❇ تفســــــیر ❇ وظیفه ما در برابر اهل کتاب در آیات گذشته، سخن از وظیفه مسلمانان در برابر بت پرستان بود، آیه مورد بحث و آیات آینده، تکلیف مسلمین را با اهل کتاب روشن مى سازد. در این آیات، در حقیقت اسلام براى آنها یک سلسله احکام حدّ وسط میان مسلمین و مشرکین قائل شده است; زیرا اهل کتاب از نظر پیروى از یک دین آسمانى شباهتى با مسلمانان دارند. ولى از جهتى نیز شبیه به مشرکان هستند، به همین دلیل، اجازه کشتن آنها را نمى دهد در حالى که این اجازه را درباره بت پرستانى که مقاومت به خرج مى دادند، مى داد; زیرا برنامه، برنامه ریشه کن ساختن بت پرستى از روى کره زمین بوده است. اما در صورتى اجازه کنار آمدن با اهل کتاب را مى دهد که آنها حاضر شوند به صورت یک اقلیت سالم مذهبى با مسلمانان زندگى مسالمت آمیز داشته باشند. اسلام را محترم بشمرند و دست به تحریکات بر ضد مسلمانان و تبلیغات مخالف اسلام نزنند، و یکى دیگر از نشانه هاى تسلیم آنها در برابر این نوع همزیستى مسالمت آمیز آن است که جِزیَه را که یک نوع مالیات سرانه است، بپذیرند و هر ساله مبلغى مختصر، به حکومت اسلامى بپردازند. در غیر این صورت، اجازه مبارزه و پیکار با آنها را صادر مى کند، دلیل این شدت عمل را در لابلاى سه جمله در آیه مورد بحث روشن مى سازد: نخست مى گوید: با کسانى که ایمان به خدا و روز قیامت ندارند، پیکار کنید (قاتِلُوا الَّذینَ لا یُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَ لا بِالْیَوْمِ الآْخِرِ). اما چگونه اهل کتاب مانند یهود و نصارى ایمان به خدا و روز رستاخیز ندارند، با این که به ظاهر مى بینیم هم خدا را قبول دارند و هم معاد را؟ این به خاطر آن است که ایمان آنان آمیخته به خرافات و مطالب بى اساس است. اما در مورد ایمان به مبدأ و حقیقت توحید: اوّلاً ـ گروهى از یهود ـ همان طور که در آیات بعد خواهد آمد ـ عُزَیز را فرزند خدا مى دانستند، و مسیحیان عموماً، ایمان به الوهیت مسیح و تثلیث (خدایان سه گانه) دارند. ثانیاً ـ همان گونه که در آیات آینده نیز اشاره شده آنها گرفتار شرک در عبادت بودند، و عملاً دانشمندان و پیشوایان مذهبى خود را مى پرستیدند، بخشش گناه را که مخصوص خدا است از آنها مى خواستند، و احکام الهى را که آنان تحریف کرده بودند به رسمیت مى شناختند. و اما ایمان آنها به معاد، یک ایمان تحریف یافته بود; زیرا معاد را چنان که از سخنان آنها استفاده مى شود، منحصر به معاد روحانى مى دانستند. بنابراین هم ایمانشان به مبدأ مخدوش است و هم به معاد. 🌼🌼🌼 آنگاه به دومین صفت آنها اشاره مى کند: آنها در برابر محرّمات الهى تسلیم نیستند، و آنچه را که خدا و پیامبرش تحریم کرده، حرام نمى شمرند (وَ لایُحَرِّمُونَ ما حَرَّمَ اللّهُ وَ رَسُولُهُ). ممکن است منظور از رسول او، موسى(علیه السلام) و مسیح(علیه السلام) باشد; زیرا آنها به محرمات آئین خود نیز عملاً وفادار نیستند، و بسیارى از اعمالى که در آئین موسى(علیه السلام) یا مسیح(علیه السلام) تحریم شده است مرتکب مى شوند، نه تنها مرتکب مى شوند، گاهى حکم به حلال بودن آن نیز مى کنند! و ممکن است منظور از رَسُولُهُ پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) باشد، یعنى فرمان جهاد با آنها به خاطر آن است که آنها در برابر آنچه خداوند به وسیله پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله)تحریم کرده، تسلیم نیستند، و مرتکب همه گونه گناه مى شوند. سپس مى گوید: