اکثریت مردم اعتقاداتشان را با تقلید از خانواده و اطرافیانشان می‌گیرند. کمی که بخواهند فرهیخته باشند از کتاب چند نویسنده و یا منبر منبری اعتقاداتشان را می‌گیرند. اما در روایات از ما خواسته شده است: اولا خودمان فکر کنیم و یک حداقل مواردی به عنوان اصول اعتقادی هم واجب شده است خودمان با فکر آنها را بپذیریم. ثانیا هرچه می‌شود از منبع اصلی یعنی قرآن و روایت اطلاعات اعتقادی خود را بگیریم. «مَنْ أَخَذَ دِينَهُ مِنْ كِتَابِ اَللَّهِ وَ سُنَّةِ نَبِيِّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ زَالَتِ اَلْجِبَالُ قَبْلَ أَنْ يَزُولَ وَ مَنْ أَخَذَ دِينَهُ مِنْ أَفْوَاهِ الرِّجَالِ رَدَّتْهُ الرِّجَالُ» هرکس دینش را از کتاب و سنت نبی صلی الله علیه و آله گرفت چنان محکم و استوار می‌شود که کوه‌ها به لرزه درآیند او همچنان محکم است. و هرکس دینش را از زبان مردم گرفت همان مردم هم دین او را می‌گیرند. https://eitaa.com/ayat_va_revayat

آیا دعوت دین به تفکر در همه چیز و همه‌جا است؟ آیا همه چیز دین را باید با تفکر پذیرفت؟! برخی فکر می‌کنند اگر دین با سفارش و تاکید فراوان دعوت به تفکر کرده است این برای همه موارد آن است، اما همانطور که در اصول دین دعوت به تفکر شده است، در جاهایی مثل احکام و کشف علت‌هایی که خداوند برای آنها مد نظر دارد به نحویی که به نتیجه‌گیری و حکم صادر کردن شود، نهی شده است. اگر امر یا سفارشی هست به دقت کردن در فهم کلام خداوند است، البته فهم حکمت هم اشکال ندارد اما نباید منجر به علت تراشی و حکم صادر کردن بر اساس آن شود. اهل سنت به ویژه مذهب حنفی که پیروان ابوحنیفه بودند فراوان با قیاس کردن بین احکام علت تراشی می‌کنند و به این وسیله حکم یک چیز را به مورد چیزی دیگری که حکمش معلوم نیست، تسری می‌دهند. اما اهل بیت فراوان از این کار نهی کرده‌اند و اصول عملیه را برای تعیین تکلیف وظیفه ما در اموری که حکمشان نامعلوم است مشخص نموده‌اند. اصول عملیه حکم واقعی نیست و صرفا تعیین تکلیف ما نسبت به امور مجهول الحکم است‌. امام صادق علیه السلام از ابی حنیفه پرسیدند: «أَيُّهُمَا أَعْظَمُ اَلصَّلاَةُ أَمِ اَلصَّوْمُ؟» نماز مهم‌تر است یا روزه؟ گفت: نماز. حضرت پرسیدند: پس چرا زن حائض، روزه را قضا می‌کند اما نماز را نه! بعد فرمودند: «فَاتَّقِ اَللَّهَ وَ لاَ تَقِسْ.» تقوای خدا داشته باش و قیاس نکن. https://eitaa.com/ayat_va_revayat

قانون‌گذار وقتی می‌خواهد قانون برای یک جامعه نصب کند باید مصلحت عموم را در نظر بگیرد و ممکن است مصلحت و حکمت این قانون عمومی در برخی موارد جزئی برای ما درک نشود. مثلا دولت برای قوانین حمایت از فرزند آوری مجبور است، بالاخره یک زمانی را مشخص کند، حالا ما بگوییم آن بچه‌ای که روز قبل از آغاز اجرای این قانون متولد شده با بچه‌ای که فردایش متولد شده چه فرقی می‌کند؟ مثال این نحو از قانون‌گذاری در احکام در دیه زن و مرد است. یکی از اصحاب امام صادق (ع) نام ابان از حضرت پرسید: دیه یک انگشت زن چقدر است؟ حضرت پاسخ دادند: ۱۰ شتر (به اندازه دیه یک انگشت مرد)، همینطور سوال تکرار شد، دو انگشت، ۲۰ شتر، سه انگشت، ۳۰ شتر. تا رسید به چهار انگشت و حضرت پاسخ دادند: ۲۰ شتر. ابان گفت: «سبحان اللّه» سه انگشت قطع کند ۴۰ شتر دهد، چهارتا، ۲۰ شتر! «انّ هذا كان يبلغنا و نحن بالعراق فنبرأ ممّن قاله و نقول: الذى جاء به شيطان.» این خبر به ما رسیده بود و ما در عراق بودیم و برائت جستیم از آورنده آن و گفتیم این را شیطان آورده! حضرت گفتند: «مهلاً يا أبان!» آرام باش ابان، این حکم رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) است. زن تا یک سوم دیه کامل مرد، با او برابر است اما وقتی از یک سوم (۳۰شتر) گذشت دیه زن نصف مرد می‌شود. «يا ابان! انّك اخذتنى بالقياس، و السنة اذا قيست محق الدين.» ای ابان تو با قیاس کردن به این نحو حکم کردن افتاده‌ای و دین اگر بخواهد قیاس در آن شود نابود می‌شود. https://eitaa.com/ayat_va_revayat

