❇ تفســــــیر ❇ شأن نزول: مفسران و محدثان، آیه فوق را اشاره به حوادثى مى دانند که منتهى به هجرت پیامبر(صلى الله علیه وآله) از مکّه به مدینه شد. این حوادث که با تعبیراتى مختلف نقل شده همگى یک حقیقت را تعقیب مى کنند و آن این که خداوند به طرز اعجاز آمیزى پیامبر(صلى الله علیه وآله) را از دام یک خطر بزرگ و قطعى رهائى بخشید، جریان حادثه طبق نقل درّ المنثور چنین است: گروهى از قریش و اشراف مکّه از قبائل مختلف جمع شدند تا در دارُ النَّدْوَةِ (محل انعقاد جلسات مشورتى بزرگان مکّه ) اجتماع کنند و درباره خطرى که از ناحیه پیامبر(صلى الله علیه وآله) آنها را تهدید مى کرد بیندیشند. (مى گویند:) در اثناء راه پیر مرد خوش ظاهرى به آنها برخورد کرد که در واقع همان شیطان بود (یا انسانى که داراى روح و فکر شیطانى) از او پرسیدند: کیستى؟ گفت: پیر مردى از اهل نجد هستم، چون از تصمیم شما باخبر شدم، خواستم در مجلس شما حضور یابم و عقیده و خیرخواهى خود را از شما دریغ ندارم. گفتند: بسیار خوب، داخل شو! او هم همراه آنها به دار الندوة وارد شد. یکى از حاضران رو به جمعیت کرده، گفت: درباره این مرد (اشاره به پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله)) باید فکرى کنید; زیرا به خدا سوگند بیم آن مى رود که بر شما پیروز گردد (و آئین و عظمت شما را در هم پیچد). از آن میان یکى پیشنهاد کرد او را حبس کنید تا در زندان جان بدهد... پیر مرد نجدى این نظر را رد کرده، گفت: بیم آن مى رود که طرفدارانش بریزند و در یک فرصت مناسب او را از زندان آزاد کنند و او را از این سرزمین بیرون ببرند، باید فکر اساسى ترى کنید. دیگرى گفت: او را از میان خود بیرون کنید تا از دست او راحت شوید; زیرا همین که از میان شما بیرون برود هر کار کند، ضررى به شما نخواهد زد و سر و کارش با دیگران است. پیر مرد نجدى گفت: به خدا سوگند این هم عقیده درستى نیست، مگر شیرینى گفتار و طلاقت زبان و نفوذ او را در دل ها نمى بینید، اگر این کار را انجام دهید به سراغ سایر عرب مى رود، گرد او را مى گیرند، سپس با انبوه جمعیت به سراغ شما باز مى گردد، شما را از شهرهاى خود مى راند و بزرگان شما را به قتل مى رساند! جمعیت گفتند: به خدا راست مى گوید، فکر دیگرى کنید. ابوجهل که تا آن وقت ساکت بود به سخن در آمده، گفت: من عقیده اى دارم که غیر از آن را صحیح نمى دانم! گفتند: چه عقیده اى؟ گفت: از هر قبیله اى جوانى شجاع و شمشیرزن را انتخاب مى کنیم و به دست هر یک شمشیر برّنده اى مى دهیم تا در فرصتى مناسب دسته جمعى به او حمله کنند، هنگامى که به این صورت او را به قتل برسانید، خونش در همه قبائل پخش مى شود، و باور نمى کنم طایفه بنى هاشم بتوانند با همه طوائف قریش بجنگند و مسلماً در این صورت به خون بها راضى مى شوند، و ما هم از آزار او راحت خواهیم شد. پیر مرد نجدى (با خوشحالى) گفت: به خدا رأى صحیح همین است که این جوانمرد گفت، من هم غیر از آن عقیده اى ندارم (و به این ترتیب این پیشنهاد به اتفاق پذیرفته شد) و آنها با این تصمیم پراکنده شدند. جبرئیل فرود آمد و به پیامبر(صلى الله علیه وآله) دستور داد: شب را در بستر خویش نخوابد. پیامبر(صلى الله علیه وآله) شبانه به سوى غار ثور حرکت کرد و سفارش نمود على(علیه السلام) در بستر او بخوابد (تا کسانى که از درز در مراقب بستر پیامبر(صلى الله علیه وآله) بودند خیال کنند او در بستر است و تا صبح مهلت دهند و او از منطقه خطر دور شود). هنگامى که صبح شد، به خانه ریختند و جستجو کردند على(علیه السلام) را در بستر پیامبر(صلى الله علیه وآله) دیدند و به این ترتیب خداوند نقشه هاى آنان را نقش بر آب کرد. صدا زدند: پس محمد(صلى الله علیه وآله) کجاست؟ فرمود: نمى دانم. آنها به دنبال ردّ پاى پیامبر(صلى الله علیه وآله) حرکت کردند تا به کوه رسیدند و به نزدیکى غار اما (با تعجب دیدند تار عنکبوتى در جلو غار نمایان است و درب غار را پوشانده، به یکدیگر گفتند: اگر او در این غار بود اثرى از این تارهاى عنکبوت بر در غار وجود نداشت، و به این ترتیب باز گشتند). پیامبر(صلى الله علیه وآله) سه روز در غار ماند (و هنگامى که دشمنان همه بیابان هاى مکّه را جستجو کردند، خسته و مأیوس باز گشتند، او به سوى مدینه حرکت کرد). 🌼🌼🌼 تفسیر: سر آغاز هجرت بعضى معتقدند این آیه و پنج آیه بعد از آن، در مکّه نازل شده است، زیرا به جریان هجرت پیامبر (صلى الله علیه وآله) اشاره مى کند. ولى طرز بیان آیه گواهى مى دهد بعد از هجرت نازل گردیده است چون به شکل بازگوئى حادثه گذشته است. بنابراین، آیه اگر چه اشاره به جریان هجرت دارد، ولى مسلماً در مدینه نازل شده و بازگو کننده یک خاطره بزرگ و نعمت عظیم پروردگار بر پیامبر و مسلمانان است، نخست مى گوید: به خاطر بیاور زمانى را که مشرکان مکّه نقشه مى کشیدند که تو را یا به زندان بیفکنند و یا به قتل رسانند و یا تبعید کنند (وَ إ

ِذْ یَمْکُرُ بِکَ الَّذینَ کَفَرُوا لِیُثْبِتُوکَ أَوْ یَقْتُلُوکَ أَوْ یُخْرِجُوکَ). کلمه مکر ـ همان گونه که قبلاً نیز گفته ایم ـ در لغت عرب به معنى تدبیر، چاره اندیشى و طرح نقشه است، نه معنى معروفى که در فارسى امروز دارد، همان طور که حیله نیز در لغت به معنى چاره اندیشى است. ولى در فارسى امروز به معنى نقشه هاى مخفیانه زیانبخش به کار مى رود. آنگاه اضافه مى کند: آنها نقشه مى کشند، چاره مى اندیشند، و خداوند هم چاره جوئى و تدبیر مى کند و او بهترین چاره جویان و مدبران است (وَ یَمْکُرُونَ وَ یَمْکُرُ اللّهُ وَ اللّهُ خَیْرُ الْماکِرینَ). 🌼🌼🌼 اگر در حادثه هجرت پیامبر(صلى الله علیه وآله) درست بیندیشیم به این نکته برخورد مى کنیم که آنها حداکثر نیروى فکرى و جسمانى خویش را براى نابود کردن پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) به کار بردند، و حتى پس از آن که پیامبر از چنگال آنها بیرون رفت یکصد شتر ـ که در آن روز سرمایه عظیمى بود ـ براى یافتن پیامبر جایزه تعیین کردند و افرادى بسیار به خاطر تعصب مذهبى و یا به دست آوردن این جایزه بزرگ کوه ها و بیابان هاى اطراف مکّه را زیر پا گذاردند، و حتى تا دم در غار آمدند. ولى خداوند با یک وسیله بسیار ساده و کوچک ـ چند تار عنکبوت ـ همه این طرح ها را نقش بر آب کرد، و با توجه به این که هجرت سر آغاز مرحله نوینى از تاریخ اسلام بلکه تاریخ بشریت بود، نتیجه مى گیریم که خداوند به وسیله چند تار عنکبوت مسیر تاریخ بشریت را تغییر داد! این نکته نیز قابل توجه است که توسل به این سه موضوع: زندان، تبعید و کشتن، منحصر به مشرکان مکّه در برابر پیامبر نبود، بلکه همیشه جباران براى کوتاه کردن