کسی گفت من خدا و عدالتش را قبول دارم اما چرا باید آخرتی باشد؟! خدا همه حساب‌ها را در همین دنیا تسویه می‌کند. یک استدلال بیاور که باید آخرتی باشد؟! یاد استدلال خداوند در قرآن کریم افتادم: «أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّمَا خَلَقْنَاكُمْ عَبَثًا وَأَنَّكُمْ إِلَيْنَا لَا تُرْجَعُونَ» آیا پنداشته‌اید كه شما را بیهوده و عبث آفریدیم، و اینكه به سوی ما بازگردانده نمی‌شوید؟ برای آن بنده خدا که نمی‌شد، آیه بخوانم، می‌گفت: نگو چون خدا گفته! استدلال عقلی بیاور، فرصت نمی‌داد بگویم: خداوند اینجا استدلال عقلی آورده. به ذهنم آمد همین استدلال را با یک مثال بیان کنم. گفتم: شما خودت را بگذار جای کسی که یک کاسه چینی با کلی زیبایی و نقش و هنر ساخته است؛ حالا این آدم، این کاسه چینی را می‌کوبد به زمین و کاسه را نیست و نابود می‌کند! شما به این آدم می‌گویی عاقل؟! اگر قبول داری خدای حکیم، این انسان با این همه ظرافت و زیبایی، این عالم را با این همه ظرافت و زیبایی آفریده پس نیافریده که با مرگ نیست و نابودش کند! بمیری و تمام شوی؟! حتما این مخلوق زیبا برای یک هدف بالاتری خلق شده است. خدا می‌گوید این عالم با همه زیبایی‌هایش را برای توی انسان خلق کردم؛ «خَلَقَ لَكُمْ ما فِي الْأَرْضِ جَميعاً»؛ «جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ ذَلُولاً»؛ «سَخَّرَ لَكُمْ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْض» اما حالا توی انسان را برای چه چیزی خلق کرده است؟! اگر قرار است با مرگ تمام شوی که می‌شوی مثل آن کاسه چینی که بی‌جهت شكسته شد! دنیا را برای تو خلق کرد که تمام شوی؟! یا ادامه یابی و با مرگ به هدفی برسی که بودنت در دنیا برای آن بود.

🔻حضرت امیر در خطبه کوتاهی پیش از فرستادن لشکرشان برای جهاد، می‌فرمایند: «فَشُدُّوا عُقَدَ الْمَآزِرِ» گره جامه‌ها را محكم كنيد، كنايه از كوشش و تلاش و مهيا شدن برای جهاد است. «وَ اطْوُوا فُضُولَ الْخَوَاصِرِ» دامن لباس‌ها را جمع كنيد، يعنى اضافه لباس را از جلو پايتان جمع كنيد تا به سهولت و سرعت بيشترى عمل كنيد. این فراز ها مرا یاد حماسه‌سرایی امام در پیام قطع‌نامه انداخت: «ما می‌گوییم تا شرک و کفر هست، مبارزه هست و تا مبارزه هست،‌ ما هستیم. ما تصمیم داریم پرچم لا اله الا الله را بر قلل رفیع کرامت و بزرگواری به اهتزاز درآوریم. امروز روز هدایت نسل‌های‌ آینده است. کمربندها‌یتان را محکم ببندید که هیچ چیز عوض نشده است.» 🔻حضرت امیر در ادامه می‌فرمایند: «لَا تَجْتَمِعُ عَزِيمَةٌ وَ وَلِيمَةٌ» تصميم قاطع و راسخ با لذت پرستى جمع نمى‌شود. «مَا أَنْقَضَ النَّوْمَ لِعَزَائِمِ الْيَوْمِ» اى بسا خواب نوشين شب هنگام، تصميمهاى روز را باطل سازد. باز بازآفرینی همین معارف را امام در پیام قطع‌نامه چنین می‌آورد: «ملت عزیز ما که مبارزان حقیقی و راستین ارزش‌های اسلامی هستند، به خوبی دریافته‌اند که مبارزه با رفاه‌ طلبی سازگار نیست و آنها که تصور می‌کنند، مبارزه در راه استقلال و آزادی مستضعفین و محرومان جهان با سرمایه ‌داری و رفاه طلبی منافات ندارد با الفبای مبارزه بیگانه‌اند... بحث مبارزه و رفاه و سرمایه، قیام و راحت ‌طلبی، ‌دنیاخواهی و آخرت‌‌جویی دو مقوله‌ای است که هرگز با هم جمع نمی‌شوند و تنها آن‌هایی تا آخر خط با ما هستند که درد فقر و محرومیت و استضعاف را چشیده باشند.» @ayat_va_revayat