أَتَيْتُكَ زَائِراً وَافِداً عَائِذاً مِمَّا جَنَيْتُ عَلَى نَفْسِي وَ اِحْتَطَبْتُ عَلَى ظَهْرِي فَكُنْ لِي شَافِعاً. نزد تو به زیارت آمدم، بر تو وارد شدم و پناه آورده‌ام از آنچه در حق خودم ظلم و جنایت کرده‌ام و بر پشت خودم بار این ظلم‌ها را حمل می‌کنم، پس من را شفاعت کن. https://eitaa.com/sharhe_hal

بزرگترین منتی که خداوند تبارک و تعالی بر ما دارد، نعمت رسول الله و قرآن و اهل بیت علیهم السلام است‌. خداوندا ما را درک کننده عظمت این نعمت و قدردان آن قرارده.🤲 https://eitaa.com/ayat_va_revayat

در دعای دوم صحیفه مبارکه سجادیه که در وصف پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله است، آمده: 👈 «اللَّهُمَّ فَارْفَعْهُ بِمَا كَدَحَ فِيكَ إِلَى الدَّرَجَةِ الْعُلْيَا مِنْ جَنَّتِكَ» خداوندا! به واسطه مشقّت و زحمتی که حضرت در راه تو کشید، مرتبۀ او را به بالاترین درجه بهشت بالا بر. به قول شهید بهشتی رحمة الله علیه: «بهشت را به بها می‌دهند و نه بهانه» حتی نبی مکرم اسلام هم که باشی تا زحمت و سختی در راه خداوند نکشی به جایی نمی‌رسی. https://eitaa.com/ayat_va_revayat

📌«فَاتَّقُوا اللَّهَ مَا اسْتَطَعْتُمۡ» معمولا ما «فَاتَّقُوا اللَّهَ مَا اسْتَطَعْتُمْۡ»‌های قرآن را چطوری می‌فهیم و می‌خوانیم؟ با شدت مثل اینکه کسی با فشار بگوید: هرکاری میشه بکنید، اینقدر کار کنید که از حال بروید. اما یک نگاه دیگر این است که خداوند تبارک و تعالی با رحمتش خیلی هم سخت نگرفته و نمی‌خواهد بگوید باید اینقدر کار کنی و به خودت فشار بیاوری که از پا بیافتی بلکه می‌گوید تلاش کنید، می‌دانم جاهایی حق مطلب ادا نمی‌شود ولی سعی کنید. به قولی نیش گاز بروید، نمی‌خواهد گاز را تا ته فشار دهید، تنبلی نکنید، آرام نباشید. «مَا اسْتَطَعْتُمۡ»‌ را آرام بخوانید، خیلی هم سخت نیست. حالا که اینطور شد می‌شود دنبالش برویم و به کمک خدا موفق شویم، امیدوار می‌شویم و می‌فهمیم چیزی که خدا از ما خواسته خیلی هم دور نیست. https://eitaa.com/ayat_va_revayat

مناجات شعبانیه که از زیباترین مناجات‌های وارد شده است و اهل معرفت توجه ویژه به آن داشته‌اند. این مناجات از مناجات‌های اميرمؤمنان على بن ابى طالب است و امامان بعد از ایشان نسل در نسل آن را در ماه شعبان آن را مى‏‌خواندند. .... خیلی خوب است هر شب برنامه‌ای برای خلوت کردن با خدا و استفاده از این مناجات داشته باشیم. https://eitaa.com/sharhe_hal