زبان مصلحان و از میان بردن نفوذ آنها در میان توده هاى رنجدیده اجتماع، به یکى از این سه موضوع توسل مى جستند. ولى همان گونه که اقدام مشرکان مکّه در مورد پیامبر نتیجه معکوس داد و مقدمه تحرک و جنبش تازه اى در اسلام شد، این گونه سخت گیرى ها در موارد دیگر نیز معمولاً نتیجه معکوس بخشیده است. (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۳۰، سوره مبارکه انفال) @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 🌺بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیم🌺 «وَ إِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا قَالُوا قَدْ سَمِعْنَا لَوْ نَشَاءُ لَقُلْنَا مِثْلَ هَٰذَا ۙ إِنْ هَٰذَا إِلَّا أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ» و هنگامى که آیات ما بر آنها خوانده مى شود، مى گویند: «شنیدیم. (چیز مهمّى نیست.) اگر بخواهیم مثل آن را مى گوییم. اینها همان افسانه هاى پیشینیان است!» (سوره مبارکه انفال/ آیه ۳۱) @ayehsobh

آیه ۳۱ سوره مبارکه انفال استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇ تفســــــیر ❇ بیهوده گویان در آیه گذشته نمونه اى از منطق عملى مشرکان خرافى مکّه بیان شد، در آیات مورد بحث نمونه اى از منطق فکرى آنها منعکس شده است تا روشن شود آنها نه داراى سلامت فکر بودند و نه درستى عمل، بلکه همه برنامه هایشان بى اساس و ابلهانه بود! در آیه نخست مى گوید: هنگامى که آیات ما بر آنها خوانده شود مى گویند آن را شنیدیم (اما چیز مهمى نیست) اگر بخواهیم مثل آن را مى گوئیم! (وَ إِذا تُتْلى عَلَیْهِمْ آیاتُنا قالُوا قَدْ سَمِعْنا لَوْ نَشاءُ لَقُلْنا مِثْلَ هذا). اینها که محتواى مهمى ندارد، همان افسانه هاى پیشینیان است! (إِنْ هذا إِلاّ أَساطیرُ الأَوَّلینَ). 🌼🌼🌼 این سخن را در حالى مى گفتند که بارها به فکر مبارزه با قرآن افتاده، و از آن عاجز گشته بودند. آنها به خوبى مى دانستند توانائى معارضه با قرآن را ندارند، ولى از روى تعصب و کینه توزى و یا براى اغفال مردم مى گفتند: این آیات مهم نیست ما هم مثل آن را مى توانیم بیاوریم اما هیچ گاه نیاوردند. این یکى از منطق هاى نادرستشان بود که با ادعاهاى تو خالى و بى اساس ـ مانند همه جباران تاریخ ـ سعى داشتند کاخ قدرتشان را چند روزى بر پا دارند. (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۳۱، سوره مبارکه انفال) @ayehsobh

🔴 اخیرا در گروه ها و کانال های مختلف، تصاویری منتشر و دست به دست می‌شود که عموما توسط افراد و کانالهای #مذهبی است و بازهم ناخواسته و نادانسته وارد بازی دشمن شدند. چرا مذهبی های ما همیشه دنبال عکس العمل هستند و از #عمل_به_هنگام غافل هستند؟ دوستان فعال رسانه و #فضای_مجازی برای #غدیر و #مباهله چه برنامه‌ای دارند که پیشاپیش عزای ماسک محرم را گرفته اند؟! اگر خود این افراد و گروه‌ها و کانال های مذهبی انقدر در رواج و انتشار تصاویر این به اصطلاح ماسک های پیشگیری از #کرونا کوشش نکنند؛ بیشتر به دشمن ضربه می‌زنند یا اینکه هر گروه و کانال و پیام شخصی حاوی این تصاویر و متن زیر آن باشد؟! #وقت_آن_است_که_بیدار_شویم (تصویر، به عمد مات است) ✍ زهراسادات امیری #مؤسسه_رهروان_راه_قرآن_مبارکه @rahrovanraheqoran

