💠نامه‌ای به شیرین ابوعاقله 🔹سلام شیرین جان؛ می‌دانم در بهشت حالت خوب است؛ اگر از حال ما بپرسی باید بگویم خسته‌ایم اما با تمام قدرت پای #حقیقت ایستاده‌ایم. شهریور پارسال بود که دختری با سابقه بیماری مغزی در پلیس اجتماعی تهران حالش به هم خورد و در بیمارستان فوت شد. همین بهانه شد تا اینجا انقلاب فمنیستی راه بیندازند. هر چند عناصر جنبش، بیشتر اسلکتویست‌هایی بودند که روی امواج ماهواره و اینترنت هیاهو می‌کردند اما اصل موضوع انقلاب، یعنی «زن»، مرا یاد تو انداخت. حرف زیاد است؛ خلاصه بگویم؛ این‌ها هویت زن را در حد یک شئ پایین می‌آورند و معتقدند زیبایی زن مانند گلی که شهرداری می‌کارد باید خیابان را زیبا کند! ما خیلی تلاش کردیم حقیقت زن و هویت انسانی او را بشناسانیم ولی صدایمان در میان بوق‌های رسانه‌ای گم شد. درست مثل تو که بی‌حقوق بشر بودن، بی دموکراسی بودن و غاصب بودن اسرائیل را در #قدس فریاد می‌زدی و کسی صدایت را نمی‌شنید. البته من دیدم تو با خونت آن حقیقت را نشانه گذاری کردی تا آدم‌های آگاه و بیدار آن را گم نکنند. جالب است که برای جریان پر مدعای #فمنیست انگار خون تو رنگ نداشت! انگار تو زن نبودی تا فمنیست‌های دنیا برایت مرثیه سرایی و به خون‌خواهیت سوشال نتورک‌ها را پر از فریاد کنند. آری! سال‌هاست که جریان فمنیست پا روی خون تو، رزان النجار، مروه شربینی و... می‌گذارد و بی تفاوت از کنار همه زن‌های مسلمانِ محروم از تحصیل و کار در فرانسه رد می‌شود. می‌دانی؟ دنیای متناقض و بدون روتوش فمنیست‌ها منظره نفرت انگیز و فاجعه‌باری دارد! ✍فاطمه ابن‌علی 🆔 @awaken_ir