اصولاً اینها در برابر آئین تسلیم نیستند، یعنى ادیان آنها از مسیر اصلى منحرف شده بسیارى از حقایق را به دست فراموشى سپرده اند و انبوهى از خرافات را به جاى آن نشانیده اند، به همین دلیل: یا باید انقلاب تکاملى اسلام را بپذیرند و دنیاى فکرى مذهبى خود را نوسازى کنند. و یا حداقل به صورت یک اقلیت سالم در کنار مسلمان ها قرار گیرند، و شرائط زندگى مسالمت آمیز را بپذیرند. پس از ذکر این اوصاف سه گانه که در حقیقت مجوز مبارزه با آنها است مى گوید: این حکم درباره آنها است که اهل کتابند (مِنَ الَّذینَ أُوتُوا الْکِتابَ). کلمه مِن به اصطلاح در اینجا بیانیه است، نه تبعیضیه و به تعبیر دیگر: قرآن مى گوید: همه پیروان کتب آسمانى پیشین (متأسفانه) گرفتار این انحرافات مذهبى شده اند و این حکم درباره همه آنها است. پس از آن تفاوتى را که آنها با مشرکان و بت پرستان دارند در ضمن یک جمله بیان کرده، مى گوید: این مبارزه تا زمانى خواهد بود که جِزْیَه را بپردازند در حالى که تسلیم باشند (حَتّى یُعْطُوا الْجِزْیَةَ عَنْ یَد وَ هُمْ صاغِرُونَ). جِزْیَة از ماده جَزاء به معنى مالى است که از غیر مسلمانان که در پناه حکومت اسلامى قرار مى گیرند گرفته مى شود و این نامگذارى به خاطر آن است که آن را به عنوان جزاء در برابر حفظ مال و جانشان به حکومت اسلامى مى پردازند. (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۲۹، سوره مبارکه توبه) @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «وَقَالَتِ الْيَهُودُ عُزَيْرٌ ابْنُ اللَّهِ وَقَالَتِ النَّصَارَى الْمَسِيحُ ابْنُ اللَّهِ ۖ ذَٰلِكَ قَوْلُهُم بِأَفْوَاهِهِمْ ۖ يُضَاهِئُونَ قَوْلَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِن قَبْلُ ۚ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ ۚ أَنَّىٰ يُؤْفَكُونَ» یهود گفتند:«عُزیر پسر خداست.» و نصارى گفتند: «مسیح پسر خداست.» این سخنى است که آنها به زبان مى آورند، در حالى که همانند گفتار کافران پیشین (و مشرکان) است. خدا آنان را بکشد، چگونه از حق انحراف مى یابند! (سوره مبارکه توبه/ آیه ۳۰) @ayehsobh

آیه ۳۰ سوره مبارکه توبه استاد پرهیزگار @ayehsobh

#امام_حسن_عسكری ( عليه السلام ): علامات مؤمن پنج چيز است: پنجاه و يك ركعت نماز واجب و نافله در شب و روز، #زيارت_اربعين ،انگشتر بر دست راست كردن، پیشانی را در سجده بر خاك گذاشتن و بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ را بلند گفتن. 🥀 فرارسیدن اربعین حسینی ع تسلیت باد🥀 التماس دعا🤲 #مؤسسه_رهروان_راه_قرآن_مبارکه @rahrovanraheqoran

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «اتَّخَذُوا أَحْبَارَهُمْ وَرُهْبَانَهُمْ أَرْبَابًا مِّن دُونِ اللَّهِ وَالْمَسِيحَ ابْنَ مَرْيَمَ وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا إِلَٰهًا وَاحِدًا ۖ لَّا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۚ سُبْحَانَهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ» (آنها) دانشمندان و راهبان خویش را معبودهایى در برابر خدا قرار دادند و (همچنین) مسیح فرزند مریم را. در حالى که دستور داشتند فقط خداوند یکتایى را که هیچ معبودى جز او نیست، بپرستند. او پاک و منزّه است از آنچه همتایش قرار مى دهند! (سوره مبارکه توبه/ آیه ۳۱) @ayehsobh

