در مورد نزول دفعی همه قرآن در شب قدر، خداوند در سور قدر می‌گوید: «إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ» و در سوره دخان می‌گوید: «إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فىِ لَيْلَةٍ مُّبَارَكَةٍ». نزول دفعی هرساله بر پیامبر از ظاهر فعل ماضی «أَنْزَلْناهُ» فهمیده نمی‌شود و دلیل خاص روایی دارد. اما در مورد نزول ملائکه در این شب خود لفظ قرآن ظاهر است که هر سال در شب قدر ملائک و مخلوق اعظم از ملائک که روح باشد به اذن الهی تنزل به سوی عالم ماده پیدا می‌کنند، یعنی پایین می‌آیند: «تَنَزَّلُ الْمَلائِكَةُ وَ الرُّوحُ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ كُلِّ أَمْرٍ» چون تَنَزَّلُ فعل مضارع است و معنای ظاهر آن تکرار و استمرار است. اما این تنزل برای چیست؟ در سوره قدر می‌گوید: «مِنْ كُلِّ أَمْرٍ» از تمام امور، ملائک برای شناسایی تقدیرات امور مختلف نازل نمی‌شوند، بلکه برای ابلاغ تقدیرات تمام امور نازل می‌شوند. در سوره دخان می‌گوید: «فِيهَا يُفْرَقُ كلُ‏ُّ أَمْرٍ حَكِيمٍ» در این شب تکلیف هر امر حکیم یعنی استواری مشخص می‌گردد. پس معلوم می‌شود، منظور از «كُلِّ أَمْرٍ» همه امور نیست، بلکه امور اساسی است. برخی امور روزمره هستند و تفاوتشان فرقی نمی‌کند، مثلا امروز شما این پیراهنت را بپوش یا آن یکی یا این تعداد قدم بردار یا آن تعداد، اما گاهی برخی امور اساسی و سرنوشت‌ساز می‌شوند حتی اگر ساده باشند، جمع دو آیه، ظاهرش ابلاغ امور مهم و تاثیر گذار در زندگی تک تک افراد و همچنین کل بشر است. اما این امور به چه کسی ابلاغ می‌شود؟! امام معصوم یعنی کسی که در سطح پذیرش ملائک و روح و دریافت ابلاغ تقدیرات الهی عالم است. عضویت کانال؛

. 🔸 هرگز کسی را استثناء نمی‌کنم ... ! 🌹 به کانال «طلبگی» بپیوندید. 👇👇👇 @talabegi1

حکم دروغ در بازی مافیا چیست؟! از امیرالمؤمنین (ع) روایت است: «لَا يَجِدُ عَبْدٌ طَعْمَ الْإِيمَانِ حَتَّى يَتْرُكَ الْكَذِبَ هَزْلَهُ وَ جِدَّهُ». هیچ بنده‌ای طعم ایمان را نمی‌چشد، مگر این که دروغ را چه شوخی و چه جدی ترک کند. https://eitaa.com/ayat_va_revayat

در روایتی یکی از یاران امام صادق علیه السلام به حضرت می‌گوید: «إنَّ النّاسَ يَقولونَ: إنَّ المَغفِرَةَ تَنزِلُ عَلى مَن صامَ شَهرَ رَمَضانَ لَيلَةَ القَدرِ.» مردم مى‌گويند: براى آنان كه ماه رمضان را روزه گرفته اند، در شب قدر، آمرزش نازل مى‌شود. حضرت پاسخ می‌دهند: «يا حَسَنُ، إنَّ القاريجارَ إنَّما يُعطى اُجرَتَهُ عِندَ فَراغِهِ، ذلِكَ لَيلَةُ العيدِ»؛ «اى حسن! كارگر، مزد خودش را هنگام پايان كارش مى‌گيرد، و آن، شب عيد است». https://eitaa.com/ayat_va_revayat

از امام باقر (علیه السلام) روایت است: «قَالَ اَلنَّبِيُّ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ : إِذَا كَانَ أَوَّلُ يَوْمٍ مِنْ شَوَّالٍ نَادَى مُنَادٍ أَيُّهَا اَلْمُؤْمِنُونَ اُغْدُوا إِلَى جَوَائِزِكُمْ ثُمَّ قَالَ يَا جَابِرُ جَوَائِزُ اَللَّهِ لَيْسَتْ بِجَوَائِزِ هَؤُلاَءِ اَلْمُلُوكِ ثُمَّ قَالَ هُوَ يَوْمُ اَلْجَوَائِزِ.» پيامبر صلّى اللّه عليه و اله فرمود: هرگاه نخستين روز شوّال فرا رسيد منادى ندا كند: اى مؤمنان! بامدادان براى دريافت جايزه‌هايتان بشتابيد. آن‌گاه فرمود: اى جابر! جايزه‌هاى خدا،(مانند) جايزه‌هاى اين پادشاهان نيست. سپس فرمود: آن، روز جايزه‌هاست. https://eitaa.com/ayat_va_revayat