از جمله احادیثی که استاد ما حجت الاسلام و المسلمین حمید وحیدی زیاد می‌خوانند این حدیث شریف از پيامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) است: «اَلْمُؤْمِنُ غِرٌّ كَرِيمٌ وَ اَلْمُنَافِقُ خِبٌّ لَئِيمٌ». مؤمن غِرّ است، غِرٌّ از غرر یعنی فریب می‌آید در ترجمه‌اش گفته‌اند: کسی که ينخدع إِذا خُدِع، کسی که فریب می‌خورد، اما در حدیث، این فریب خوردن مؤمن یک قید دارد: از روی ناآگاهی و سادگی نیست؛ بلکه از روی کرامت است و انصافا این حالت را به خود گرفتن خیلی سخت است، یعنی از روی کرامت طوری رفتار کنی که مچ مخاطب گرفته نشود، ضایع نشود و فکر کند ساده بودی نفهمیدی و تو هم چیزی نگویی و به رویش نیاوری. چه زمان انسان اینطور می‌شود؟! وقتی که طرف حساب خودش را آدم‌ها نبیند، معامله‌اش با خداوند باشد و اینکه آدم‌ها چه فکری می‌کنند برایش مهم نباشد. می‌دانی داستان را می‌بافد و کمک طلب می‌‌کند، در دو روز متوالی آمده، می‌گوید: مسافرم به دو شهر مختلف ولی ضایعش نکنی و باز کمک کنی، مچش را نمی‌گیری. مقابلش می‌گوید: منافق خِبّ است، یعنی خَدَّاعٌ، فریبنده، فریبکاری می‌کند، آن هم نه فریب دادن مثبت مثل خود را به ندیدن یا نفهمیدن زدن، بلکه از روی پستی‌اش فریبکاری می‌کند. @ayat_va_revayat

سواده از یاران امام صادق (علیه السلام) گويد: با جمعى در منا بوديم كه قربانى كمياب و گران شد و نگاه مى‌كرديم كه ناگاه امام صادق (عليه السّلام) را ديديم كه بر سر گله‌اى ايستاده و گفت‌وگو مى‌كرد و چانه زيادى مى‌زد. ما درنگ كرده و منتظر شديم. پس چون حضرت فارغ شد رو به ما كرده و فرمود: گمان مى‌كنم كه شما از چانه زدن من تعجّب مى‌كنيد؟ گفتيم: آرى. فرمود: شخص مغبون نه ستايش شده و نه اجرى دارد. «إِنَّ اَلْمَغْبُونَ لاَ مَحْمُودٌ وَ لاَ مَأْجُورٌ» «اَلْمَغْبُونَ» یعنی زیان دیده، فریب خورده، گاهی ما به اسم توکل یا امید به رازق بودن خداوند نوع خرج کردنمان غیرمنطقی می‌شود، از طرفی نباید از خرج کردن ترسید، باید توکل داشت از طرفی هم نباد خرج بی‌خود و بی‌جهت کرد، خداوند وقتی روزی به ما می‌دهد آن را مایه آبرو و عزت و برقراری زندگی ما قرار داده است. «وَلَا تُؤْتُوا السُّفَهَآءَ أَمْوَالَكُمُ الَّتِي جَعَلَ اللَّهُ لَكُمْ قِيَامًا» (نساء:۵) امولتان را به سفهاء ندهید، یعنی آن را ضایع نکنید، این مال را مایه برقراری زندگیتان قرار داده‌ام. پس در خرید باید دقت داشت، نه اینکه جنس گران باکیفیت نخریم، نه اینکه چیزی که نیاز داریم نخریم، ولی پول بی‌خود دادن هم نهی شده است، «فَلاَ تُضَيِّعْ مَالَكَ» پول دادن برای صرفا مارک! پول دادن بدون هیچ تحقیقی از مزنه قیمت و... مصداق ضایع کردن مال است و کسی که رزق الهی را بی‌جهت ضایع کند، نباید انتظار پر شدن و جبرانش را داشته باشد. @ayat_va_revayat

