و در تنظیم امور
#خانواده فرمود: (
#مسكن) را مرد باید تهیه کند، اما (
#سكينت ) و (
#آرامش ) که بالاتر از مسکن است، به عهده
#زن است؛ این کار سنگین را
#قرآن به عهده
#زنها گذاشته است، چون زن را خدا طرزی آفرید که او قدرت بر
#رحم و
#مهربانی دارد. این مهربانی آن ملات (نرم) است؛ درست است که مرد می تواند
#مهربان باشد، ولی این هنر در مرد کم است. فرمود:
#زندگی را،
#خانوادگی را، اساس
#جامعه را رحم اداره می کند؛ ملکه رحم زنها هستند. (خلق لكم من أنفسكم ازواجا لتسكنوا اليها)*. این عظمت زن است، این جلال زن است، این شکوه زن است، این حق شناسی خدا درباره زنهاست. این جلال و عظمتی که خدا در قرآن کریم به زنها داد، چه کسی داد؟! ما مامور به صله اصلاب هستیم یا مامور به
#صله ارحام ؟ همه ما بالاخره یک پدری داریم، پدر بزرگی داریم؛ از اصلاب آمده ایم. اما از
#اصلاب آن هنر ساخته نیست که
#خانواده را اداره کند، از
#ارحام ساخته است؛ آن رحم است، آن
#ادب است، آن مهربانی است. آنها که اهل
#اصول_خانواده هستند، وقتی
#مادر را از دست می دهند احساس
#غربت می کنند؛ ولو ستشان هفتاد و هشتاد باشد! این
#رحامت و این هنر را ذات اقدس اله به زنها داده است. ما مامور به صله ارحام هستیم، نه صله اصلاب! اصلاب آن هنر را ندارد که در ما رحم و رحامت ایجاد کند، این مادریِ مادر است که می تواند این کار را بکند؛ لذا فرمود: اساس خانواده این است.
- علامه جوادی آملی -
