⭕️ تقوا، ملاک قبولی اعمال 🔹 #عُجب، #کبر و #حسد مانع قبولی اعمال است؛ زیرا خداوند سبحان می‌فرماید: «إِنَّمَا یتَقَبَّلُ اللَّهُ مِنَ الْمُتَّقِینَ؛ خداوند تنها از #تقوا_پیشگان قبول می‌کند». [مائده، ۲۷] هر مرتبه‌ای از #تقوا برای انسان باشد، قبولی عمل او هم به همان مرتبه است. 📕در محضر بهجت، ج۱، ص ۲۰۷ منبع: وبسایت‌ مرکز تنظیم‌ و نشر آثار ‌آیت‌ الله‌ العظمی‌ بهجت (ره) #تقوا #آیت_الله_بهجت —————————‏ ‏‏🇮🇷 مجموعه‌ی فرهنگی سنگر 🇮🇷 ‏🇮🇷 سنگر جنگ نرم 🇮🇷 ‏🇮🇷 سنگر سردار دلها 🇮🇷

✅ پرسشهایی از آیت الله خوشوقت 💠 س1: فرق عُجب و تکبّر چیست؟ 🔸ج: عجب این است که انسان از کار خودش خوشش بیاید و تکبر این است که خودش را از دیگران بزرگتر ببیند. بینشان فرق زیاد است. 💠 س2: مرز بین اعتماد به نفس و عُجب چیست؟ 🔸ج: اعتماد به نفس دو جور است؛ گاهی روانشناس های غربی می گویند، خب این مقابل توحید و #خدا_پرستی است. این نفس پرستی است. آدم خودش را ببیند و خدا را نبیند. اما یک اعتماد به نفس داریم که مزاحم با توحید نیست. انسان باور کند که خدا به او یک چیزهایی داده است، چشم داده، گوش داده، مغز داده، دست و پا داده، نیروی بدنی داده، این امکاناتی که خدا به او داده است اینها را ببیند و از اینها استفاده کند، این اعتماد به نفس خوب است ولی باور کند که همه اینها را او داده است. 💠 س3: در اینجا باز عُجب به سراغ او نمی آید؟ 🔸ج: آن یک چیز دیگر است. حالا که باور کرد خدا مغز داده است، فکر داده است، گوش داده است، پول داده است همه چیز داده است، ممکن است آنوقت نفس امّاره با دید خصوصی و استقلال نگاه کند عُجب پیش می آید. درست نیست خب شما هر چه هم نگاه کنی باز مال خداست، پشت آن را ببینی، روی آن را ببینی، زیر آن را ببینی، هر طوری بچرخی باز مال خداست، راهی برای عجب نیست الّا جهل و ضعف ایمان. 💠 س4: عُجب برای چه کسی است؟ 🔸ج: عُجب برای کسی است که بدیهای خودش را نبیند، آدم وقتی چند تا کمال دارد ببیند و بدیهای خودش را نبیند عجب پیش می آید. نفس اماره که حاضر است بگوید:« بَه بَه»، اما اگر انسان بدی های خودش را ببیند خجالت میکشد و راحت میشود، عُجب نمی آید، عقب ماندگی های و ضعفها و عجزهای خودش را ببیند دیگر هیچوقت غلط می کند بگوید: « بَه بَه و همچنینم». اما اگر آنها را نبینیم نفس امّاره و شیاطین، تنها آن دو سه تا خوبی ها را به چشم ما بیاورند آنوقت آدم گوش به حرف شیطان می دهد و می گوید: «مَن مِثلی». 💠 س5: برای این که گرفتار #عجب نشویم چه کنیم؟ 🔸ج: آدم از صفر می آید بالا، از بالا که نمی رود پایین. ما اول هیچی نداریم، مادی خالی هستیم، کم کم می خواهیم بالا بیاییم و بالا. هر روز بدهکاری زیاد است، نواقص زیاد است، بدی های ما زیاد است، تا یکمقدار نماز خواندیم نمی شود که بگوییم دیگر کار تمام شد، حالا حالاها باید خودمان را مُقصّر ببینیم وقتی اینجور شد دیگر عجب نمی آید. پس اگر انسان بدی هایش را ببیند همیشه خودش را بدهکار میبیند، دیگر طلبکار نمی بیند و راحت می شود. عجب بلای بزرگی است نمی گذارد انسان حرکت کند. انسان متوقف می شود و می گوید حالا که من موفق شدم خوب هستم دیگر کجا بروم همینجا خوب است!