اللّٰه اكبر لا اله الا اللّٰه و اللّٰه اكبر اللّٰه اكبر و للّٰه الحمد اللّٰه اكبر على ما هدانا و الحمد للّٰه على ما اولانا. عید همه دوستان عزیز مبارک طاعات و عباداتتان قبول درگاه حق. https://eitaa.com/ayat_va_revayat

یک قاعده عمومی داریم که «وَ مَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مِنْ أَمْرِهِ يُسْرًا» (طلاق:۴) هرکس تقوای خدا را رعایت کند در کارش آسانی قرار می‌دهد. جای دیگری می‌گوید هیچ وقت به بن بست نمی‌خورد و همیشه یک راه گشایشی در کارش قرار می‌دهیم. «وَمَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجًا» (طلاق:۲) وقتی این چیزها را می‌گویی و توصیه به تقوا می‌کنی، ثمره‌اش برای مخاطب روشن شده است اما عموم مردم درست متوجه اینکه این تقوا دقیقا یعنی چه نمی‌‌شوند. «اوصیکم و نفسی به تقوی الله» شما و خودم را به تقوا توصیه می‌کنم، دقیقا یعنی چه؟! تقوا به زبان عامیانه یعنی دست و پا را جمع کردن و حواست به کارت بودن، چون جلو فلانی است، تقوای مادر شوهر یعنی آنطور که جلو مادر شوهرت رفتار می‌کنی، تقوای میهمانی یعنی آنطور در میهمانی مؤدبی، تقوای جمع در صحبت با بچه یعنی آنطور که با بچه‌ات در جمع حرف می‌زنی، تقوای دوربین، تقوای پلیس، تقوای استاد و معلم و... همه اینها یک تقوای خاص و خود و آبرویت را مقابلشان حفظ کردن، دارند. حالا تقوای خدا یعنی حواست باشد خدا هست و می‌بیند، هرکار می‌خواهی بکنی جلو چشم خداست و خلوت نداری. خدا در گوشی تلفن، در اتاق، در بیابان، در شب و روز، در ذهن و صدای ضعیف و قوی و خلاصه همیشه ناظر بر ماست. اگر حواسمان به این مطلب بود کارمان آسان می‌شود، هیچ وقت هم به بن بست نمی‌خوریم. https://eitaa.com/ayat_va_revayat

در ترجمه آیه: «وَلَقَدْ هَمَّتْ بِهِ ۖ وَهَمَّ بِهَا لَوْلَآ أَنْ رَأَىٰ بُرْهَانَ رَبِّهِ ۚ كَذَٰلِكَ لِنَصْرِفَ عَنْهُ السُّوٓءَ وَالْفَحْشَآءَ» بی‌شک منظور از «هَمَّتْ بِهِ» توجه کردن و تلاش زلیخا نسبت به یوسف(ع) برای ارتباط جنسی است؛ اما در مورد «هَمَّ بِهَا» از سوی حضرت یوسف، دو نوع ترجمه شده است، یکی اینکه یوسف(ع) بنا داشت اگر راهی برای خلاص شدن از این برنامه نیافت، زلیخا را به قتل برساند؛ ترجمه دیگر هم مثل «هَمَّتْ بِهِ» ترجمه شده و موافق ظاهر است. برخی به جهت تصور تنافی با عصمت، معنای دوم را رد کرده‌اند، درحالی که آیه می‌گوید: «هَمَّ بِهَا لَوْلَآ أَنْ رَأَىٰ بُرْهَانَ رَبِّهِ» پایش می‌لرزید اگر برهان ربش را ندیده بود. در روایتی هم «برهان رب» را چنین گفته که وقتی زلیخا خواست به سمت یوسف برود قبلش پارچه‌ای روی بتی که آنجا بود انداخت، یوسف گفت: تو از خدایت شرم داری من شرم نداشته باشم، چشمان خدای من را که نمی‌شود بست! در ادامه هم می‌گوید: «كَذَٰلِكَ لِنَصْرِفَ عَنْهُ السُّوٓءَ وَالْفَحْشَآءَ» اینچنین با این برهان بدی و فحشاء را از یوسف دور کردیم و این نکته موافق با معنای دوم است و در آخر نیز می‌گوید: «إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُخْلَصِينَ» او از بندگان مُخْلَصِ ما است، یعنی کسی که «ما» او را معصوم نگه می‌داریم و در روایات نیز جنس عصمت از معرفت به حقیقت گناه و دوری خود خواسته از آن تعریف شده است. همه اینها را گفتم تا به اینجا برسم که خلوت با نامحرم در فضای حقیقی و مجازی بدون عصمت، انسان را به گناه می‌کشاند، پس ادعا نکنید و اینستا و هرچه موجب خلوت با نامحرم است را پاک کنید!

