هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «إِنَّ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ وَكَانُوا شِيَعًا لَّسْتَ مِنْهُمْ فِي شَيْءٍ ۚ إِنَّمَا أَمْرُهُمْ إِلَى اللَّهِ ثُمَّ يُنَبِّئُهُم بِمَا كَانُوا يَفْعَلُونَ» کسانى که در آیین خود تفرقه ایجاد کردند، و به دسته هاى گوناگون (و مذاهب مختلف) تقسیم شدند، تو هیچ گونه رابطه اى با آنها ندارى. سر و کار آنها تنها با خداست. سپس خدا آنها را از آنچه انجام مى دادند، با خبر مى کند. (انعام/۱۵۹) @ayehsobh

❇تفســــــیر ❇ بیگانگى از نفاق افکنان در تعقیب دستورات دهگانه اى که در آیات قبل گذشت، و در آخر آن فرمان به پیروى از صراط مستقیم خدا و مبارزه با هر گونه نفاق و اختلاف داده شده بود، این آیه، در حقیقت تأکید و تفسیر و توضیحى روى همین مطلب است. نخست مى فرماید: آنها که آئین و مذهب خود را پراکنده کردند و به دسته هاى مختلف تقسیم شدند، تو در هیچ چیز با آنها ارتباط ندارى و آنها نیز هیچ گونه ارتباطى با مکتب تو ندارند (إِنَّ الَّذینَ فَرَّقُوا دینَهُمْ وَ کانُوا شِیَعاً لَسْتَ مِنْهُمْ فی شَیْء). زیرا مکتب تو مکتب توحید و صراط مستقیم است و صراط مستقیم و راه راست همواره یکى بیش نیست. سپس به عنوان تهدید و توبیخ این گونه افراد تفرقه انداز، مى فرماید: کار اینها واگذار به خدا است، که آنها را از اعمالشان آگاه خواهد ساخت (إِنَّما أَمْرُهُمْ إِلَى اللّهِ ثُمَّ یُنَبِّئُهُمْ بِما کانُوا یَفْعَلُونَ). (تفســــــیر نمونه، ذیل آیه ۱۵۹ سوره مبارکه انعام) @ayehsobh

آیه ۱۵۹ سوره مبارکه انعام استاد پرهیزگار @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «مَن جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثَالِهَا ۖ وَمَن جَاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَلَا يُجْزَىٰ إِلَّا مِثْلَهَا وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ» هر کس کار نیکى به جا آورد، ده برابر آن پاداش دارد، و هر کس کار بدى انجام دهد، جز بمانند آن، کیفر نخواهد دید. و ستمى بر آنها نخواهد شد. (انعام/۱۶۰) @ayehsobh

❇تفســــــیر ❇ در آیه بعد، اشاره به رحمت و پاداش وسیع خداوند که در انتظار افراد نیکوکار است، کرده و تهدیدهاى آیه گذشته را با این تشویق ها تکمیل مى کند و مى فرماید: هر کسى کار نیکى انجام دهد، ده برابر به او پاداش داده مى شود (مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثالِها). و هر کس کار بدى انجام دهد، جز به همان مقدار، کیفر داده نمى شود (وَ مَنْ جاءَ بِالسَّیِّئَةِ فَلا یُجْزى إِلاّمِثْلَها). و براى تأکید، این جمله را نیز اضافه مى کند که به آنها هیچ گونه ستمى نخواهد شد و تنها به مقدار عملشان کیفر مى بینند (وَ هُمْ لایُظْلَمُونَ). 🌼🌼🌼 در این که منظور از حَسَنَة و سَیِّئَة در آیه فوق چیست؟ و آیا خصوص توحید و شرک است؟ یا معنى وسیع ترى دارند؟ میان مفسران گفتگو است، آنچه از ظاهر آیه استفاده مى شود هر گونه کار نیک و فکر نیک و عقیده نیک و یا بد را شامل مى شود; زیرا هیچ گونه دلیلى بر محدود کردن معنى حَسَنَة و سَیِّئَة نیست. (تفســــــیر نمونه، ذیل آیه ۱۶۰ سوره مبارکه انعام) @ayehsobh

