وقتایی که نیست این زمانِ لعنتی انقدر کِش دار میشه که میخام داد بزنم بگم دِ لعنت بهت مگه نمیفهمی دلِ بیصاحابمون تنگه براش؛
ولی خوب چاره چیه باید صبر کرد اصلا صبر نکنم چیکار کنم؟!
بعضی وقتا رو میکنم به آسمون خدا میگم دِ قربونت برم؛اوسا کریم . .
تو که تو هفت آسمونت یه ستاره نکاشتی برا ما،
حداقل این دلبر ما که هست،همون که چشماش همرنگ خورشید آسمونته،اینو بدون جارو جنجال بده به ما . .
البته اوسا کریم دلبر ما میگه چیزایی که سخت بدست بیان لذت بیشتر هم دارن؛
ولی خوب اونکه نمیدونه دلِ قَد گنجیشک ما پر میکشه واسه موهاش که هم رنگ خوشه های گندمِ زمینِ اقاجونِ،
میگمااا اوسا کریم،
زیادی حرف زدم خسته نشی یادت بره چیا گفتماا قربون رحیم بودنت برم . .
حواست به دلبر ما باشه تا بیاد پهلوی خودم.
#واگویه‌های‌مسیح
قسمت‌دوم💛'
𝑹𝒊𝒑𝒂𝒓𝒐 | ܢ݆ߺܝ̇ߺߊܣܭَߊܘ
12 ماهِ دیگه . . 365 روز‌ِ دیگه . . 8.760 ساعتِ دیگه . . اگه بگم همه 12 ماه رو شاد بودم و امیدوار زن
یادمه مامانم چندسال پیش وقتایی که داداشِ کوچیکم گریه میکرد میگفت:
سربه سرش نزارید بچمو؛ حرف زدن بلد نیست اعصابش خورد میشه!
دلم میخواست بگم منی که خیلی وقته زبون باز کردم هم بلد نیسم حرف بزنم.
که اگه بلد بودم الان دلم تا خرخره پر از گفتنی هایی نبود که اخرش میشه اشکِ رو گونه یا بغض تو گلو!
اگه حرف زدن بلد بودم دردمو میگفتم خوب؛ که از صبح تا شب زل نزنم به سقف سفید بالاسرم شب تا صبح کِز نکنم یه گوشه عین مادرمرده ها؛
من اگه بلد بودم حرف بزنم که هنزفری تو گوشم نبود ، هر ساعت دعوا راه نمی‌نداختم با عزیزترینام که؛
من؛ نه ببخشید ما !
ما اگه حرف زدن بلد بودیم دلمون نمیشد صندوقچه حرفای نگفته ای که تک به تکشون شد خط به خط نوشته رو کاغذ؛
ما اگه حرف زدن بلد بودیم بِهَم میگفتیم عاشق شدیم که بعد حسرت نرسیدنش کنجِ دلِ صاحاب مردمون نمونه؛ بجای گرفتن دستای یار دست نکنیم تو جیبمون تو سرمای استخون سوزِ زمستون ؛
من ؛ نه ببخشید ما !
ما؛ اگه حرف زدن بلد بودیم روحمون جوون مرگ نمیشد که،
ما دقیقا همون بچه ای هستیم که زبون باز نکرده لال شد تا آخر عمر .
ماها لالِ مادرزادیم !
#واگویه‌های‌مسیح
قسمت هفتم💛؛