💥 #ويژه_کریم_اهلبیت 2⃣
💢 جریان این استمداد چه بود؟
👈 پس از بیعت مردم با امیرالمؤمنین (علیه السلام) و شروع خلافت ایشان، در ماجرای جنگ جمل و تلاش نظامی و خروج مسلحانۀ عایشه و طلحه و زبیر برای براندازی حکومت حضرت، اموال بسیاری که توسط امویان و هم پیمانانشان از بیت المال غارت شده و در اختیار اصحاب جمل قرار داده شده بود صرف شد تا بالأخره سپاهی عظیم در بصره گرد آوردند.
پس از آنکه هر نوع نصیحت و انذاری را اصحاب جمل در اثر شدت غرور و حرص و طغیانشان رد کردند، چاره‌ای جز لشکرکشی و مقابلۀ نظامی با آنان نماند.
🔻لذا امیرالمؤمنین(علیه السلام) از مدینه بسوی بصره حرکت کرد اما سپاه عظیم و کارآمدی در مدینه نبود که امام را همراهی کند. زیرا در عصر فتوحات، افرادی که قابلیت فرماندهی جنگی و راهنمایی سیاسی و علمی داشتند بعنوان صحابه پیغمبر از مدینه به مناطق مختلف سرزمین پهناور اسلامی فرستاده شده بودند؛ برخی بعنوان امامت جماعت، برخی بعنوان معلم قرآن، برخی بعنوان فرماندۀ نظامی، برخی بعنوان امیر سیاسی. و خلاصه بیشترشان پراکنده شده بودند و مدینه از نیروهای شمشیر به دست و کارآمد برای کارزار و جنگ خالی شده بود.
🔻بنابر آمار منقول در تاریخ، نیروهای باقی مانده در مدینه حدود هفتصد نفر جنگجوی شمشیر به دست بود، که بیشترشان هم بزرگسال و از اصحاب و انصار پیامبر بودند.
این سپاه هفتصد نفری در رکاب امیرالمؤمنین(علیه السلام) از مدینه بسوی بصره روانه شد اما این تعداد نیرو برای مقابله با آن سپاه عظیمی که اصحاب جمل جمع کرده بودند کم بود.
🔻یکی از یاورطلبی‌های حضرت که در میان راه انجام گرفت استمداد از قبیله «بنی طَیّ» به زعامت عُدَیّ بن حاتِم طائی❊ بود. این قبیله وفاداریش به خاندان پیامبر را نشان داد و با آن تعداد افرادی که توان همراهی و جهاد داشتند در رکاب امیرالمؤمنین(علیه السلام) حاضر شدند که تعدادشان ششصد نفر گفته شده است.
🔻اما باز هم این سپاه هزار و سیصد نفرۀ امام در مقابل سپاه اصحاب جمل کفایت نمی‌کرد. خصوصاً که آنها پس از اطلاع از حرکت حضرت از مدینه به سمت بصره و تا پیش از رسیدن حضرت به بصره، اقدام به قتل و خونریزی‌های شدیدی در بصره کرده بودند تا امارت بصره را بدست گیرند و بیت المالِ پرسرمایۀ بصره را نیز غارت و تصاحب نموده بودند. بنابراین بناچار امام از مردم کوفه استمداد نمود.
🔻فرستادگان امام به کوفه در ابتدا عبدالله بن عباس و محمد بن ابی بکر بودند. اما این دو نتوانستند کاری از پیش ببرند زیرا امیر وقت کوفه یعنی عبدالله بن قیس معروف به أبوموسی أشعری که از معاصرین و صحابۀ پیامبر محسوب می‌شد توانسته بود با تفسیرهایی انحرافی از برخی سخنان پیامبر، مردم کوفه را به حالت شک در تشخیص حق و باطل اندازد و آنان را به موضع بی‌طرفی بکشاند.
لذا با گذشت مدتی از فرستادن آن دو نماینده و عدم موفقیتشان، که نشان می‌داد حالت شک و تردید در میان کوفیان قوی است و هنوز در حالت شک باقی مانده‌اند، اینبار امیرالمؤمنین، امام #حسن_مجتبی را بسوی کوفه فرستاد و عمار یاسر و مالک اشتر نیز ایشان را همراهی کردند.
