#میلاد_امام_موسی_کاظم_علیه‌السلام 💠 *نگاه کریمانه حضرت موسی بن جعفر به بشر حافی* ✳️ ابو نصر بُشر بن حارث معروف به «بُشر حافی» از فرزندان درباریان بوده و اغلب اوقات به خوشگذرانی مشغول بود. روزی امام کاظم در بغداد از کنار خانه او عبور می‌کرد. 🔹 صدای ساز وآواز شنید؛ ناگهان کنیزی برای بیرون ریختن زباله از خانه بُشر خارج شد؛ امام کاظم علیه‌السلام به او فرمود: صاحب این خانه آزاد است یا بنده؟ گفت: البته که آزاد است. 🍀 امام فرمود: *«راست گفتی اگر بنده بود از مولایش پروا می‌کرد»* 🔸 و کنیز پس از باز گشت به خانه، او را در جریان سخن امام قرار داد. 🔹 معنای کلام امام، عمیقا برقلب بُشر نشست بلافاصله با پای برهنه از خانه خارج شد و خود را به امام رسانده به دست و پای امام افتاد عذر خواهی نموده و می‌گریست. پس به دست مهربان امام خویش حقیقتاً توبه کرده و اول عارف عصر و زمان خویش گردید. ✍️ نقل کرده‌اند که پس از آن دیگر کفش نپوشید و پیوسته پا برهنه بود و از این رو به لقب «حافی» (پا برهنه) شهرت یافت. آری آنان که هادیان راهند، چون آهن ربا دل غرق گناه را از قعر چاه پستی‌ها و غفلت می‌ربایند و تطهیرش می‌کنند. 💠 *کافی است ذره‌ای عشق و شعور و معرفت در آن باشد تا آن را از خاکدان طبیعت و رذائل اخلاقی جدا کرده و جذب منبع فیض و نور کنند.* ✳️ *کاش امام من! از کوچه های دل من هم عبور می‌کردی ... و من با پای برهنه به دنبالت می‌دویدم و از هر غفلت و گناهی برهنه می‌شدم.*