آیه ۳۱ سوره مبارکه توبه استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇ تفســــــیر ❇ تفسیر: در آیه بعد، به شرک عملى آنان (در مقابل شرک اعتقادى) و یا به تعبیر دیگر شرک در عبادت اشاره کرده، مى گوید: یهود و نصارى دانشمندان و راهبان خود را، خدایان خود، در برابر پروردگار قرار دادند (اتَّخَذُوا أَحْبارَهُمْ وَ رُهْبانَهُمْ أَرْباباً مِنْ دُونِ اللّهِ). و نیز مسیح فرزند مریم را به الوهیت پذیرفتند (وَ الْمَسیحَ ابْنَ مَرْیَمَ). أَحبار جمع حَبْر به معنى دانشمند و عالم و رُهبان جمع راهب به افرادى گفته مى شود که به عنوان ترک دنیا در دیرها سکونت اختیار کرده و به عبادت مى پرداختند. از آنجا که خود را بدون قید و شرط در اطاعت آنان قرار داده بودند و حتى احکامى را که بر خلاف حکم خدا مى گفتند واجب الاجرا مى شمردند، قرآن از این پیروى کورکورانه و غیر منطقى تعبیر به اتخاذ ربّ کرده است. از قرائن، چنین بر مى آید که: یهود و نصارى براى پیشوایان خود چنین اختیارى را قائل بودند که گاهى قوانین الهى را به صلاحدید خود تغییر دهند و هم اکنون مسأله گناه بخشى در میان مسیحیان رائج است که در برابر کشیش اعتراف به گناه مى کنند و او مى گوید: بخشیدم!( نکته دیگرى که باید به آن توجه داشت این است که چون نوع پرستش و عبادت مسیحیان نسبت به عیسى با پرستش یهود نسبت به پیشوایشان تفاوت داشته: یکى واقعاً مسیح(علیه السلام) را پسر خدا مى دانسته و دیگرى به خاطر اطاعت بى قید و شرط به عنوان عبادت کردن پیشوایان معرفى شده اند، آیه فوق نیز میان آن دو تفاوت قائل شده و حسابشان را از هم جدا کرده است و مى گوید: اتَّخَذُوا أَحْبارَهُمْ وَ رُهْبانَهُمْ أَرْباباً مِنْ دُونِ اللّهِ. 🌼🌼🌼 سپس حضرت مسیح را جدا کرده مى گوید: وَ الْمَسِیْحَ بْنَ مَرْیَمَ و این نشان مى دهد که در تعبیرات قرآن همه ریزه کارى ها رعایت مى شود. در پایان آیه روى این مسأله تأکید مى کند که تمام این بشرپرستى ها بدعت و از مسائل ساختگى است و هیچ گاه به آنها دستورى داده نشده که خدایان متعدد براى خود انتخاب کنند، بلکه به آنها دستور داده شده که تنها یک معبود را بپرستند (وَ ما أُمِرُوا إِلاّ لِیَعْبُدُوا إِلهاً واحِداً). معبودى که هیچ کس جز او شایسته پرستش نیست (لا إِلهَ إِلاّ هُوَ). معبودى که منزه است از آنچه آنها شریک وى قرار مى دهند (سُبْحانَهُ عَمّا یُشْرِکُونَ). قرآن مجید در این آیه، درس بسیار پر ارزشى به همه پیروان خود مى دهد و یکى از عالى ترین مفاهیم توحید را ضمن آن خاطر نشان مى سازد، مى فرماید: هیچ مسلمانى حق ندارد اطاعت بى قید و شرط انسانى را بپذیرد; زیرا این کار مساویست با پرستش او، همه اطاعت ها باید در چهار چوبه اطاعت خدا در آید و پیروى از دستور یک انسان تا آنجا مجاز است که با قوانین خدا مخالفت نداشته باشد، این انسان هر کس و هر مقامى مى خواهد باشد. زیرا اطاعت بى قید و شرط، مساوى است با پرستش، و شکلى است از بت پرستى و عبودیت، اما متأسفانه مسلمانان با فاصله گرفتن از این دستور مهم اسلامى و بر پاساختن بت هاى انسانى گرفتار تفرقه ها، پراکندگى ها، استعمارها و استثمارها شده اند و تا این بت ها شکسته نشود و کنار نرود، نباید انتظار برطرف شدن نابسامانى ها را داشته باشند. اصولاً این گونه بت پرستى از بت پرستى هاى زمان جاهلیت که در برابر سنگ و چوب سجده مى کردند، خطرناکتر است; زیرا آن بت هاى بى روح پرستش کنندگان خویش را هیچ گاه استعمار نمى کردند. اما انسان هائى که به شکل بت در مى آیند بر اثر خودکامگى، پیروان