یک طیفی که اصطلاحا برخی به آنها می‌گویند ولایتی، به ظاهر خودشان را اهل ولایت می‌دانند اما ولایتشان خلاصه می‌شود در عزاداری و زیارت اهل بیت، ولایتشان را سپری در مقابل اقسام گناهان و ترک واجبات می‌دانند، مقابل این چنین افرادی از روایات نجات به واسطه ولایت اهل بیت و ثواب‌های زیارت و... که بگویی خیلی خوششان می‌آید و تشویقت هم می‌کنند، برخی مبلغ‌ها هم بر این غرور اشتباه این جماعت می‌افزایند و فکر می‌کنند، تبلیغ هم کرده‌اند، اما کار مبلغ ایجاد اعتدال است، آنی که امید کاذب دارد را کمی بترساند، آنی که ناامید است را امید دهی. از امام صادق (علیه السلام)در توصیه به عبدالله بن جندب است: «"يَا اِبْنَ جُنْدَبٍ  بَلِّغْ مَعَاشِرَ شِيعَتِنَا وَ قُلْ لَهُمْ لاَ تَذْهَبَنَّ بِكُمُ اَلْمَذَاهِبُ فَوَ اَللَّهِ لاَ تُنَالُ وَلاَيَتُنَا إِلاَّ بِالْوَرَعِ وَ اَلاِجْتِهَادِ فِي اَلدُّنْيَا وَ مُوَاسَاةِ اَلْإِخْوَانِ فِي اَللَّهِ وَ لَيْسَ مِنْ شِيعَتِنَا مَنْ يَظْلِمُ اَلنَّاسَ» اى پسر جندب! به شيعيان ما برسان و به آنها بگو: طرز فكرهاى مختلف، شما را به خود جذب نكنند؛ به خدا سوگند! به ولايت ما نتوان دست يافت مگر با پرهیز و احتیاط و تلاش در دنیا، یاری برادران ایمانی با مال خود به خاطر خدا و هر كس بر مردم ستم نمايد، شيعه ما به شمار نيايد. @sharhehal_hoze

ولی‌نعمت‌های ما... از جمله عللی که همیشه عمده ثروتمندان از انبیاء پیروی نمی‌کردند این بود که نمی‌خواستند در پروژه‌ای شرکت ‌کنند که بازی طبقات اجتماعی در آن رنگ می‌بازد و همه دوشادوش و پیرو یک فرد و آیین می‌شوند. اشراف قوم نوح (ع) به او می‌گفتند: «مَا نَرَاكَ إِلَّا بَشَرًا مِثْلَنَا وَمَا نَرَاكَ اتَّبَعَكَ إِلَّا الَّذِينَ هُمْ أَرَاذِلُنَا بَادِيَ الرَّأْيِ وَمَا نَرَى لَكُمْ عَلَيْنَا مِنْ فَضْلٍ» (هود:۲۷) ما تو را جز بشری مانند خود نمی‌بینیم، و كسی را جز فرومایگان كه نسنجیده و بدون اندیشه از تو پیروی كرده باشند مشاهده نمی‌كنیم، و برای شما هیچ فضیلتی بر خود ملاحظه نمی‌كنیم. حضرت به آنها پاسخ می‌دادند: «وَيَا قَوْمِ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مَالًا إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى اللَّهِ وَمَا أَنَا بِطَارِدِ الَّذِينَ آمَنُوا‏...» (هود:۲۹) ای قوم من! من از شما در برابر رسالتم هیچ پولی نمی‌خواهم؛ پاداشم فقط بر عهده خداست، و من [برای به دست آوردن دل شما] كسانی كه ایمان آورده‌اند را از خودم نمی‌رانم... شبیه همین حرف را اشراف قریش نیز به پیامبر اکرم (ص) می‌زدند و حضرت شبیه به همان جواب را به آنان دادند: «وَمَا أَنَا بِطَارِدِ الْمُؤْمِنِينَ» (شعراء:۱۱۴) من کسی نیستم که به خاطر این حرف‌ها مؤمنان را از خود برانم. این درخواست و پاسخ خاص آن زمان نبود، امروز هم ما مبلغان با همین جنس دعوت‌ها روبرو هستیم و باید بدانیم همیشه عمدتا همین طبقه مستضعف و در نگاه مستکبران اراذل هستند که پای دین خدا می‌ایستند و دور اولیاء خداوند را شلوغ می‌کنند، همین‌ها که به تعبیر امام خمینی ولی نعمت ما هستند.

