eitaa logo
🌱آیه های زندگی🌱
340 دنبال‌کننده
5.7هزار عکس
563 ویدیو
18 فایل
#خانه داری #مهدویت #ازدواج #روانشناسی #مذهبی https://harfeto.timefriend.net/17180058032928 لینک ناشناس کانال آیه های زندگی👆👆👆نظرات،پیشنهادات وانتقادات خودتان را با ما میان بگذارید
مشاهده در ایتا
دانلود
🌱آیه های زندگی🌱
«فرقه قرآنیون» چه کسانی هستند؟
فرقه عجیبِ « قرآنیون » ♦️ مختصری از اعتقادات فرقه افراطی قرآنیون 🔷 دیدگاه قرآنیون پیرامون کفایت قرآن در بخش اعتقادات و بی نیازی آن از سنت، دیدگاه درستی به نظر نمی رسد. 🔶 زیرا مقصود بخشی از آیات اعتقادی همچون آیات رؤیت خداوند، کرسی، جبر و اختیار، قضا و قدر و برخی از صفات الهی، بدون نیاز به سنت، به خوبی روشن نمی‌ شود. 🔷 وجود اختلاف در بین قرآنیون، نشانه نیاز قرآن به سنت است و همین امر باعث شده است تا خود قرآنیون هم نتوانند به دیدگاه خود پایبند بمانند. 🔶 در نیمه دوم قرن سیزده هجری و در رویارویی با پیشرفتهای خیره کننده غرب و تهاجم همه جانبه قدرتهای استعماری به کشورهای اسلامی، جریاناتی در ایران و سایر نقاط شکل گرفت که برخی دینی و برخی غیردینی بودند. 🔷 یکی از این جریانات «جریان قرآنیون شیعه» است.[1] 🔶 برخی از بزرگان جریان قرآنیون شیعه مانند سید اسدالله میراسلامی معروف به خرقانی، اولین کسی است که با شعار بازگشت به قرآن، شکل گیری جریان قرآنیون شیعه را در ایران رقم زد. 🔷 پس از او چهره‌ های دیگری همچون: محمدحسن شریعت سنگلجی، علی اکبر حکمی زاده، میرزا یوسف شعار تبریزی، عبدالوهاب فرید تنکابنی، سید ابوالفضل برقعی، حیدرعلی قلمداران، دکتر سید صادق تقوی و سید مصطفی حسینی طباطبایی این راه را پی گرفتند. 🔻تفاوت قرآنیون شیعه و غیر شیعه: 🔷 قرآنیون شیعه معتقدند که بیان قرآن در بخش اعتقادات، کافی است و نیازی به سنت ندارد و در بخش فروع و احکام نیز برخی از احکام مانند وضو به طور مفصل در قرآن ذکر شده است و نیازی به سنت ندارد و برخی مانند نماز به صورت مجمل ذکر گردیده که تفصیل آن را باید از سنت آموخت.[2] 🔶 برخلاف آنان، قرآنیون غیر شیعه معتقدند: هر آنچه از امور دینی مورد نیاز انسان است در قرآن ذکر شده و چیزی از آن فروگذار نشده است؛ بنابراین جایی برای سنت باقی نمی‌ماند و نیازی به آن نیست.[3] 🔷 در نقد این اعتقادات باید گفت که اگرچه آیات قرآن در برخی از موضوعات اعتقادی همچون توحید، نبوت و اصل معاد، محکم، صریح و روشن است، 🔶 اما در برخی از موضوعات، همچون رؤیت خداوند، کرسی، جبر و اختیار، قضا و قدر و برخی از صفات خداوند، متشابه است . 🔷 این موضوع خود سبب ایجاد اختلافات و مذاهب مختلف عقیدتی از قبیل مجسمه، مشبهه، جبریه، قدریه و ... در بین مسلمانان گردیده و وجود این اختلافات عقیدتی، خود بهترین شاهد بر متشابه بودن آیات و نیاز آن به سنت است. 🔶 همچنین وجود اختلاف در بین خود قرآنیون نیز نشانه نیاز قرآن به سنت است و همین امر باعث شده است تا ایشان هم نتوانند به دیدگاه خود پایبند بمانند. 🔷 باید گفت لازمه این دیدگاه (کفایت قرآن در مسائل اعتقادی) این است که مباحث اعتقادی را به سادگی بتوان بدون نیاز به سنت و هیچگونه شرح و تفسیری از قرآن آموخت؛ اما می‌ بینیم این امرتحقق نیافته است. ♦️ زیرا در قرآن، آیاتی با موضوع مباحث اعتقادی وجود دارد که بدون شرح و تفسیر سنت، مقصود واقعی از آن روشن و مشخص نمی‌ شود۴ 🔻پی‌نوشت: [1]. روشن ضمیر، محمدابراهیم، جریان شناسی قرآن بسندگی، ص55. [2]. تقوی، سید صادق، یک روش جدید و علمی برای از بین بردن کلیه اختلافات جزئی مسلمانان، ص4-7. [3]. الهی بخش، خادم حسین، القرآنیون و شبهاتهم حول السنه، ص265. [4]. موضوعات اعتقادی همچون: رؤیت خداوند، کرسی، جبر و اختیار، قضا و قدر و برخی از صفات خداوند که به شکل گیری فرقه‌هایی همچون: مجسمه، جبریه، مفوضه و ... منجر شده است. @ayeha313