خود را به زنجیر اسارت مى کشند و گرفتار همه گونه انحطاط و بدبختى مى گردانند. (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۳۱، سوره مبارکه توبه) @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «يُرِيدُونَ أَن يُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَيَأْبَى اللَّهُ إِلَّا أَن يُتِمَّ نُورَهُ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ» آنها مى خواهند نورِ خدا را با دهان خود خاموش کنند؛ ولى خدا جز این نمى خواهد که نور خود را کامل کند، هر چندکافران ناخشنود باشند. (سوره مبارکه توبه/ آیه ۳۲) @ayehsobh

آیه ۳۲ سوره مبارکه توبه استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇ تفســــــیر ❇ آیه مورد بحث، تشبیه جالبى براى تلاش هاى مذبوحانه و بى سرانجام یهود و نصارى و یا همه مخالفان اسلام حتى مشرکان، کرده است. مى گوید: اینها مى‌خواهند نور خدا را با دهان خود خاموش کنند ولى خداوند اراده اى جز این ندارد که این نور الهى را همچنان گسترده تر و کامل تر سازد، تا همه جهان را فرا گیرد و تمام جهانیان از پرتو آن بهره گیرند، هر چند کافران را خوشایند نباشد (یُریدُونَ أَنْ یُطْفِؤُا نُورَ اللّهِ بِأَفْواهِهِمْ وَ یَأْبَى اللّهُ إِلاّ أَنْ یُتِمَّ نُورَهُ وَ لَوْ کَرِهَ الْکافِرُونَ). 🌼🌼🌼 در ذیل این آیه سه نکته قابل توجه است: ۱ ـ در این آیه آئین خدا، قرآن مجید و تعالیم اسلام به نور و روشنائى تشبیه شده و مى دانیم نور سرچشمه حیات، جنبش، نمو و آبادى در روى زمین و منشأ هر گونه زیبائى است. اسلام نیز آئینى است تحرک آفرین که جامعه انسانى را در مسیر تکامل ها به پیش مى برد و سرچشمه هر خیر و برکت است. تلاش ها و کوشش هاى دشمنان را نیز به دمیدن و فوت کردن با دهان تشبیه کرده است و چه قدر مضحک است که انسان نور عظیمى همچون نور آفتاب را بخواهد با پف کردن خاموش کند؟ ۲ ـ مسأله خاموش کردن نور خدا در دو مورد از قرآن آمده: یکى آیه فوق و دیگرى آیه ۸ از سوره صف و در هر دو مورد به عنوان انتقاد از تلاش هاى دشمنان اسلام ذکر شده ولى در میان این دو آیه مختصر تفاوتى در تعبیر دیده مى شود، در آیه محل بحث یُرِیْدُونَ أَنْ یُطْفِئُوا ذکر شده در حالى که در سوره صف یُرِیْدُونَ لِیُطْفِئُوا آمده است و مسلماً این تفاوت در تعبیر اشاره به نکته اى است: آیه نخست اشاره به خاموش کردن بدون مقدمه است. ولى آیه دوم اشاره به خاموش کردن توأم با توسل به مقدمات و اسباب است. یعنى، خواه آنها بدون استفاده از مقدمات و خواه با توسل به اسباب مختلف براى خاموش کردن نور حق بپاخیزند، با شکست رو به رو خواهند شد. ۳ ـ کلمه یَأْبى از ماده اِباء به معنى شدت امتناع و جلوگیرى کردن از چیزى است و این تعبیر اراده و مشیت حتمى پروردگار را براى تکمیل و پیشرفت آئین اسلام به ثبوت مى رساند و مایه دلگرمى و امیدوارى همه مسلمانان نسبت به آینده این آئین است؛ اگر مسلمانان، مسلمان واقعى باشند! (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۳۲، سوره مبارکه توبه) @ayehsobh

چند روز پیش، متن گلایه‌ای از روحانیون و مذهبی ‌ها نوشتم؛ تعدادی از بزرگواران ناراحت شدند که چرا تند رفتی؟! امروز، این جمعیت، در کنار یکدیگر بدون رعایت پروتکل‌های بهداشتی بازهم ثابت کرد اشتباه نگفته بودم و اگر علی تنهاست یا اگر #اسلام غریب است؛ مقصر خود ما هستیم که فقط نشسته و ناظر و بی‌تفاوت هستیم تا #رهبری از خودش خرج کند... خدا کند اگر فردا در هنگام ظهور #امام_زمان_عج زنده باشیم؛ لااقل خجالت زده نباشیم که برای رفع غربت دین و اسلام و تشیع قدمی برنداشته ایم... ✍ زهراسادات امیری @qoranmajaz

