عصمت به معنای اجتناب و دوری از گناه و نافرمانی خداوند و احتیاط و احتراز از محل تهمت ،ارتکاب و کردارهای بد،خطا و عصیان و ابتلای به نسیان است. عصمت یعنی پاکدامنی و نا آلودگی به گناه ،نگاه داری نفس از گناه ،بازداشتن خود از گناه.بی گناهی ،عفاف،عفت،خود داری و خویشتن داری. معصومان دارای یک نوع شایستگی اکتسابی از طریق اعمال خویش اند و یک نوع لیاقت ذاتی و موهبتی از سوی پروردگار تا بتوانند الگو و اسوه مردم بوده باشند. مقام عصمت مراتبی دارد و در عرصه حیات بشری چهارده نور واحد الهی از جمله حضرت فاطمه (س) از عصمت مطلق برخوردارند. حضرت فاطمه(س) تنها زن معصوم اسلام است ،نائل شدن آن حضرت به مقام عصمت ثابت میکند که زن نسبت به مرد ناقص الایمان نیست و مرد را بر زن برتری نمی‌باشد و اگر چه هیچ زنی به مرتبه حضرت زهرا نمی‌رسد اما می تواند در مسیر تقرب،طاعت،بندگی و نزدیک شدن به قله عصمت گام بردارد. معصومین همانند ما ، از جنس بشر و انسان هستند و هرگز نباید تصور کرد که آن ها از عالم دیگری آمده اند و در عالم دیگری زندگی می کرده اند.آن ها همانند ما از قوه اختیار برخوردار بوده اند و با اختیار خود به بالاترین کمالات انسانی رسیده اند. نگاه دور از دسترس به آن ها بسیار نارواست؛زیرا انان در کنار برخورداری از مقام عصمت همانند انسان های معمولی به زندگی می پرداختند.در یک کلام ان ها "انسان های مافوق" بودند نه "مافوق انسان ها" #حوزه_مقاومت_بسیج_حضرت_زهرا_س #سبک_زندگی_فاطمی #عصمت_اهل_بیت #بخش_دوم