و در تنظیم امور #خانواده فرمود: (#مسكن) را مرد باید تهیه کند، اما ( #سكينت ) و ( #آرامش ) که بالاتر از مسکن است، به عهده #زن است؛ این کار سنگین را #قرآن به عهده #زنها گذاشته است، چون زن را خدا طرزی آفرید که او قدرت بر #رحم و #مهربانی دارد. این مهربانی آن ملات (نرم) است؛ درست است که مرد می تواند #مهربان باشد، ولی این هنر در مرد کم است. فرمود: #زندگی را، #خانوادگی را، اساس #جامعه را رحم اداره می کند؛ ملکه رحم زنها هستند. (خلق لكم من أنفسكم ازواجا لتسكنوا اليها)*. این عظمت زن است، این جلال زن است، این شکوه زن است، این حق شناسی خدا درباره زنهاست. این جلال و عظمتی که خدا در قرآن کریم به زنها داد، چه کسی داد؟! ما مامور به صله اصلاب هستیم یا مامور به #صله ارحام ؟ همه ما بالاخره یک پدری داریم، پدر بزرگی داریم؛ از اصلاب آمده ایم. اما از #اصلاب آن هنر ساخته نیست که #خانواده را اداره کند، از #ارحام ساخته است؛ آن رحم است، آن #ادب است، آن مهربانی است. آنها که اهل #اصول_خانواده هستند، وقتی #مادر را از دست می دهند احساس #غربت می کنند؛ ولو ستشان هفتاد و هشتاد باشد! این #رحامت و این هنر را ذات اقدس اله به زنها داده است. ما مامور به صله ارحام هستیم، نه صله اصلاب! اصلاب آن هنر را ندارد که در ما رحم و رحامت ایجاد کند، این مادریِ مادر است که می تواند این کار را بکند؛ لذا فرمود: اساس خانواده این است. - علامه جوادی آملی -