🔻بیشتر مردم کوفه تا آن زمان هنوز امام حسن را ندیده بودند و تنها نام ایشان را به عنوان یادگار رسول خدا(صلّی الله علیه وآله) شنیده بودند. لذا هنگامی که خبر قدوم امام حسن مجتبی(علیه السلام) به اهل کوفه رسید که #یادگار_ارشد_پیغمبر_اکرم بسوی آنها می‌آید بصورت گسترده و پرشکوه از ایشان استقبال کردند.
وصف دقیقی که ابن ابی الحدید از این واقعۀ تاریخی آورده است انصافاً خواندنی، شنیدنی و تصورکردنی است که چگونه تقریباً تمام اهل کوفه روانۀ دروازۀ کوفه به طرف بصره شدند تا برای اولین بار به دیدار این یادگار پیامبر مشرف شوند و از او استقبال کنند.
🔻امام حسن مجتبی(علیه السلام) با یک سخنرانی در مسجد جامع کوفه در مقابل سخنرانی و تلاشهای متضاد أبوموسی أشعری و القائات انحرافی او، همه مردم را به نفع امیرالمؤمنین(علیه السلام) بسیج کرد.
کوفه‌ای که تا آن زمان و علیرغم فرستادگانی از سوی حضرت، حتی ده نفر از آنان حرکت نکرده بودند اما خطبه امام حسن(علیه السلام) دوازده هزار نفر را حرکت داد و آنان را مشتاقانه به یاری امیرالمؤمنین(علیه السلام) شتاباند.
این یکی از نمونه‌های بارز و شاخصی است که جایگاه وسیع اجتماعی امام مجتبی(علیه السلام) و شدت محبوبیت ایشان در میان عموم مسلمانان، ونه فقط اهالی کوفه را بصورت عینی نشان می دهد.
(ادامه در صفحه بعد)
ــــــــــــــــــــ
❊ شرح ماجرای اسلام آوردن عُدی بن حاتِم و علت وفاداریش به خاندان پیامبر در پیام https://t.me/Yusufi_Gharawi/108 ذکر شده است.
https://t.me/Yusufi_Gharawi
📌کانال معرفتی آوای ملکوت
✅ @avayemalakut
هدایت شده از آوای ملکوت
💥 #ويژه_کریم_اهلبیت 2⃣
💢 جریان این استمداد چه بود؟
👈 پس از بیعت مردم با امیرالمؤمنین (علیه السلام) و شروع خلافت ایشان، در ماجرای جنگ جمل و تلاش نظامی و خروج مسلحانۀ عایشه و طلحه و زبیر برای براندازی حکومت حضرت، اموال بسیاری که توسط امویان و هم پیمانانشان از بیت المال غارت شده و در اختیار اصحاب جمل قرار داده شده بود صرف شد تا بالأخره سپاهی عظیم در بصره گرد آوردند.
پس از آنکه هر نوع نصیحت و انذاری را اصحاب جمل در اثر شدت غرور و حرص و طغیانشان رد کردند، چاره‌ای جز لشکرکشی و مقابلۀ نظامی با آنان نماند.
🔻لذا امیرالمؤمنین(علیه السلام) از مدینه بسوی بصره حرکت کرد اما سپاه عظیم و کارآمدی در مدینه نبود که امام را همراهی کند. زیرا در عصر فتوحات، افرادی که قابلیت فرماندهی جنگی و راهنمایی سیاسی و علمی داشتند بعنوان صحابه پیغمبر از مدینه به مناطق مختلف سرزمین پهناور اسلامی فرستاده شده بودند؛ برخی بعنوان امامت جماعت، برخی بعنوان معلم قرآن، برخی بعنوان فرماندۀ نظامی، برخی بعنوان امیر سیاسی. و خلاصه بیشترشان پراکنده شده بودند و مدینه از نیروهای شمشیر به دست و کارآمد برای کارزار و جنگ خالی شده بود.
🔻بنابر آمار منقول در تاریخ، نیروهای باقی مانده در مدینه حدود هفتصد نفر جنگجوی شمشیر به دست بود، که بیشترشان هم بزرگسال و از اصحاب و انصار پیامبر بودند.
این سپاه هفتصد نفری در رکاب امیرالمؤمنین(علیه السلام) از مدینه بسوی بصره روانه شد اما این تعداد نیرو برای مقابله با آن سپاه عظیمی که اصحاب جمل جمع کرده بودند کم بود.
