برخی تصور می‌کنند فقط آنچه از دل طبیعت بیرون بیاید مخلوق خداوند است و اگر چیزی وارد مراحل صنعتی یا فرآوری شد نوعی خباثت محصول دست انسان بودن و غیر طبیعی بودن برایش قائل هستند. مثلا ماشین خیلی زیبا و قوی را که می‌بیند سبحان‌الله و الله اکبرشان در نمی‌آید ولی مثلا اسب و یا پلنگ که می‌بینند یاد خدا و سبحان الله آنها در می‌آید. اما واقعش این است که آنچه هم ما می‌کاریم و فرآوری می‌کنیم و می‌سازیم مخلوق و محصول خداوند است. آن فکر و توان و ماده و قوانینی که بر اساس آن ما محصولات را فرآوری کنیم و نظم و شکل دهیم را چه کسی داده است؟ جز خداوند؟ در آیه ١٧ سوره نحل، در مذمت کسانی که به غیر خداوند مشرک می‌شوند، می‌گوید: «أَفَمَن يَخۡلُقُ كَمَن لَّا يَخلُقُۚ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ» آیا کسی که خلق کردن در دست اوست مثل کسی است که نمی‌تواند خلق کند. خلق از خداست. در آیه ۸ نحل، وقتی به نعمت خلق اسب و قاطر و الاغ برای سوار شدن و حمل کالا اشاره می‌شود، می‌گوید: و بعدا هم چیزهایی خلق می‌‌کنیم که نمی‌دانید. در تفسیر این وعده، برخی مفسرین آن را بر ماشین‌ و موتور تطبیق داده‌اند. در آیه ۹ نیز گفته می‌شود بر خداست که به راه درست هدایت کند و یکی از مصادیق راه درست الهامات الهی در پیشرفت علوم است. اساسا علم وجود مجرد و الهام شونده دارد. در آیه ۱۱ نحل نیز، محصولات کشاورزی و باغی را با آنکه بشر واسطه کاشت و داشت آن است، خداوند به خود نسبت می‌دهد و چه فرقی است بین واسطه گری بشر در پیدایش این محصولات با واسطه‌گری در ساخت گاری و دوچرخه و موتور و ماشین؟! https://eitaa.com/joinchat/3499884818C4a82ae00a1

در آیه ۳۰ سوره نحل می‌گوید: «لِّلَّذِينَ أَحسَنُواْ فِي هَٰذِهِ ٱلدُّنيَا حَسَنَةٞۚ وَلَدَارُ ٱلأٓخِرَةِ خَيرٌ» برای کسانی که در این دنیا درستکاری و نیکی کنند در همین دنیا نتیجه و پاداش آن است و البته پاداش آخرت بهتر است. این نکته مهم در آیات مختلف دیگری هم گفته شده است که نتیجه اطاعت از خداوند و خوبی اولا در همین دنیا است و ثانیا در آخرت. هر روز حداقل شش بار می‌گوییم «الله الصمد» خدا بی‌نیاز است، پس اگر دستوری به ما داده است همه برای خیر و صلاح خودمان است، او از ما بی‌نیاز است این ماییم که به خدا و اطاعت او نیاز داریم، اطاعت خداوند قرار گرفتن در مسیر خیر و صلاح خودمان است، مثل اطاعت از پدری دلسوز و مهربان و عاقل و بی‌نیاز. با این نگاه می‌توانیم بگوییم هر گناهی بزرگ‌تر است همان است که بیشتر به خود شخصی یا نوعی ما ضرر می‌زند و هر ثوابی بزرگ‌تر است، بیشتر برای رشد و آسایش خود ما لازم‌تر است. https://eitaa.com/joinchat/3499884818C4a82ae00a1