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 🌺بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیم🌺 «وَ إِذْ قَالُوا اللَّهُمَّ إِن كَانَ هَٰذَا هُوَ الْحَقَّ مِنْ عِندِكَ فَأَمْطِرْ عَلَيْنَا حِجَارَةً مِّنَ السَّمَاءِ أَوِ ائْتِنَا بِعَذَابٍ أَلِيمٍ» و (به خاطر بیاور) زمانى را که گفتند: «خداوندا! اگر این حقیقتى از سوى توست، بارانى از سنگ از آسمان بر ما فرو ریز، یا عذاب دردناکى براى ما بفرست!» (سوره مبارکه انفال/ آیه ۳۲) @ayehsobh

آیه ۳۲ سوره مبارکه انفال استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇ تفســــــیر ❇ در آیه بعد منطق عجیب دیگرى را بازگو مى کند و مى گوید: (به خاطر بیاور) هنگامى را که (دست به دعا بر مى داشتند و) مى گفتند: خداوندا، اگر این (آئین و این قرآن) حق است و از ناحیه تو است بارانى از سنگ از آسمان بر سر ما فرود آور! (وَ إِذْ قالُوا اللّهُمَّ إِنْ کانَ هذا هُوَ الْحَقَّ مِنْ عِنْدِکَ فَأَمْطِرْ عَلَیْنا حِجارَةً مِنَ السَّماءِ). یا به عذاب دردناک (دیگرى) ما را گرفتار کن (أَوِ ائْتِنا بِعَذاب أَلیم). این سخن را به خاطر آن مى گفتند که بر اثر شدت تعصب و لجاجت، چنان مى پنداشتند که آئین اسلام صددرصد بى اساس است و گرنه کسى که احتمال حقانیت آن را مى دهد چنین نفرینى به خود نمى کند. 🌼🌼🌼 این احتمال نیز وجود دارد که سرکردگان مشرکان براى اغفال مردم، گاهى چنین سخنى را مى گفتند تا به افراد ساده لوح نشان دهند آئین محمّد(صلى الله علیه وآله) به کلى باطل است، در حالى که در دلشان چنین نبود. گویا مشرکان با این سخن مى خواستند این مطلب را وانمود کنند که تو درباره انبیاى پیشین مى گوئى خداوند دشمنانشان را گاهى به وسیله بارانى از سنگ مجازات کرد (همانند قوم لوط) اگر راست مى گوئى تو نیز چنین کن! در مجمع البیان از امام صادق(علیه السلام) چنین نقل شده: پس از آن که پیامبر(صلى الله علیه وآله)على(علیه السلام) را در غدیر خم به خلافت منصوب کرد، فرمود: مَنْ کُنْتُ مَوْلاهُ فَعَلِىٌّ مَوْلاهُ این مسأله در همه جا منتشر شد. نعمان بن حارث فهرى (که از منافقان بود) خدمت پیامبر(صلى الله علیه وآله) آمده، گفت: به ما گفتى: شهادت به توحید و نفى بت ها، و گواهى به رسالت تو بدهیم، و دستور به جهاد و حج و روزه و نماز و زکات دادى، همه را پذیرفتیم، ولى به این قناعت نکردى و این پسر (منظورش على بن ابى طالب(علیه السلام) است!) را خلیفه کردى و گفتى: مَنْ کُنْتُ مَوْلاهُ فَعَلِىٌّ مَوْلاهُ آیا این سخن از تو است یا دستورى از طرف خداست؟ پیامبر(صلى الله علیه وآله) فرمود: به خدائى که جز او معبودى نیست از ناحیه خداست. نعمان برگشت در حالى که مى گفت: اللّهُمَّ إِنْ کانَ هذا هُوَ الْحَقُّ مِنْ عِنْدِکَ فَأَمْطِرْ عَلَیْنا حِجارَةً مِنَ السَّماءِ: خداوندا! اگر این سخن از ناحیه توست بارانى از سنگ از آسمان بر ما بفرست . چیزى نگذشت که سنگى بر او سقوط کرد و کشته شد. این حدیث، منافات با آن ندارد که آیه پیش از داستان غدیر نازل شده باشد؛ زیرا شأن نزول آیه جریان نعمان نبوده، بلکه نعمان در نفرین خود از آیه اى که قبلاً نازل شده بود، اقتباس کرد. و این نظیر آن است که ما در دعاى خود از قرآن اقتباس مى کنیم و مى گوئیم: رَبَّنا آتِنا فِی الدُّنْیا حَسَنَةً وَ فِی الآْخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنا عَذابَ النّارِ: پروردگارا! به ما در دنیا نیکى عطا کن و در آخرت نیز نیکى مرحمت فرما. (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۳۲، سوره مبارکه انفال) @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 🌺بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیم🌺 «وَ مَا كَانَ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَأَنتَ فِيهِمْ ۚ وَمَا كَانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ يَسْتَغْفِرُونَ» ولى (اى پیامبر!) تا تو در میان آنها هستى، خداوند آنها را مجازات نخواهد کرد. و (نیز) تا (گروهى از آنها) استغفار مى کنند، خدا عذابشان نمى کند. (سوره مبارکه انفال/ آیه ۳۳) @ayehsobh

آیه ۳۳ سوره مبارکه انفال استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇ تفســــــیر ❇ در آیات گذشته دو ایراد از ناحیه مخالفان به پیامبر(صلى الله علیه وآله) شد که یکى از آنها باطل بودنش واضح بوده، لذا قرآن به پاسخ آن نپرداخته، و آن این که گفتند: ما اگر بخواهیم مى توانیم مثل قرآن را بیاوریم. مسلماً این یک ادعاى کاذب و تو خالى بود و اگر مى توانستند حتماً آورده بودند، بنابراین نیازى به پاسخ نداشته است. ایراد دوم آنها این بود که اگر این آیات حق است و از طرف خدا است پس ما را مجازات کند و بلا بر ما فرود آورد. قرآن در سومین آیه مورد بحث به آنها چنین پاسخ مى دهد: هیچ گاه خداوند آنها را مجازات نخواهد کرد در حالى که تو در میان آنها هستى (وَ ما کانَ اللّهُ لِیُعَذِّبَهُمْ وَ أَنْتَ فیهِمْ). در حقیقت وجود پر برکت تو که رحمة للعالمین است، مانع از آن خواهد بود که بر این گناهکاران بلا نازل گردد، و همانند اقوام گذشته که به طور دسته جمعى و یا انفرادى با وسائل مختلف از میان رفتند، نابود گردند. پس از آن اضافه مى کند: همچنین خداوند آنها را مجازات نخواهد کرد در حالى که استغفار کنند (و از او تقاضاى عفو نمایند) (وَ ما کانَ اللّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَ هُمْ یَسْتَغْفِرُونَ). 🌼🌼🌼 در تفسیر این جمله، مفسران احتمالاتى داده اند: بعضى گفته اند: منظور این است که بعضى از مشرکان بعد از گفتن جمله آیه قبل از گفتار خود پشیمان شده اند و عرضه داشته اند: غُفْرانَکَ رَبَّنا: خدایا ما را بر این گفتار ببخش! و همین سبب شد که حتى بعد از خروج پیامبر از مکّه گرفتار بلا و نابودى نشوند. جمع دیگرى گفته اند: این جمله اشاره به باقیمانده مؤمنان در مکّه است; زیرا پس از هجرت پیامبر جمعى که قادر بر هجرت نبودند همچنان در مکّه باقى ماندند و وجود آنها که پرتوى از وجود پیامبر(صلى الله علیه وآله) بود مانع از نزول عذاب بر مشرکان مکّه شد. این احتمال نیز وجود دارد که این جمله، مفهوم یک جمله شرطیه را دارد، یعنى اگر آنها از کردار خود پشیمان شوند و به درگاه خدا روى آرند و استغفار کنند مجازات الهى از آنها برداشته خواهد شد. در عین حال جمع میان این احتمالات در تفسیر آیه نیز بعید نیست، یعنى ممکن است آیه اشاره به همه اینها باشد. در هر حال، مفهوم آیه اختصاص به مردم عصر پیامبر ندارد، بلکه یک قانون کلى درباره همه مردم است. از این جهت در حدیث معروفى که در منابع شیعه از حضرت على(علیه السلام) و