🔻یکی از یاورطلبی‌های حضرت که در میان راه انجام گرفت استمداد از قبیله «بنی طَیّ» به زعامت عُدَیّ بن حاتِم طائی❊ بود. این قبیله وفاداریش به خاندان پیامبر را نشان داد و با آن تعداد افرادی که توان همراهی و جهاد داشتند در رکاب امیرالمؤمنین(علیه السلام) حاضر شدند که تعدادشان ششصد نفر گفته شده است.
🔻اما باز هم این سپاه هزار و سیصد نفرۀ امام در مقابل سپاه اصحاب جمل کفایت نمی‌کرد. خصوصاً که آنها پس از اطلاع از حرکت حضرت از مدینه به سمت بصره و تا پیش از رسیدن حضرت به بصره، اقدام به قتل و خونریزی‌های شدیدی در بصره کرده بودند تا امارت بصره را بدست گیرند و بیت المالِ پرسرمایۀ بصره را نیز غارت و تصاحب نموده بودند. بنابراین بناچار امام از مردم کوفه استمداد نمود.
🔻فرستادگان امام به کوفه در ابتدا عبدالله بن عباس و محمد بن ابی بکر بودند. اما این دو نتوانستند کاری از پیش ببرند زیرا امیر وقت کوفه یعنی عبدالله بن قیس معروف به أبوموسی أشعری که از معاصرین و صحابۀ پیامبر محسوب می‌شد توانسته بود با تفسیرهایی انحرافی از برخی سخنان پیامبر، مردم کوفه را به حالت شک در تشخیص حق و باطل اندازد و آنان را به موضع بی‌طرفی بکشاند.
لذا با گذشت مدتی از فرستادن آن دو نماینده و عدم موفقیتشان، که نشان می‌داد حالت شک و تردید در میان کوفیان قوی است و هنوز در حالت شک باقی مانده‌اند، اینبار امیرالمؤمنین، امام #حسن_مجتبی را بسوی کوفه فرستاد و عمار یاسر و مالک اشتر نیز ایشان را همراهی کردند.
🔻بیشتر مردم کوفه تا آن زمان هنوز امام حسن را ندیده بودند و تنها نام ایشان را به عنوان یادگار رسول خدا(صلّی الله علیه وآله) شنیده بودند. لذا هنگامی که خبر قدوم امام حسن مجتبی(علیه السلام) به اهل کوفه رسید که #یادگار_ارشد_پیغمبر_اکرم بسوی آنها می‌آید بصورت گسترده و پرشکوه از ایشان استقبال کردند.
وصف دقیقی که ابن ابی الحدید از این واقعۀ تاریخی آورده است انصافاً خواندنی، شنیدنی و تصورکردنی است که چگونه تقریباً تمام اهل کوفه روانۀ دروازۀ کوفه به طرف بصره شدند تا برای اولین بار به دیدار این یادگار پیامبر مشرف شوند و از او استقبال کنند.
🔻امام حسن مجتبی(علیه السلام) با یک سخنرانی در مسجد جامع کوفه در مقابل سخنرانی و تلاشهای متضاد أبوموسی أشعری و القائات انحرافی او، همه مردم را به نفع امیرالمؤمنین(علیه السلام) بسیج کرد.
کوفه‌ای که تا آن زمان و علیرغم فرستادگانی از سوی حضرت، حتی ده نفر از آنان حرکت نکرده بودند اما خطبه امام حسن(علیه السلام) دوازده هزار نفر را حرکت داد و آنان را مشتاقانه به یاری امیرالمؤمنین(علیه السلام) شتاباند.
این یکی از نمونه‌های بارز و شاخصی است که جایگاه وسیع اجتماعی امام مجتبی(علیه السلام) و شدت محبوبیت ایشان در میان عموم مسلمانان، ونه فقط اهالی کوفه را بصورت عینی نشان می دهد.
(ادامه در صفحه بعد)
ــــــــــــــــــــ
❊ شرح ماجرای اسلام آوردن عُدی بن حاتِم و علت وفاداریش به خاندان پیامبر در پیام https://t.me/Yusufi_Gharawi/108 ذکر شده است.
https://t.me/Yusufi_Gharawi
📌کانال معرفتی آوای ملکوت
✅ @avayemalakut