در روایات ترک کردن کار و تلاش نهی شده است و کسی که چنین کند را مورد غضب خداوند دانسته‌اند و از آثارش هم قبول نشدن دعای چنین فردی است. روایت است امام صادق (عليه السّلام) از یکی از یارانشان سؤال کردند: عمر بن مسلم چه مى‌كند؟ به ایشان می‌گویند: به عبادت رو كرده و دست از كسب و كار كشيده است، فرمود: اى واى! او نمى‌داند كسى كه كار را رها كند هيچ دعائى از او به اجابت نمى‌رسد! بعد فرمودند: جماعتى از اصحاب رسول خدا (صلّى اللّٰه عليه و آله) هنگامى كه آيۀ شريفۀ «وَ مَنْ‌ يَتَّقِ‌ اَللّٰهَ‌ يَجْعَلْ‌ لَهُ‌ مَخْرَجاً» نازل شد مغازه‌هاى خود را بستند و در مسجد به عبادت رو آوردند و با خود مى‌گفتند كه خداوند ما را كفايت كرد، و اين موضوع به گوش رسول خدا (صلّى اللّٰه عليه و آله) رسيد نزد آنها فرستاد و پرسيد چه چيز شما را بدين كار كه كرده‌ايد، واداشت‌؟ گفتند: يا رسول اللّٰه خداوند خود روزى ما را تكفّل فرموده لذا ما به عبادت و پرستش او رو كرده‌ايم. حضرت فرمود: براستى كه هر كس چنين كند دعايش را خداوند اجابت نفرمايد، بر شما باد كه طلب روزى كنيد و به كار و حرفه‌اى بپردازيد، سپس فرمود: من دشمن دارم آن كس را كه كار را ترك كند و دهان به روى آسمان بگشايد و بگويد: خداوندا، مرا روزى ده، و كوشش را رها كند. https://eitaa.com/joinchat/3499884818C4a82ae00a1

همینطور که در روایات به تلاش و کار تشویق و از ترک کار کردن هم نهی شده است، به رعایت تعادل و حفظ آرامش در کار کردن هم توصیه شده است. «اِجْمِلُوا فِي اَلطَّلَبِ» یعنی در کار کردن اجمال داشته باشید، تلاش خود را بکنید اما دست و پا نزنید، حرص نخورید و سعی نکنید از هر راه و شکل نامعقول کار خود را پیش ببرید. البته آرام بودن در کار منافاتی با جدیت و تلاش و مداومت در کار که اهل بیت به آنها سفارش کرده‌اند، ندارد. از رسول خدا (صلّى اللّه عليه و آله) روایت است: روح الامين جبرئيل از پروردگارم بمن خبر داد كه هيچ كس نميرد تا همه روزى مقدر خود را بخورد از خدا پرهيز كنيد و در طلب رزق آرام باشيد و بدانيد كه دو روزى هست يك روزى كه شما جوئيد و يك روزى كه شما را جويد، روزى خود را از حلال جوئيد كه اگر از راه حلال جوئيد آن را حلال بخوريد و اگر از راه حرام جوئيد آن را بحرامى خوريد و همان روزى شما گردد و ناچاري آن را بخوريد. https://eitaa.com/joinchat/3499884818C4a82ae00a1

در روایات به اینکه صبح زود دنبال کار و زندگی برویم سفارش زیادی شده است چرا که شروع کردن کارها در صبح زود موجب برکت و افزایش روزی است. «وَ اَلْبُكُورُ مُبَارَكٌ يَزِيدُ فِي جَمِيعِ اَلنِّعَمِ خُصُوصاً فِي اَلرِّزْقِ» 📌 از رسول الله (صلّى اللّه عليه و آله) روایت است: روزى را با صدقه فرود آوريد، و بامدادان بكار رفتن بركت دارد و به نعمت‌ها فزايد بويژه به روزى، و خط‍‌ خوب از كليدهاى روزيست و شيرين سخنى روزى را افزايد. .... اگر دیر بخوابیم و دیر بیدار شویم در زندگی عقب خواهیم ماند، برای عقب نماندن، برای رشد کردن و موفق بودن خودمان و فرزندانمان تصمیم بگیریم خواب خود را اصلاح کنیم. https://eitaa.com/joinchat/3499884818C4a82ae00a1