در منابع اهل تسنن از شاگرد على(علیه السلام)، ابن عباس نقل شده مى خوانیم: در روى زمین دو وسیله امنیت از عذاب الهى بود: یکى از آنها (که وجود پیامبر بود) برداشته شد. هم اکنون به دومى (یعنى استغفار) تمسک جوئید... سپس آیه فوق را تلاوت فرمود. از آیه فوق و این حدیث، روشن مى شود وجود پیامبران وسیله مؤثرى براى امنیت مردم در برابر بلاهاى سخت و سنگین، و پس از آن استغفار و توبه و روى آوردن به درگاه حق، عامل دیگرى است. اما اگر عامل دوم نیز بر چیده شود جوامع بشرى هیچ گونه مصونیتى در برابر مجازات هاى دردناکى که به خاطر گناهانشان در انتظار آنهاست نخواهند داشت. این تعبیر نشان مى دهد اگر استغفار نباشد بسیارى از گناهان مى توانند سرچشمه نزول بلاها شوند. ذکر این نکته نیز لازم است که منظور از استغفار، گفتن و تکرار جمله خدایا مرا ببخش یا أَللّهُمَّ اغْفِرْ لِى نیست، بلکه روح استغفار یک حالت بازگشت به سوى حق و آمادگى براى جبران گذشته است. (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۳۳، سوره مبارکه انفال) @ayehsobh

#اطعام_روز_غدیر با سلام گرچه داغدار غم از دست دادن ناگهانی پدرم هستم؛ اما از عید غدیر نمی توان غافل شد. ♦️ تصمیم گرفتیم إن شاءالله به مناسبت عید غدیر، اطعام برای نیازمندان داشته باشیم و ثواب آن را هدیه کنیم به روح همه پدران و مادرانی که ما را با معارف #اهلبیت_علیهم_السلام پرورش دادند. لذا درخواست می‌شود کمک های نقدی خود به منظور تهیه و توزیع #اطعام بین نیازمندان در روز #عید_غدیر را تا ۱۲ مرداد ۱۳۹۹ به شماره کارت زیر واریز فرمایید: ۶۰۳۷ ۹۹۷۴ ۵۲۸۸ ۲۰۶۲ (بانک ملی/ امیری) با تشکر و التماس دعا🤲 #مؤسسه_رهروان_راه_قرآن_مبارکه @rahrovanraheqoran

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 🌺بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیم🌺 «وَ مَا لَهُمْ أَلَّا يُعَذِّبَهُمُ اللَّهُ وَهُمْ يَصُدُّونَ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَمَا كَانُوا أَوْلِيَاءَهُ ۚ إِنْ أَوْلِيَاؤُهُ إِلَّا الْمُتَّقُونَ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ» چرا خدا آنها را مجازات نکند، با این که آنان از (عبادت موحّدان در کنار) مسجدالحرام جلوگیرى مى کنند در حالى که سرپرست (و متولى) آن نیستند؟! سرپرست آن، فقط پرهیزگارانند؛ ولى بیشتر آنها نمى دانند. (سوره مبارکه انفال/ آیه ۳۴) @ayehsobh

آیه ۳۴ سوره مبارکه انفال استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇ تفســــــیر ❇ در آیه بعد، مى گوید: اینها استحقاق عذاب الهى را دارند. چرا خداوند آنها را عذاب نکند و حال آن که مانع از رفتن مؤمنان به مسجدالحرام مى شوند (وَ ما لَهُمْ أَلاّ یُعَذِّبَهُمُ اللّهُ وَ هُمْ یَصُدُّونَ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ). و این اشاره به زمانى است که مسلمانان در مکّه بودند و حق نداشتند آزادانه در کنار خانه خدا اقامه نماز جماعت کنند و با انواع مزاحمت ها و شکنجه ها رو به رو مى شدند. و یا اشاره به ممانعت هائى است که بعد از انجام مراسم حج و عمره نسبت به مؤمنان به عمل مى آوردند. عجیب این که این مشرکان آلوده، خود را صاحب اختیار و سرپرست این کانون بزرگ عبادت مى پنداشتند، ولى قرآن اضافه مى کند: آنها هرگز سرپرستان این مرکز مقدس نبودند (وَ ما کانُوا أَوْلِیاءَهُ). هر چند خود را متولیان و صاحبان اختیار خانه خدا مى پنداشتند، تنها کسانى حق این سرپرستى را دارند که موحد و پرهیزکار باشند (إِنْ أَوْلِیاؤُهُ إِلاَّ الْمُتَّقُونَ). ولى غالب آنها از این واقعیت بى خبرند (وَ لکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لا یَعْلَمُونَ). 