‌‌ ‌‌ ‌کسی که تکیه‌اش بر خداوند است در همه‌ی حالات کوه امید است! وهر گناهی هم بکند،گرچه شرمنده می‌شود ولی امیدش کم نمی‌شود اما کسی که تکیه‌ او بر اعمالش است به محض اینکه گناهی میکند ناامید می‌شود و هرگاه کار خیری انجام داد امیدوارتر می‌شود .. - از کتابِ دریای بی‌کران ‌

صفحه۱۱

گوش‌جان...

الله اکبر.... 🇮🇷🇮🇷🇮🇷

‌ ‌ ‌ شرافتِ علی؛ علی(ع) آنگونه که خودش فرموده: کسی است که اگر اقالیم هفت گانه را به او بدهند تا پوسته‌ای جو را با ستم از دهن مورچه‌ای بگیرد، نمیپذیرد!! چگونه ممکن است کسی بگوید: دوستدار و پیرو چنین امامی است؛ ولی به حقوق دیگران احترام نگذارد؟! چگونه این شخص میتواند ادعا کند که شیعه‌ی این امام است؟! - امام موسی صدر ‌ ‌ ‌ ‌

‌ ‌ مولا‌علی‌علیه السلام: به خودتان اجازه ندهید به کسی غیر از خدا تکیه کنید. ‌ ‌ﷻ‌

‌ ‌ امام خمینی ره : بریزید خون ها را زندگی ما دوام پیدا می‌کند، بکشید مارا ملت ما بیدار تر می شود؛ ما از مرگ نمی‌ترسیم و شما هم از مرگ ما صرفه ندارید... ‌‏ ‌ ‎ ‎

‌ ‌ جهان به حسرت دیدار رویت آغشته است . . ‌

«خَابَ الوافِدُون عَلى غَيْرِڪ...» دعای‌ماه‌رجب با نوای دلنشین سید مصطفی الموسوی اين دعا را امام صادق ‏(ع) در هر روز ماه رجب میخواند.

‌ ‌ علامه عبدالله مامقانی از فقهای بزرگ شیعه: زینب! و زینب کیست! و تو چه می‌دانی که ‌زینب کیست! وی عقیله بنی هاشم است ‌و دارای صفات پسندیده‌ای است که بعد از ‌مادرش احدی به آن صفات نرسیده است؛ ‌به حق است که اگر گفته شود او صدیقه ‌صغری است. او در حجاب و عفاف بی‌مانند ‌است. این عالم بزرگ ابتدا به توصیف حضرت زینب ‌علیها سلام پرداخته است؛ می‌گوید: زینب در ‌‌صبر و تقوی و قوت ایمان و ثبات قدم تک ‌است... سپس به این نکته مهم اشاره می‌کند‌که: ‌و اگر ما قائل به عصمت او شویم احدی ‌نمی‌تواند این مطلب را انکار کند البته اگر به ‌احوال او در کربلا و بعد از آن آگاه باشد؛ ‌ایشان در دلیل این امر به چند موضوع اشاره ‌می‌کند که این‌ها را از آثار ولایت می‌داند که ‌ولایت بدون عصمت معنا ندارد. یکی اینکه امام حسین علیه السلام مقداری از ‌سنگینی امامت را در ایام بیماری زین العابدین ‌علیه السلام به وی سپرده بود و نیز جمله‌ای از ‌وصایای خویش را به زینب کبری فرمودند. ‌دیگر به دلیل اینکه امام سجاد علیه السلام ‌نیابت خاص خودش را به عمه‌اش دادند ‌تا بیان احکام شرعی کنند. ‌ ‌

‌ ‌ ‌ ‌مضمون روایت است که اغلب اهل جهنم، جهنمی زبان هستند گناهان زبانی بسیار است مثل آبرو بردن! فکر نکنید همه شراب میخورند و دزدی میکنند یک مشت مؤمن و مقدس ظاهری را می آورند جهنم که اینها در صفوف نماز جماعت و یا هیئت می نشستند و آبروی دیگران را میبردند .. - استاد فاطمی نیا(ره) ‌ ‌

دلت کجاست...؟!