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَىٰ وَدِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ» او کسى است که پیامبرش را با هدایت و آیین حق فرستاد، تا آن را بر همه آیین ها پیروز گرداند، هر چند مشرکان ناخشنود باشند. (سوره مبارکه توبه/ آیه ۳۳) @ayehsobh

آیه ۳۳ سوره مبارکه توبه استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇ تفســــــیر ❇ آیه مورد بحث، بشارت عالمگیر شدن اسلام را به مسلمانان داده و با آن، بحث آیه گذشته را دائر بر این که تلاش هاى مذبوحانه دشمنان اسلام به جائى نمى رسد، تکمیل مى کند و با صراحت مى گوید: او کسى است که رسول خود را با هدایت و دین حق فرستاد تا او را بر تمام ادیان پیروز و غالب گرداند، هر چند مشرکان را خوشایند نباشد (هُوَ الَّذی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدى وَ دینِ الْحَقِّ لِیُظْهِرَهُ عَلَى الدِّینِ کُلِّهِ وَ لَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ). منظور از هدایت، دلائل روشن و براهین آشکارى است که در آئین اسلام وجود دارد. و منظور از دین حق، همین آئینى است که اصولش حق و فروعش نیز حق و بالاخره تاریخ و مدارک و اسناد و نتیجه و برداشت آن نیز حق است. 🌼🌼🌼 بدون شک آئینى که هم محتواى آن حق باشد و هم دلائل و مدارک و تاریخ آن روشن، باید سرانجام بر همه آئین ها پیروز گردد. با گذشت زمان، پیشرفت علم و دانش، و سهولت ارتباطات، واقعیت ها چهره خود را از پشت پرده هاى تبلیغات مسموم به در خواهند آورد و موانعى را که مخالفان حق بر سر راه آن قرار مى دهند در هم کوبیده خواهد شد، و به این ترتیب آئین حق همه جا را فرا خواهد گرفت هر چند دشمنان حق نخواهند و از هیچ گونه کار شکنى مضایقه نکنند; زیرا حرکت آنها حرکتى است بر خلاف مسیر تاریخ و بر ضد سنن آفرینش! (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۳۳، سوره مبارکه توبه) @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّ كَثِيرًا مِّنَ الْأَحْبَارِ وَالرُّهْبَانِ لَيَأْكُلُونَ أَمْوَالَ النَّاسِ بِالْبَاطِلِ وَيَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ اللَّهِ ۗ وَالَّذِينَ يَكْنِزُونَ الذَّهَبَ وَالْفِضَّةَ وَلَا يُنفِقُونَهَا فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَبَشِّرْهُم بِعَذَابٍ أَلِيمٍ» اى کسانى که ایمان آورده اید! بسیارى از احبار (یهود) و راهبان (نصرانى)، اموال مردم را بباطل (و ناروا) مى خورند و (آنان را) از راه خدا باز مى دارند. و کسانى که طلا و نقره را گنجینه (و ذخیره و پنهان) مى سازند، و در راه خدا انفاق نمى کنند، به مجازات دردناکى بشارت ده! (سوره مبارکه توبه/ آیه ۳۴) @ayehsobh