خداوند مناجاتی از حضرت نوح علیه السلام در قرآن می‌آورد که نشان می‌دهد پیامبر معصوم خدا شب و روز دست از دعوت برنداشته‌است: «قَالَ رَبِّ إِنِّي دَعَوْتُ قَوْمِي لَيْلًا وَنَهَارًا» (نوح:۵) اما هیچ نتیجه‌ای نگرفته‌است جز دوری بیشتر مردم. «فَلَمْ يَزِدْهُمْ دُعَآئِيٓ إِلَّا فِرَارًا» (نوح:۶) اما چرا نوح (ع) نتیجه نمی‌گیرد؟! ظاهرا چون روحیه استکباری و راهبری و الگو شدن سرمایه‌داران در این جامعه حاکم شده‌است، در چنین جامعه‌ای دعوت نبی خدا نیز جز دور شدن مردم را به دنبال ندارد. «وَإِنِّي كُلَّمَا دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوٓا أَصَابِعَهُمْ فِيٓ آذَانِهِمْ وَاسْتَغْشَوْا ثِيَابَهُمْ وَأَصَرُّوا وَاسْتَكْبَرُوا اسْتِكْبَارًا»(نوح:۷) و من‌ هرگاه آنان را دعوت كردم تا آنان را بیامرزی، انگشتان خود را در گوش‌هایشان كردند و جامه‌هایشان را به سر كشیدند و بر انكار خود پافشاری ورزیدند و به شدت تكبّر كردند. «قَالَ نُوحٌ رَبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِي وَاتَّبَعُوا مَنْ لَمْ يَزِدْهُ مَالُهُ وَوَلَدُهُٓ إِلَّا خَسَارًا» (نوح:۲۱) نوح گفت: ای پروردگار من آنان از من نافرمانی كردند و از كسانی [چون سردمداران كفر و متولیان بتخانه‌] پیروی نمودند كه اموال و فرزندانشان جز خسارت و زیانی بر آنان نیفزود! اگر می‌خواهیم در دعوت اسلام و پیشرفت معنویت در کشور، موفق باشیم، باید مقابل عوامل ترویج روحیه اشرافی‌گری و تبرج و الگوشدن ثروتمندان بایستیم، از مهم‌ترین این عوامل افزایش فاصله طبقاتی است‌. کنترل این عوامل فقط با تبلیغ محقق نمی‌شود و حتما باید حکومتی با سیاست‌های قسط محور وجود داشته باشد. @sharhehal_hoze

بنده خدایی گفت: دعا کنید فرزنددار شوم، گفتم: به روی چشم ولی ماه رجب است، خداوند نسخه‌ای برای فرزند دارشدن در قرآن دارد که وقت ویژه‌اش همین ماه است. در سوره نوح آیات ۱۰ تا ۱۲ می‌گوید: نبی خدا نوح (علیه السلام) به قومش گفت: «اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كَانَ غَفَّارًا» از خداوند طلب پوشاندن گناهان و خطاها را کنید و بدانید که خداوند بسیار پوشاننده است‌. این پوشاندن یعنی چاله‌هایی که در مسیر زندگیمان بر اثر گناه پیش آمده را پر شود تا در مسیر زندگی با عافیت و راحت پیش رویم. بعد در آیه بعد نتیجه این استغفار را می‌گوید: «يُرْسِلِ السَّمَآءَ عَلَيْكُمْ مِدْرَارًا» تا بر شما از آسمان باران پی در پی و با بركت فرستد. مِدْرَارًا یعنی یک نم آرام و پیوسته که همه‌جا را سیراب می‌کند ولی آفت‌هایی مثل سیل به دنبال ندارد. معمولا هر نعمتی یک آفت‌ها و بلاهایی هم بعدش دارد ولی نتیجه استغفار نزول نعمت با عافیت است. در آیه بعد نتیجه بعدی استغفار را می‌گوید: «وَيُمْدِدْكُمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِينَ وَيَجْعَلْ لَكُمْ جَنَّاتٍ وَيَجْعَلْ لَكُمْ أَنْهَارًا» و شما را با اموال و فرزندان یاری كند، و برایتان باغ‌ها و نهرها قرار دهد. یک نسخه قرآنی برای پول‌دار شدن با عافیت و فرزند دار شدن همین استغفار است‌. @ayat_va_revayat