زمان شروع به کار یک مؤمن و پیرو امام صادق(علیه السلام) کی است؟ در روایت حضرت به یکی از اصحاب خود می‌فرمایند به هرکدام از شیعیان رسیدی سلام من را به آنها برسانید و بگویید امام صادق گفت شما را به تقوای الهی و چیزی که موجب روزی است، سفارش می‌کنم: «وَ اَللَّهِ مَا آمُرُكُمْ إِلاَّ بِمَا نَأْمُرُ بِهِ أَنْفُسَنَا فَعَلَيْكُمْ بِالْجِدِّ وَ اَلاِجْتِهَادِ وَ إِذَا صَلَّيْتُمُ اَلصُّبْحَ وَ اِنْصَرَفْتُمْ فَبَكِّرُوا فِي طَلَبِ اَلرِّزْقِ وَ اُطْلُبُوا اَلْحَلاَلَ» به خدا سوگند! جز آن چيزى كه خودمان را بدان وادار مى‌كنم، دستور نمى‌دهم؛ پس تلاش و كوشش فراوان كنيد. هنگامى كه نماز صبح را گزارديد و نماز تمام شد، همان صبحگاهان در پى رزق و روزى برويد و روزى حلال بجوييد كه خداوند عزّ و جلّ‌ به سرعت به شما رزق و روزى مى‌دهد و شما را براى كسب روزى حلال كمك خواهد كرد. https://eitaa.com/joinchat/3499884818C4a82ae00a1

از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله روایت است: عبادت ده جزء دارد و نه جزء آن در کسب و کار حلال است. ..... خیلی‌ها وقتی می‌گویی عبادت، اعمال تعبدی دین که قصد قربت در آنها شرط است مانند نماز و روزه و خمس به ذهن‌شان می‌آید، مقابل این نوع از اعمال، اعمال توصلی است مانند معاملات، طهارت و نجاست و دیگر اعمالی که قصد قربت در صحت آنها شرط نیست ولی آنها را هم از جهات دیگر می‌توان به قصد تقرب الهی انجام داد. عبادت در آیات و روایات معنای بندگی و اطاعت از خداوند دارد که اعم از اعمال تعبدی و توصلی است. https://eitaa.com/joinchat/3499884818C4a82ae00a1

در آیه ۳۶ نحل خداوند تبارک و تعالی می‌گوید در هر امتی رسولی را فرستادیم، شعارش یک چیز واحد بود: «أَنِ ٱعبُدُواْ ٱللَّهَ وَٱجتَنِبُواْ ٱلطَّـٰغُوتَۖ» خداوند را بندگی کنید و از طاغوت اجتناب کنید. وقتی این شعار همیشگی همه انبیاء و خلاصه دین در همه ادیان بوده است، اگر ما قرار است دین‌دار باشیم باید به دنبال تحقق این دو شعار اصلی باشیم. اما آنچه زیاد گفته و تکرار شده است بخش اول است یعنی خدا را عبادت کنید بوده است و بس و بخش دوم که موجب چالش با طاغوت است، سانسور شده است. تحریف دین از اینجا آغاز می‌شود، «دین غیر سیاسی و عبادی صرف» از این سانسور نشأت می‌گیرد، دینی که مؤمنانش اصلا تعریفی از طاغوت ندارند و نمی‌دانند چیزی به نام طاغوت است که عین عبادت کردن موظف به اجتناب از او هستیم. https://eitaa.com/joinchat/3499884818C4a82ae00a1

از مواردی که در روایات توصیه شده است و پیامبر اکرم و اهل بیت (سلام الله و صلواته علیهم اجمعین) به عمل به آن توجه زیاد داشتند خوش پوشی است. طوری که لباس‌های ذکر شده برای این بزرگواران فاخر و با قیمت‌های بسیار عجیب برآورد شده است. البته امیرالمؤمنین میان اهل بیت سیره خاصی داشته‌اند که متفاوت از بقیه حتی حضرت رسول(ص) بوده است و در مورد چرایی آن تأمل و بحث خود را می‌طلبد. یکی از وجوه گفته شده شرایط زمانی حضرت بوده است و در روایت زیر بخشی از این شرایط معلوم می‌شود. امير مؤمنان على عليه السّلام عبد اللّه بن عبّاس را برای گفتگو با گروهی از خوارج که علیه حضرت بودند و اجتماع کرده بودند، فرستاد. سردسته آنها ابن كوّاء نام داشت. ابن عباس در حالى‌كه پيراهنى نازك(غیرخشن) و يك حلّه(پارچه‌ای بلند و منسوب به یمن که دور خود می‌پیچند) بر تن داشت، نزد آنها رفت. هنگامى كه آنان ابن عباس را مشاهده كردند گفتند: اى ابن عبّاس! تو بهترين ما در بين خودمان هستى و تو اين لباس را مى‌پوشى‌؟! عبد اللّه بن عباس گفت: اين نخستين موردى است كه دربارۀ آن با شما مخاصمه مى‌نمايم؛ چرا كه خدا مى‌فرمايد: «بگو چه كسى زينت‌هاى الهى را كه براى بندگان خود آفريده و روزى‌هاى پاكيزه را حرام كرده است». و هم‌چنين مى‌فرمايد: «زينت خود را به هنگام رفتن به مسجد با خود برداريد». https://eitaa.com/joinchat/3499884818C4a82ae00a1