آیه ۳۴ سوره مبارکه توبه استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇ تفســــــیر ❇ در آیات گذشته، سخن از اعمال شرک آمیز یهود و نصارى بود که براى دانشمندان خود یک نوع الوهیت قائل بودند، آیه مورد بحث مى گوید: آنها نه تنها مقام الوهیت را ندارند بلکه صلاحیت رهبرى خلق را نیز دارا نیستند، بهترین گواه این سخن خلافکارى هاى گوناگون آنها بود. در اینجا روى سخن را به مسلمانان کرده، مى گوید: اى کسانى که ایمان آورده اید! بسیارى از علماى اهل کتاب و راهبان، اموال مردم را به باطل مى خورند، و خلق را از راه خالق باز مى دارند (یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا إِنَّ کَثیراً مِنَ الأَحْبارِ وَ الرُّهْبانِ لَیَأْکُلُونَ أَمْوالَ النّاسِ بِالْباطِلِ وَ یَصُدُّونَ عَنْ سَبیلِ اللّهِ). جالب این که همان گونه که سیره قرآن است، در اینجا حکم را روى همه دانشمندان یهود و راهبان نبرده، بلکه با تعبیر کَثِیراً در حقیقت، اقلیت صالح را استثناء کرده است، و این گونه دقت در سایر آیات قرآن نیز دیده مى شود. و اما جلوگیرى کردنشان از راه خدا روشن است; زیرا آیات الهى را تحریف مى کردند و یا به خاطر حفظ منافع خویش، مکتوم مى داشتند، بلکه هر کس را مخالف مقام و منافع خود مى دیدند، متهم مى ساختند، و با تشکیل محکمه هاى تفتیش مذهبى آنها را به بدترین وجهى محاکمه و ب شدیدترین وضعى محکوم و مجازات مى نمودند. هم اکنون نیز دستگاه کلیسا و یهود، براى دگرگون ساختن افکار عمومى مردم جهان درباره اسلام، به چه کارهائى که دست نمى زنند؟! و چه تهمت هاى عجیب و وحشتناکى که نسبت به پیامبر(صلى الله علیه وآله) روا نمى دارند؟! این موضوع به قدرى دامنه دار است که جمعى از علماى روشن فکر مسیحى صریحاً به آن اعتراف کرده اند که روش سنتى کلیسا در مبارزه ناجوانمردانه با اسلام، یکى از علل بى خبر ماندن غربى ها از این آئین پاک است. 🌺🌺🌺 سپس قرآن به تناسب بحث دنیاپرستى پیشوایان یهود و نصارى، به ذکر یک قانون کلى در مورد ثروت اندوزان پرداخته، مى گوید: کسانى که طلا و نقره را جمع آورى و پنهان مى کنند و در راه خدا انفاق نمى نمایند، آنها را به عذاب دردناکى بشارت ده! (وَ الَّذینَ یَکْنِزُونَ الذَّهَبَ وَ الْفِضَّةَ وَ لا یُنْفِقُونَها فی سَبیلِ اللّهِ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذاب أَلیم). یَکْنِزُونَ از ماده کَنْز (بر وزن گنج) و به معنى گنج است که در اصل به معنى جمع و جور کردن اجزاء چیزى گفته مى شود. ذَهَب به معنى طلا و فِضَّه به معنى نقره است. آیه فوق صریحاً ثروت اندوزى و گنجینه سازى اموال را تحریم کرده است و به مسلمانان دستور مى دهد: اموال خویش را در راه خدا، و در طریق بهره گیرى بندگان خدا به کار اندازند، و از اندوختن، ذخیره کردن و خارج ساختن از گردش معاملات به شدت بپرهیزند، در غیر این صورت، باید منتظر عذاب دردناکى باشند. این عذاب دردناک تنها کیفر شدید روز رستاخیز نیست بلکه مجازات هاى سخت این دنیا را ـ که بر اثر به هم خوردن موازنه اقتصادى و پیدایش اختلافات طبقاتى دامان فقیر و غنى را مى گیرد ـ نیز شامل مى شود. (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۳۴، سوره مبارکه توبه) @ayehsobh

📆 ۲۱ مهر، سالروز تصویب لایحه ننگین #کاپیتولاسیون #امام_خمینی_ره : 📢 «ما را فروختند، استقلال ما را فروختند... عزت ما پایکوب شد؛ عظمت ایران از بین رفت؛ عظمت ارتش ایران را پایکوب کردند. تمام مستشاران نظامی امریکا با خانواده هایشان، با کارمندهای فنی شان، با کارمندان اداری شان، با خدمه شان، با هر کس  که بستگی به آنها دارد، اینها از هر جنایتی که در ایران بکنند مصون هستند! اگر یک خادم امریکایی، اگر یک آشپز امریکایی، مرجع تقلید شما را در وسط بازار ترور کند، زیر پا منکوب کند، پلیس ایران حق ندارد جلوی او را بگیرد! دادگاههای ایران حق ندارند محاکمه کنند، بازپرسی کنند، باید برود امریکا! آنجا در