امشب که همه خیره به صفحه تلوزیون نشسته بودیم و پرواز مستقیم #موشک‌های غرورمان را به فرق شیطان در #تلاویو،در کمال آرامش و با لبخند،تماشا میکردیم،ناگهان ذهنم پرت شد به سال‌های پر رنج اوایل دهه ۶۰ ! آن روزها که از تهیه ساده ترین ابزار جنگی یعنی سیم خاردار هم ناتوان بودیم ! آن روزها که آمده بودند تا یک هفته ای تهران را بگیرند! پرت شدم به روزهای نه‌ چندان دور غائله کردستان ! به تابستان ۶۰! به خیابان های پر التهاب پایتخت! به نماز جمعه های خونین! به کوچه کوچه های مزین به خون شهید! به پالایشگاه‌های ویران! به کارخانجات آتش گرفته ! به سال‌های پررنج سازندگی! به کوی دانشگاه ۷۸! به عاشورای سرخ ۸۸! به روزهای تلخ آبان ۹۶! به غائله خونین دراویش! به اغتشاشات دوسال پیش ! به تمام رنجهای ملتی که خواست در دنیا سر بلند کند و مردانه بگوید:" من می‌توانم!"،"کسی حقِ نگاه چپ به منافع من در کشور و منطقه را ندارد!" پرت شدم به تمام روزهای پر فراز و نشیب سرزمینم... امشب که سرافرازانه تر از همیشه به آسمان نگاه میکردم، آرام زیر لب گفتم :"ما زیر سقف این آسمان ،تجربیات مشترک تلخ و شیرین زیادی داشته ایم‌! اما حلاوت این اتفاق شگرف ،تجربه منحصر به فردی بود!" گویا خون نفس زکیه #مقاومت قرار ست به زودی زود طومار غده سرطانی جهان را در هم‌ بپیچد؛انشاءالله... ✍️عاطفه خرّمی #وعده_صادق ۲ #سید_حسن_نصرالله atefe_khorrami