#sTORY

#sTORY

#sTORY

#sTORY

عالم اگر برهم رود عشق تو را بادا بقا...

وَ لا تَقْطَعْنِی عَنْکَ مرا از خودت جدا مکن... - مناجات المریدین - @attre_yaas

هر فریب خورده ای را نمی شود سرزنش کرد... - نهج البلاغه - @attre_yaas

#تفسیر + پسر گرامی فاطمه بنت اسد (س) در اين حکمت نورانى مى فرمايند : هر شخص گرفتارى را نمى توان سرزنش کرد چه بسا بى تقصير باشد(مَا کُلُّ مَفْتُون يُعَاتَبُ). سرچشمه گرفتارى ها و مشکلات و مصائبى که دامن گير انسان مى شود کاملاً مختلف است ؛ گاه نتيجه مستقيم اعمال انسان است که بر اثر ندانم کارى ها، سستى ها، تنبلى ها و استفاده نکردن به موقع از فرصت ها دامان او را گرفته است. به يقين چنين شخصى درخور سرزنش است ، ولى گاه مى شود که اين مشکلات کفاره گناهان انسان است و خداوند مى خواهد او را به اين وسيله در دنيا پاک کند. چنين کسى گرچه به سبب گناهش درخور سرزنش است ولى چون مشمول لطف الهى شده سزاوار ملامت نيست و گاه سرچشمه آن آزمايش هاى الهى است که خدا مى خواهد با آن مشکل و گرفتارى بنده خود را پرورش دهد که همچون فولاد آبديده در کوره حوادث مقاوم سازد و يا همچون طلاى ناخالصى را که به کوره مى برند تا خالص گردد او را خالص سازد در اينجا نيز جاى سرزنش نيست ، بنابراين همه گرفتاران و بلا ديدگان را نمى توان سرزنش کرد و حتى در آنجايى که انسان خود سرچشمه آن گرفتارى باشد باز گاهى جاهل قاصر است و گاه مقصر ؛ تنها اگر مقصر باشد در خور سرزنش است.

بنده همان به که ز تقصیر خویش عذر به درگاه خدای آورد..