🌼🌼🌼 گر چه این حکم درباره مسجدالحرام گفته شده است، ولى در واقع شامل همه کانون هاى دینى، مساجد و مراکز مذهبى مى شود. متولیان و متصدیان آنها باید از پاک ترین، پرهیزکارترین و فعال ترین مردم باشند که این کانون ها را پاک، زنده، مرکز تعلیم، تربیت، بیدارى و آگاهى قرار دهند، نه مشتى افراد کثیف، وابسته، خود فروخته و آلوده، که این مراکز را تبدیل به دکه تجارتى و مرکز تخدیر افکار و بیگانگى از حق نسازند. به عقیده ما اگر مسلمانان همین دستور اسلامى را درباره مساجد و کانون هاى مذهبى اجرا مى کردند امروز جوامع اسلامى شکل دیگرى داشت. (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۳۴، سوره مبارکه انفال) @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 🌺بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیم🌺 «وَ مَا كَانَ صَلَاتُهُمْ عِندَ الْبَيْتِ إِلَّا مُكَاءً وَتَصْدِيَةً ۚ فَذُوقُوا الْعَذَابَ بِمَا كُنتُمْ تَكْفُرُونَ» (آنها که مدّعى بودند ما هم نماز داریم،) نمازشان نزد خانه کعبه، چیزى جز سوت کشیدن و کف زدن نبود. پس بچشید عذاب (الهى) را به سبب آنچه انکار مى کردید! (سوره مبارکه انفال/ آیه ۳۵) @ayehsobh

آیه ۳۵ سوره مبارکه انفال استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇ تفســــــیر ❇ عجیب تر این که آنها مدعى بودند نماز و عبادتى دارند و به کارهاى احمقانه خود، نعره زدن ها و کف زدن هاى در اطراف خانه خدا، نام نماز مى گذاشتند. به همین دلیل، قرآن اضافه مى کند: نماز آنها در کنار خانه کعبه، چیزى جز سوت کشیدن و کف زدن نبود (وَ ما کانَ صَلاتُهُمْ عِنْدَ الْبَیْتِ إِلاّ مُکاءً وَ تَصْدِیَةً). 🌼🌼🌼 در تاریخ مى خوانیم گروهى از اعراب در زمان جاهلیت به هنگام طواف خانه کعبه لخت مادرزاد مى شدند، سوت مى کشیدند و کف مى زدند و نام آن را عبادت مى گذاشتند. و نیز نقل شده هنگامى که پیامبر (ص) در کنار حجرالاسود (رو به سوى شمال مى ایستاد که هم مقابل کعبه باشد و هم بیت المقدس! و) مشغول نماز مى شد، دو نفر از طایفه بنى سهم در طرف راست و چپ آن حضرت مى ایستادند یکى صیحه مى کشید و دیگرى کف مى زد، تا نماز پیامبر را مشوش کنند. در ادامه این جمله مى گوید: اکنون که همه کارهاى شما حتى نماز و عبادتتان این چنین ابلهانه و زشت و شرم آور است مستحق مجازاتید پس بچشید عذاب الهى را به خاطر این کفرتان (فَذُوقُوا الْعَذابَ بِما کُنْتُمْ تَکْفُرُونَ). (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۳۵، سوره مبارکه انفال) @ayehsobh

💠 امـام عـلـی علـیـه الـسـلام : تـاریــخ گـذشـتگـان و آینـدگـان و بـرنامه زنـدگی شمـا در قـرآن است. ✍ بحارالأنوار ، ج92 ، ص32 @ayehsobh

