع) متّصل شد، به دریا وصل شده است؛ شخصِ تنها، آب قلیل است و در تماس با نجاست نجس می‌شود! ولی آب کُر نه تنها نجس نمی‌شود، بلکه متنجس را هم پاک می‌کند! 1️⃣1️⃣ هر چه غیر خداست را از دل بیرون کن! در «اِلّا» تشدید را محکم ادا کن، تا اگر چیزی باقی مانده از ریشه کنده شود و وجودت پاک شود! آن گاه «اللّه» را محکم بگو، تا همه‌ی دلت را تصرف کند: «لااِله‌اِلَّااللّه» 2️⃣1️⃣ از دنیا نگو، از خلق نگو، از خودت هم نگو، فقط از خدا بگو! چند وقت که تنها از خدا بگویی، غیر او را فراموش می‌کنی! 3️⃣1️⃣ در دنیا اگر خودت را «مهمان» حساب کنی و حق تعالی را «میزبان»، همه‌ی غصه‌ها می‌رود! چون هزار غصه به دل میزبان است که دل میهمان از یکی از آنها خبر ندارد! هزار غم به دل صاحب‌خانه است که یکی به دل مهمان راه ندارد! در زندگی خودت را میهمان خدا بدان تا راحت شوی! اگر در میهمانی یک شب بلایی به تو رسید شلوغ نکن و آبروی صاحب‌خانه را حفظ کن! 4️⃣1️⃣ جان دادن بهتر از جان کندن است! مؤمن جانش را با محبت تقدیم می‌کند و جان کافر را با زور می گیرند! حالا که هر چه دنیایی است، بالأخره رفتنی است، چه بهتر که خود آدم آن را به دوست تقدیم کند و در راه خدا بدهد! 5️⃣1️⃣ خلاصه اخلاق دو کلمه است: «مرنج و مرنجان!» 📚 برگرفته از کتاب «طوبای محبت» 🔷🔸💠🔸🔷 @astanfatemi

✅ #ستارگان_حرم 🎧 پادکست مناسبت: «ایام رحلت عارف و استاد اخلاق، حاج اسماعیل دولابی (ره)» موضوع امروز: «طوبای محبت ٢» روز یکشنبه، ١۴٠٠/١١/١٠ 🔷🔸💠🔸🔷 کانال معارفی آستان مقدس حضرت فاطمه معصومه علیهاالسلام @astanfatemi