در روایتی علی بن یقطین از امام کاظم علیه السلام نقل می‌کند که حضرت به او گفته‌اند: دویست سال است که «اَلشِّيعَةَ تُرَبَّى بِالْأَمَانِيِّ» شیعه با آرمانش (ظهور دولت حق) تربیت می‌شود. آرمان‌ها انسان را تربیت می‌کنند، مقصدی که در ذهن خود در نظر گرفته‌ای برای شما مشخص می‌کند چقدر باید زحمت بکشی، صبور باشی، چه چیزهایی بلد باشی ‌و چه تدارکاتی برای خودت برداری. مقصدت را اگر ظهور حضرت حجت گرفته‌ای و برای برقراری دولت حق و افراشته شدن پرچم لااله الا الله در قلل رفیع عالم مهیا می‌کنی، حالا حالاها حق نداری خسته شوی، حق نداری دل‌بسته چیزهای کوچک و پاگیر شوی، توکل و قدرتت را باید افزیش دهی و همه اینها یعنی تربیت شدن. بچه‌هایمان را با چه آرمانی تربیت می‌کنیم؟! 📌عضویت کانال آیات و روایات کاربردی

از امام سجاد علیه السلام روایت است: «كَثْرَةُ اَلنُّصْحِ تَدْعُو إِلَى اَلتُّهَمَةِ» نصح و نصیحة در زبان عربی به معنی صرفا نصیحت در زبان فارسی نیست، بلکه به معنای خیرخواهی و دلسوزی کردن است، نصیحت پنهانی که موجب سرزنش و تضعیف یک فرد نباشد از مصادیق نصح و نصیحة در زبان عربی است. در روایت از امام سجاد(ع) آمده است: «زیاد دلسوزی کردن منجر به شک و تهمت می‌شود»، در تبلیغ و خیر خواهی برای هرکس حتی فرزندان و عزیران خودمان یکی از کار خراب‌کن‌ترین و لج برانگیزترین چیزها این است که مخاطب احساس کند شما خیلی زور می‌زنید و جلز و ولز می‌کنید و اتفاقا وقتی ببیند شما خیلی هم اصرار ندارید، خودش با فکر و اراده خودش به خیرخواهی شما فکر می‌کند. حالت استغنای شما از جذاب‌ترین چیزها برای مخاطب است و برعکس منت مخاطب را کشیدن از حال بهم‌زن‌ترین چیزها برای آنها است، در تبلیغ مخاطب دنبال نقطه اتکاء است نه نقطه ترحم! 🔻عضویت کانال

یک بار تصمیم گرفتم یک دوره‌ای برای طلاب یک مدرسه برگزار کنم، دوره‌ای بود که خیلی برای مخاطبان مفید بود، خیلی با زحمت یک استاد خیلی خوب هماهنگ کردیم اما موقع معرفی دوره چند نفر شروع کردند به تخریب دوره! ما هم برای اثبات خودمان هی بیشتر و بیشتر تبلیغ کردیم و کار به جایی رسید که اتفاقا این خیرخواهی زیاد ما منجر به متهم شدن ما شد و باید توضیح می‌دادیم که برگزاری و عدم برگزاری این دوره به حال ما فرقی ندارد. خلاصه از دوره استقبال نشد و برگزاری آن لغو شد، چند روز بعد در جمع اساتید مدرسه یکی از اساتید شاخص مدرسه گفت: آقای باقری یک دوره تدارک دیده بوده با این موضوع، من درسی دارم در بیرون با همین موضوع، چند نفر از بچه‌های مدرسه هم کاملا مشتاقانه در آن درس شرکت می‌کنند اما من فهمیدم از دوره‌ای که آقای باقری گذاشته بوده با وجود همه مزایایی که مدرسه برایش قائل شده هیچ استقبالی نشده؛ رفتم چند صوت از آن استاد که ایشان دعوت کرده بود را گوش کردم و دیدم خیلی از من بهتر بوده است؛ با بچه‌ها که صحبت کردم فهمیدم اشکال آقای باقری همین بوده است که خیلی خواسته از خودش دفاع کند و منت بچه‌ها را کشیده و همین دافعه بوجود آورده. بنده خودم هم این جمع بندی آن استاد را پذیرفتم.