در معاملات و روابط روزانه زندگی گاهی افرادی را در کاری امین قرار می‌دهیم و به آنها اعتماد می‌کنیم. در روایت است اگر کسی را امین قرار دادی و مشکلی پیش آمد حق نداری او را متهم کنی، از طرفی هم اگر کسی را امتحان کرده‌ای یا از خیانت‌کاری او در جایی اطلاع داری دیگر او را امین قرار نده. «لَيْسَ لَكَ أَنْ تَتَّهِمَ مَنِ اِئْتَمَنْتَهُ وَ لاَ تَأْتَمِنَ اَلْخَائِنَ وَ قَدْ جَرَّبْتَهُ» .... در قوانین جزایی اگر برای کسانی که در اموال دیگران خیانت می‌کنند علاوه بر لزوم جبران خسارت، محرومیت‌های سنگین از اعتبارات حقوقی و مالی تا وقتی که احراز شود او مجددا امین شده است، وضع کنیم، دیگر خیلی از کسانی که فکر خیانت در اموال مردم به ذهنشان می‌زند حتی فکر آن را هم نخواهند کرد. https://eitaa.com/joinchat/3499884818C4a82ae00a1

عمر بن يزيد از امام صادق-عليه السّلام-روايت كرده است كه فرمود: «من اگر از خدا حاجت طلب كنم،از او مى‌خواهم كه به من قدرت كار كردن و روز را در طلب حلال سپرى نمودن،عنايت كند (نه اينكه يك جا بنشينم و روزى طلب كنم) مگر قول خداوند عزيز و جليل را نشنيدى كه فرمود: «فَإِذٰا قُضِيَتِ‌ اَلصَّلاٰةُ‌ فَانْتَشِرُوا فِي اَلْأَرْضِ‌ وَ اِبْتَغُوا مِنْ‌ فَضْلِ‌ اَللّٰهِ‌»؟ يعنى: «وقتى نماز انجام شد، در زمين متفرق شويد و به دنبال روزى خدا باشيد» اگر كسى وارد اطاقش شود و در اطاق را گل بگيرد، پس از آن بگويد: روزى من مى‌آيد، او جزء يكى از سه گروهى است كه دعايشان مستجاب نمى‌گردد». https://eitaa.com/joinchat/3499884818C4a82ae00a1

روایت بسیار زیبایی در کتاب کافی است که یکی از اصحاب امام کاظم (علیه السلام) با ایشان در مورد امام بعد از ایشان صحبت می‌کند، حدیث طولانی است و ماجراهایی دارد و خلاصه زمان می‌گذرد و این فرد در زمان امامت امام رضا (علیه السلام) ایشان را زیارت می‌کند. حضرت رضا (علیه السلام) به او می‌گویند میایی باهم به سفر عمره برویم؟ آن فرد که پولی برای سفر نداشته شرمنده می‌شود و با خجالت می‌‌گوید آقا جان امر با شماست ولی من خرجی سفر ندارم. حضرت ناراحت می‌شوند و به شکل عجیبی استبعاد می‌کنند که یعنی چه این حرف؟ سبحان الله معلوم است وقتی من دارم به تو امر می‌کنم خرجت را هم تکفل می‌کنم. «فَقَالَ لِي يَا يَزِيدُ مَا تَقُولُ فِي اَلْعُمْرَةِ فَقُلْتُ بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي ذَلِكَ إِلَيْكَ وَ مَا عِنْدِي نَفَقَةٌ فَقَالَ سُبْحَانَ اَللَّهِ مَا كُنَّا نُكَلِّفُكَ وَ لاَ نَكْفِيكَ» این حکایت و قاعده همه‌جا هست، کافی است در مسیر امر امام باشیم، آنگاه تکفل ما با خود امام است. https://eitaa.com/joinchat/3499884818C4a82ae00a1