یکی از بازخورهایی که بعد از این پست داشتم.🙏

یک دعایی که خداوند وعده داده است مستجاب است و حتما پذیرفته خواهد شد، استغفار است: «وَمَنْ يَعْمَلْ سُوٓءًا أَوْ يَظْلِمْ نَفْسَهُ ثُمَّ يَسْتَغْفِرِ اللَّهَ يَجِدِ اللَّهَ غَفُورًا رَحِيمًا» (نساء:۱۱۰) و هر كس كار زشتی كند یا برخود ستم ورزد، سپس از خداوند آمرزش بخواهد، خداوند را بسیار آمرزنده و مهربان خواهد یافت. استغفار مثل یک بیل درون چاله ریختن است، چاله‌هایی که در مسیر زندگی با گناهان و ظلم‌ها درست کرده‌ایم. از طرفی گفته شده است استغفار دعای مستجاب است و از طرفی گفته شده است زیاد استغفار کنید، حداقل روزی هفتاد مرتبه؛ سوال: اگر استغفار ما قبول می‌شود، پس چرا هی باید آن را تکرار کرد؟! چون پذیریش استغفار معنایش این نیست که همه اثر همه گناهان ما پاک شد، مطمئنا بخشی از آثار آنها پاک شد، بخشی از این چاله‌ها با این یک بیل پر شد، اما چقدرش؟! چندتایش؟! مثل لباس است که ممکن است چند بار باید شسته شود تا لکه‌هایش کامل برود. @ayat_va_revayat

برخی از استغفارها ویژه هستند، البته زحمت دارند ولی نتیجه‌اش پاک شدن کامل انسان و پر شدن همه چاله‌هایی که در زندگی با گناه درست کرده‌ایم، است. در واقع این استغفار مثل یک ریست کامل و برگشت به حالت کارخانه است. خداوند خطاب به پیامبر اکرم می‌گوید: «وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوٓا أَنْفُسَهُمْ جَآءُوكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّابًا رَحِيمًا» اگر آنان هنگامی كه [با ارتكاب گناه‌] به خود ستم كردند، نزد تو می‌آمدند و از خداوند آمرزش می‌خواستند، و پیامبر هم برای آنان طلب آمرزش می‌كرد، یقیناً خداوند را بسیار توبه‌پذیر و مهربان می‌یافتند. عبارت «لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّابًا رَحِيمًا» چند تاکید آن هم از سوی خداوند غنی مطلق دارد، لام بر سر «وجدوا» یعنی قطعا، توّاب بر وزن فعّال یعنی بسیار توبه پذیر و رحیم به معنای رحمت خاصه خداوند است. این اثر استغفار در محضر ولی خدا و استغفار او برای شما است، در برخی از روایات نیز به ثواب زیارت که پاک شدن کامل انسان است اشاره شده است، مثلا در مورد زیارت اباعبدالله آمده است: «حَتَّى إِذَا أَرَادَ اَلاِنْصِرَافَ أَتَاهُ مَلَكٌ فَقَالَ لَهُ إِنَّ رَسُولَ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ يُقْرِئُكَ اَلسَّلاَمَ وَ يَقُولُ لَكَ اِسْتَأْنِفِ اَلْعَمَلَ فَقَدْ غَفَرَ اَللَّهُ لَكَ مَا مَضَی» عملت را از اول آغاز کن که خداوند آنچه در گذشته داشتی را بخشید. این بخشش موجب افزایش روزی می‌شود و روایات افزایش روزی با زیارت نبی‌مکرم و اهل بیت را از این منظر نیز می‌توان دید. @ayat_va_revayat