امریکا اربابها تکلیف را معین کنند!...» ⭕️ امروز، هم کاپیتولاسیون در #فضای_مجازی بر ایران حاکم است و همه سکوت کرده‌اند و اگر کسی هم مخالفت کند یا صدای اعتراضش بلند شود؛ امر به سکوت و خفه‌شدن می‌شود؛ اما امام و بنیانگذار جمهوری اسلامی فرمود: «گناهکار است کسی که فریاد نزند» واقعاً کدام انسان آزاده‌ای می‌تواند این همه خفت و ذلت و تعارض با #قرآن و احکام اسلامی را ببیند و سکوت کند؟! تا کی باید به فکر راحتی و تن‌آسانی بود و فقط در حرف، شعار مسلمانی و ولایت پذیری سرداد؟! ❗️جا داشت امروز در سالروز تصویب این لایحه ننگین، لااقل مجلس شورای اسلامی در رفع کاپیتولاسیون مجازی قدمی برمی‌داشت؛ لااقل قوه قضائیه به شکایات و اعتراضات مردم و خانواده‌ها نسبت به ولنگاری فضای مجازی، رسیدگی می‌کرد و لااقل مذهبیون تصمیمی بر خروج از کاپیتولاسیونِ حاکم‌ بر فضای مجازی می‌گرفتند... ✍ زهراسادات امیری @rahrovanraheqoran

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «يَوْمَ يُحْمَىٰ عَلَيْهَا فِي نَارِ جَهَنَّمَ فَتُكْوَىٰ بِهَا جِبَاهُهُمْ وَجُنُوبُهُمْ وَظُهُورُهُمْ ۖ هَٰذَا مَا كَنَزْتُمْ لِأَنفُسِكُمْ فَذُوقُوا مَا كُنتُمْ تَكْنِزُونَ» در آن روز که آن (اندوخته ها) را در آتش جهنم، گرم و سوزان کرده، و با آن پیشانى و پهلو و پشت آنان را داغ مى نهند. (و به آنها مى گویند:) این همان چیزى است که براى خود اندوختید و گنج ساختید! پس بچشید چیزى را که براى خود مى اندوختید! (سوره مبارکه توبه/ آیه ۳۵) @ayehsobh

آیه ۳۵ سوره مبارکه توبه استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇ تفســــــیر ❇ کیفر ثروت اندوزان! در آیه بعد، اشاره به یکى از مجازات هاى این گونه افراد در جهان دیگر مى کند، مى فرماید: روزى فرا خواهد رسید که این سکه ها را در آتش سوزان دوزخ داغ و گداخته مى کنند، و پیشانى، پهلو و پشتشان را با آن داغ خواهند کرد (یَوْمَ یُحْمى عَلَیْها فی نارِ جَهَنَّمَ فَتُکْوى بِها جِباهُهُمْ وَ جُنُوبُهُمْ وَ ظُهُورُهُمْ). و در همین حال، فرشتگان عذاب به آنها مى گویند: این همان چیزى است که براى خودتان اندوختید و به صورت گنج در آوردید و در راه خدا به محرومان انفاق نکردید (هذا ما کَـنَزْتُمْ لأَنـْفُسِکُمْ). اکنون بچشید آنچه را براى خود اندوخته بودید و عواقب شوم آن را دریابید (فَذُوقُوا ما کُنْتُمْ تَکْنِزُونَ). 🌼🌼🌼 این آیه، بار دیگر این حقیقت را تأکید مى کند که اعمال انسان ها از بین نمى روند، همچنان باقى مى مانند و همان ها هستند که در جهان دیگر برابر انسان مجسم مى شوند و مایه سرور و شادى و یا رنج و عذاب او مى گردند. در این که در آیه فوق چرا از میان تمام اعضاء بدن تنها پیشانى، پشت و پهلو ذکر شده؟ در میان مفسران گفتگو است، ولى از بوذر چنین نقل شده است: او مى گفت: این به خاطر آن است که حرارت سوزان در فضائى که در پشت این سه نقطه قرار دارد نفوذ مى کند و تمام وجود آنها را فرا مى گیرد. و نیز گفته شده این به خاطر آن است که با این سه عضو در مقابل محرومان عکس العمل نشان مى دادند: گاهى صورت را در هم مى کشیدند، و زمانى به علامت بى اعتنائى از رو به رو شدن با آنها خوددارى مى کردند و منحرف مى شدند و گاهى به آنان پشت مى نمودند، لذا این سه نقطه از بدن آنها را با اندوخته هاى زر و سیمشان داغ مى کنند! (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۳۵ سوره مبارکه توبه) @ayehsobh