#به_وقت_طلوع ※ دعای روز بیست و هشتم رمضان در صحیفه جامعه سجادیه دعای امروز هم مثل همه‌ی دعاهای دهه‌ی آخر رمضان، پناه بردن‌های روزهای آخر است. از جنس همان سفت چسبیدن‌ها به رفیق، در روزهایِ آخرِ باهم بودن، از جنس ترسِ روزهای آخر که نکند فاصله بیفتد میان‌مان باز .... • اللّهم انّی أعوذ بک من طمعٍ یهدی إلی طمع پناه می‌برم به آغوش تو، از اینکه دائماً از طمعی در دام طمع دیگری بیفتم، • و مِن طمعٍ حینَ لا طمع / یا در بی‌طمعی، به طمعی دچار شوم، • و أعوذ بک أن أسئل غَیرَک / پناه می‌برم به آغوش تو، که طمع جانم، چیزی جز #تو باشد، • و أطلبَ من سِواک / و در طلب چیزی جز #تو براه بیفتم، • و أتوکّلُ الّا عَلیک / و به چیزی جز #تو تکیه کنم و مدد بگیرم. و ......

#در دل من چیزی است #مثل یک بیشه نور، #مثل خواب دم صبح #و چنان بی تابم که دلم می‌خواهد #بدوم تا ته راه، بروم تا سر کوه #دورها آوایی است که مرا می‌خواند #بیشتر گوش کن اوا نیست ، #ناز نیاز یک صداست #انگار اشناست #نای ،نوای" همدلی "است #تو را می خواند #برساند تا اوج #نردبانش گل لبخند ،است‌ که توباید بکاری #برلب کودک چشم دوخته به راه. #در ژرفا بنگر #کودک را می بینی .... (بداهه)