✅ از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله روایت است: 👈 «إنَّما سُمِّيَ شَعبانَ لِأَنَّهُ تَتَشَعَّبُ فيهِ أرزاقُ المُؤمِنينَ» ماه‏ شعبان را شعبان مى‏‌گويند؛ چون روزى‏‌هاى مردم‏، در آن تقسيم مى‏‌شود. (روزی هم مادی است هم معنوی اما اصل روزی معنوی است.) 👈 «وهُوَ شَهرُ العَمَلِ» ماه شعبان ماه کار است چراکه 👈 «فيهِ تُضاعَفُ الحَسَنَةُ سَبعينَ» کار نیک در آن هفتاد برابر حساب می‌شود. 👈 «وَالسَّيِّئَةُ مَحطوطَةٌ، وَالذَّنبُ مَغفورٌ، وَالحَسَنَةُ مَقبولَةٌ.» در این ماه بدی‌ها فرو می‌ریزد و گناهان آمرزیده و کارهای نیکو قبول می‌شوند. https://eitaa.com/ayat_va_revayat

روایات دیگری هم از پیامبر خدا در مورد وجه نام‌گذاری شعبان وارد شده است که منافاتی هم ندارد همه این وجوه درست باشد. 👈 عنه صلى اللّه عليه و آله: إنَّما سُمِّيَ شَعبانَ لِأنَّهُ يَتَشَعَّبُ فيهِ خَيرٌ كَثيرٌ لِلصّائِمِ فيهِ حَتّى يَدخُلَ الجَنَّةَ. ماه شعبان را شعبان ناميده‏‌اند؛ چون در اين ماه، خيرِ فراوانى براى روزه‏‌دارِ در آن، منشعب مى‏‌شود، تا آن كه وارد بهشت شود. 👈 عنه صلى اللّه عليه و آله: إنَّما سُمِّيَ شَعبانَ لِأَنَّهُ يُشعَبُ فيهِ خَيرٌ كَثيرٌ لِرَمَضانَ. شعبان را شعبان ناميده‏‌اند؛ چون در اين ماه، خيرِ فراوانى براى رمضان، منشعب مى‏‌شود. ..... چیزی که از مجموع این روایات بدست می‌آید اینکه قانون خداوند است که در این ماه شما باید بهانه برای جمع کردن روزی‌های مختلف پیدا کنی، هر حرکتی چه معنوی و چه حتی مادی که با توکل بر خدا باشد خداوند به آن برکت می‌دهد. https://eitaa.com/ayat_va_revayat/114

«وجیه» یعنی آبرومند. در آیه ۴۵ سوره مبارکه آل عمران، حضرت عیسی مسیح (علیه و علی نبینا السلام)، «وجیه» در دنیا و آخرت معرفی شده است. کسی که آبرو دار است حرفش خریدار دارد اعتبار دارد. ما یا خودمان باید وجیه باشیم، یا با یک آبرومند و وجیه همراه شویم تا به اعتبار او ما را هم راه دهند و اعتبار بگیریم. در زیارت عاشورا از خدا می‌خواهیم: 👈 «اَللَّهُمَّ اِجْعَلْنِي عِنْدَكَ وَجِيهاً بِالْحُسَيْنِ فِي اَلدُّنْيَا وَ اَلْآخِرَةِ» خداوندا به واسطه امام حسین من را آبرومند نزد خودت در دنیا و آخرت قرار ده. بودن با امام حسین، کار برای امام حسین (علیه السلام) ما را آبرومند در دنیا و آخرت می‌کند. مضمون این دعا در ادعیه دیگر نسبت به همه اهل بیت (علیهم السلام) نیز آمده است: 👈 «اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اِجْعَلْنِي بِهِمْ وَجِيهاً فِي اَلدُّنْيٰا وَ اَلْآخِرَةِ وَ مِنَ اَلْمُقَرَّبِينَ» اما امام حسین (علیه السلام) اسرع و ویژگی خاصی در آبرومند کردن ما دارد. 📌خداوندا به واسطه اهل بیت اطهار (علیهم السلام) به ویژه امام حسین (علیه السلام) ما را آبرومند دنیا و آخرت قرار ده.🤲 🌷عید میلاد امام حسین علیه السلام مبارک🌷 https://eitaa.com/ayat_va_revayat/114