🌱آیه های زندگی🌱
آیا چله نشینی صوفیان سنت پیامبر (ص) است ❓🔻 قسمت (اول) 1️⃣ ♦️ چله‌نشینی در تصوف از جمله اعمالی است
آیا چله نشینی صوفیان سنت پیامبر (ص) است ❓🔻 قسمت (پایانی) 2️⃣ ♦️ از دیگر آداب و سنن چله‌نشینی در صوفیه، ریاضت‌های غیرشرعی است. 🔷 چله‌نشینی در حجره تاریک و نخوابیدن در چند شب اول و چله‌نشینی به‌صورت معکوس، که در برخی طریقت‌ها مرسوم بوده که سالک چهل شبانه‌روز را درحالی‌که با سر در چاهی آویزان بود، به ذکر و مراقبه می‌گذراند[4] 🔶 یا ترک حیوانی و گرسنگی ازجمله این ریاضات است که درباره احوالات افرادی همچون سهل بن عبدالله گفته‌شده: «در 40 شبانه روز تنها یک مغز بادام غذای او بود» 🔷 یا ابوسعید ابوالخیر که در طول هفت سال عزلت و ریاضتش در بیابان جز خار بیابان و سرگز و امثال آن چیزی نخورد[5] و درباره‌ی ریاضت در دوران چله هم می‌گوید: «چون خواهند که کلام خداوند عزوجل به سر بشنوند چهل روز گرسنه باشند و چون سی روز بگذرد مسواک کنند و از بعد آن ده روز دیگر باشند.»[6] ♦️ سنت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) در میانه‌روی در این امور است نه افراط در این امور. 🔷 چنانچه پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) در مذمت و نکوهش عده‌ای از اصحاب خود که در خانه عثمان بن مظعون با یکدیگر به توافق رسیدند که روزها را روزه بگیرند و شب‌ها را بیدار بمانند و هیچ گاه در بستر نخوابند و گوشت و روغن نخورند، به آنان فرمود: 🔶 «من بدین کاری که شما انجام داده‌اید فرمان داده نشده‌ام، سپس فرمود: شما خود بر خویشتن حقی دارید، بنابراین روزه بگیرید و افطار نمایید و شب‌زنده‌داری کنید و بخوابید، زیرا من نماز به پا می‌دارم و می‌خوابم و روزه می‌گیرم و افطار می‌کنم و گوشت و روغن تناول می‌کنم، هر کس از سنت وشیوه من سرپیچی نماید، از من نیست».[7] 🔷 قرآن کریم نیز دقیقاً برخلاف این افراط‌گرایی صوفیه می‌فرماید: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تُحَرِّمُوا طَیِّبَاتِ مَا أَحَلَّ اللَّهُ لَکُمْ وَلَا تَعْتَدُوا إِنَّ اللَّهَ لَا یُحِبُّ الْمُعْتَدِینَ [مائده/87] ای اهل ایمان، حرام نکنید طعام‌های پاکیزه‌ای که خدا بر شما حلال نموده و(از حدود و احکام خدا) تجاوز نکنید، که خدا تجاوز کنندگان را دوست نمی‌دارد.» 🔶 لازمه این‌گونه چله‌نشینی و عزلت صوفیانه، تضاد و مخالفت با سنت و سیره پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) است، چرا که گوشه‌نشینی های طولانی یا چله‌نشینی های متعدد، باعث ترک شدن حضور در مساجد و معاشرت با مردم و باعث قطع شدن رابطه خویشاوندی و همچنین نقض حقوق خانواده خواهد شد. 🔷 درنتیجه باید گفت نه تنها این چله‌نشینی‌های پیاپی و گوشه‌نشینی‌ها، برخلاف سنت پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله) است، بلکه بدعت و انحرافی بزرگ در دین اسلام است . 🔶 حتی برخی از صوفیه به این شیوه از چله‌نشینی اعتراض کرده و تأکید می‌کنند که این رسم از اسلام نیست و نوعی بدعت به شمار می‌رود.[8] ♦️ در حقیقت این نوع چله‌نشینی دقیقاً مخالف روح عرفان محمدی و چله‌نشینی عارفان حقیقی است. 🔻 پی‌نوشت: [4]. میرخورد، محمدبن مبارک، سیرالاولیاء در احوال و ملفوظات مشایخ چشت، لاهور، ۱۳۵۷ ش، ج ۱، ص ۷۸ و ۷۹ [5]. محمد بن منور، اسرارالتوحید فی مقامات أبی سعید، تصحیح و تنظیم شفیعی کدکنی، محمدرضا، انتشارات آگاه، تهران، 1386، ص 27 [6]. هجویری، ابوالحسن علی بن عثمان، کشف‌المحجوب، به ‌ تصحیح و.ژوکوفسکی، چاپ دهم، 1387 ش، ص 418 [7]. حر عاملی، محمد بن حسن، ترجمه رساله الاثنی عشریه فی الرد علی الصوفیه، مترجم جلالی، نشر انصاریان، قم، 1386 ش، ص 144 [8]. نسفی، عزیزالدین محمد، کشف الحقایق، تصحیح مهدوی دامغانی، نشر بنگاه ترجمه و نشر کتاب، تهران، ۱۳۵۹، ج ۱، ص ۱۳۵ @ayeha313