‌ ‌ ‌ ‌نباید گرو موقعیت‌ها بود که اگر با فلانى باشم بهتر خواهم بود. اگر با فلانى ازدواج کنم، به من رشد مى‌دهد و از این حرف‌ها ... چون هیچ کسى نمى‌تواند به تو رشد بدهد. این تو هستى که در هر موقعیتى مى‌توانى رشد کنى و یا خسارت ببینى. گیرم تو در کنار رسول باشى و یا همراه فاطمه، این درست که اینجا زمینه بهتر است، ولى این هم هست که تکلیف بیشترى از تو مى‌خواهند. در هر حال این زمینه‌ها مهم نیستند وضعیتى که تو مى‌گیرى و اطاعتى که تو خواهى داشت، تو را بالا می‌برد و یا پایین مى‌آورد. البته این حرف‌ها بر ما که با چیزهاى دیگر مأنوس بودیم، سنگینى مى کند. ما دوست داریم با فلانى باشیم و در فلان جا زندگى کنیم و اسمش را هم مى‌گذاریم خدا و رشد، غافل از آنکه رشد ما در گرو همین اطاعت و تقوى، همین عبودیت است؛ یعنى اینکه در هر موقعیتى تکلیفمان را بیاوریم و اسیر موقعیت‌هاى خوب و یا بد نباشیم. - عین‌صاد ‌ ‌

‌ ‌ ‌انسان به وسیله‌ی آن‌چه می‌خورد و می‌نوشد ناپاک نمی‌شود، بلکه آن چیزی كه از دهان او بیرون می‌آید، او را ناپاک می‌سازد. - انجیل

‌ ‌ امام حسن علیه‌السلام: آدم خموش، بسيار پُر هيبت است.. - بحارالانوار ‌

‌ ‌ إِنَّ السَّمْعَ وَالْبَصَرَ وَالْفُؤَادَ کُلُّ أُولَئِکَ کَانَ عَنْهُ مَسْئُولًا «همانا گوش و چشم و قلب، همه آن‌ها مورد سؤال واقع خواهند شد». سوره مبارکه اِسراء - آیه ۳۶ از مولای متقیان، انسان کامل، حضرت علی(ع) پرسیدند که یا علی! چگونه تو «علی» شدی و چگونه به این مقام والا رسیدی؟ حضرت در پاسخ فرمودند: «کُنتُ بَوّاباً علی بابِ قَلبی»؛ یعنی «پیوسته بر در ورودی قلبم نگهبانی می‌دادم». حضرت تأکید می‌کنند برای اینکه انسان به مقام والای بندگی خداوند برسد باید مراقب درِ ورودی قلبش باشد و اجازه ندهد هر مطلبی وارد قلبش شود. هر سخنی، هر نگاهی، هر تصویری، هر فکری، هر خیالی، هر گمانی، هر نیتی، هر دروغ و غیبتی نباید اجازه داشته باشد به راحتی از دریچه چشم و گوش انسان وارد قلب او شود. بهترین کسی که می‌تواند و باید مراقب این دروازه ورودی باشد، بی گمان خود انسان است! که باید دائماً بر درگاه ورودی قلبش یعنی چشم و گوش خود نظارت و دقت داشته باشد و هرگاه انسان چنین حفاظتی از چشم و گوش خود داشت، قلبش نیز پاک می‌ماند و نورانی می‌شود. انسان باید ناظر اعمال خود باشد و بر خود نظارت داشته باشد تا قلب او به انبار گناه و آلودگی تبدیل نشود که اگر چنین شد، دیگر به راحتی نمی‌توان از آثار منفی این گناه‌ها گریخت. عفونت گناه بتدریج تمام بخش‌های قلب انسان و روح او را درگیر می‌کند و تبدیل به سرطانی می‌شود که غلبه کردن بر آن یا غیرممکن یا بسیار بسیار دشوار خواهد بود. ‌ ‌

‌ ‌کاری را که انجام می‌دهید حتی نایستید کسی بگوید خسته نباشید؛ از همان در پشتی بیرون بروید .. - شهیدحسن‌تهرانی‌مقدم

صفحه ۱۵ و۱۶