#اطعام_روز_غدیر با سلام گرچه داغدار غم از دست دادن ناگهانی پدرم هستم؛ اما از #روز_غدیر نمی توان غافل شد. ♦️ تصمیم گرفتیم إن شاءالله به مناسبت عید غدیر، اطعام برای نیازمندان داشته باشیم و ثواب آن را هدیه کنیم به روح همه پدران و مادرانی که ما را با معارف #اهلبیت_علیهم_السلام پرورش دادند. لذا درخواست می‌شود کمک های نقدی خود به منظور تهیه و توزیع #اطعام بین نیازمندان در روز #عید_غدیر را تا ۱۲ مرداد ۱۳۹۹ به شماره کارت زیر واریز فرمایید: ۶۰۳۷ ۹۹۷۴ ۵۲۸۸ ۲۰۶۲ (بانک ملی/ امیری) با تشکر و التماس دعا🤲 ارتباط با مدیر کانال: @shahed #مؤسسه_رهروان_راه_قرآن_مبارکه @rahrovanraheqoran

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 🌺بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیم🌺 «إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا يُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ لِيَصُدُّوا عَن سَبِيلِ اللَّهِ ۚ فَسَيُنفِقُونَهَا ثُمَّ تَكُونُ عَلَيْهِمْ حَسْرَةً ثُمَّ يُغْلَبُونَ ۗ وَالَّذِينَ كَفَرُوا إِلَىٰ جَهَنَّمَ يُحْشَرُونَ» کسانى که کافر شدند، اموالشان را براى بازداشتن (مردم) از راه خدا خرج مى کنند. آنان این اموال را (در این راه) صرف مى کنند، امّا مایه حسرت و اندوهشان خواهد شد. سپس شکست خواهند خورد. و (در جهان دیگر) کافران به سوى دوزخ گردآورى خواهند شد. (سوره مبارکه انفال/ آیه ۳۶) @ayehsobh

آیه ۳۶ سوره مبارکه انفال استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇ تفســــــیر ❇ شأن نزول: در تفسیر على بن ابراهیم و بسیارى دیگر از تفاسیر چنین آمده است: آیه فوق در مورد جنگ بدر و کمک هاى مالى مردم مکّه نازل شده است; زیرا هنگامى که مشرکان مکّه به وسیله قاصد ابوسفیان از جریان آگاه شدند، اموال فراوانى جمع و جور کردند تا به جنگجویان خود کمک کنند، اما سرانجام شکست خورده، کشته شدند و به سوى آتش دوزخ شتافتند و آنچه را در این راه مصرف کرده بودند مایه حسرت و اندوهشان شد. البته در آیه نخست اشاره به سایر کمک هاى آنها در مبارزاتشان بر ضد اسلام نیز هست و مسأله به طور کلى مطرح شده است. بعضى نیز گفته اند: آیه درباره کمک هاى ابوسفیان براى استخدام دو هزار مزدور در جنگ اُحد نازل شده است. ولى از آنجا که آیات در ردیف آیات مربوط به جنگ بدر قرار گرفته شأن نزول اول صحیح تر به نظر مى رسد. 🌼🌼🌼 تفسیر: انفاق براى بازداشتن از راه خدا شأن نزول آیه هر چه باشد، مفهوم آیه، یک مفهوم جامع است که تمام کمک هاى مالى دشمنان حق و عدالت براى پیشرفت مقاصد شومشان را در بر مى گیرد. نخست مى گوید: کافران و دشمنان حق اموالشان را انفاق مى کنند تا مردم را از راه خدا باز دارند (إِنَّ الَّذینَ کَفَرُوا یُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ لِیَصُدُّوا عَنْ سَبیلِ اللّهِ). اما این صرف اموال، هیچ گاه پیروزى براى آنها نمى آفریند به زودى این اموال را انفاق مى کنند اما سرانجام مایه حسرت و اندوهشان خواهد بود (فَسَیُنْفِقُونَها ثُمَّ تَکُونُ عَلَیْهِمْ حَسْرَةً). سپس مغلوب طرفداران حق مى شوند (ثُمَّ یُغْلَبُونَ). نه تنها در زندگى این جهان گرفتار حسرت و شکست مى شوند; که در سراى دیگر این کافران دسته جمعى به سوى دوزخ مى روند (وَ الَّذینَ کَفَرُوا إِلى جَهَنَّمَ یُحْشَرُونَ). (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۳۶، سوره مبارکه انفال) @ayehsobh