آیه ۱۶۰ سوره مبارکه انعام استاد پرهیزگار @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «قُلْ إِنَّنِي هَدَانِي رَبِّي إِلَىٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ دِينًا قِيَمًا مِّلَّةَ إِبْرَاهِيمَ حَنِيفًا ۚ وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ» بگو: «پروردگارم مرا به راه راست هدایت کرده. آیینى استوار (و ضامن سعادت دین و دنیا). آیین ابراهیم که ایمانى خالص داشت و از مشرکان نبود.» (انعام/۱۶۱) @ayehsobh

آیه ۱۶۱ سوره مبارکه انعام استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇تفســــــیر ❇ این است راه مستقیم من این چند آیه و آیات دیگرى که بعد از آن مى خوانیم و سوره انعام با آن پایان مى پذیرد، در حقیقت خلاصه اى است از بحث هاى این سوره که در زمینه مبارزه با شرک و بت پرستى بیان شده، و تکمیل و توضیح بیشترى روى آنها است. در حقیقت، این سوره با دعوت به توحید و مبارزه با شرک شروع و با همان بحث نیز خاتمه مى یابد. در آیه نخست، در برابر عقائد و ادعاهاى دور از منطق مشرکان و بت پرستان، خداوند به پیامبرش دستور مى دهد به آنها بگو: پروردگار من مرا به راه راست که نزدیک ترین راه ها است هدایت کرده است (این راه راست همان جاده توحید و یکتاپرستى و در هم کوبیدن آئین شرک و بت پرستى است) (قُلْ إِنَّنی هَدانی رَبِّی إِلى صِراط مُسْتَقیم). 🌼🌼🌼 جالب توجه این که این آیه، و چند آیه دیگر، با جمله: قُلْ: بگو شروع مى شود، و شاید هیچ سوره اى در قرآن، این اندازه، این جمله در آن تکرار نشده باشد. این در حقیقت درگیرى شدید پیامبر(صلى الله علیه وآله) در این سوره با منطق مشرکان را منعکس مى کند. و نیز راه هر گونه بهانه را بر آنها مى بندد; زیرا تکرار کلمه قُلْ نشانه این است که تمام این گفتگوها به فرمان خدا و به تعبیر دیگر عین منطق پروردگار است، نه نظرات شخص پیامبر(صلى الله علیه وآله). روشن است ذکر کلمه قُلْ در این آیات، و مانند آنها در متن قرآن، براى حفظ اصالت قرآن و نقل عین کلماتى است که بر پیامبر(صلى الله علیه وآله) وحى شده و به تعبیر دیگر، پیامبر(صلى الله علیه وآله) هیچ گونه تغییرى در الفاظى که بر او وحى مى شد نمى داد و حتى کلمه قُلْ را که خطاب پروردگار به او است، عیناً ذکر مى کرد. آنگاه این صراط مستقیم را در این آیه و دو آیه بعد توضیح مى دهد: نخست مى فرماید: آئینى است مستقیم در نهایت راستى و درستى، ابدى و جاویدان و قائم به امور دین و دنیا و جسم و جان (دیناً قِیَماً). و از آنجا که عرب ها علاقه خاصى به ابراهیم(علیه السلام) نشان مى دادند و حتى آئین خود را به عنوان آئین ابراهیم(علیه السلام) معرفى مى کردند، اضافه مى کند: آئین واقعى ابراهیم همین است که من به سوى آن دعوت مى کنم (مِلَّةَ إِبْراهیمَ)، نه آنچه شما به او بسته اید. همان ابراهیم که از آئین خرافى زمان و محیط، اعراض کرد، و به حق، یعنى آئین یکتاپرستى روى آورد (حَنیفاً). حَنِیف به معنى شخص یا چیزى است که تمایل به سوئى پیدا کند، ولى در اصطلاح قرآن، به کسى گفته مى شود که از آئین باطل زمان خود روى گرداند و به آئین حق توجه کند. این تعبیر، گویا پاسخى است به گفتار مشرکان که مخالفت پیامبر را با آئین بت پرستى که آئین نیاکان عرب بود، نکوهش مى کردند، یعنى پیامبر(صلى الله علیه وآله) در پاسخ آنها مى گوید: این سنت شکنى و پشت پا زدن به عقائد خرافى محیط، تنها کار من نیست، ابراهیم(علیه السلام) که مورد احترام همه ما است نیز چنین کرد. سپس براى تأکید مى افزاید: او هیچ گاه از مشرکان و بت پرستان نبود (وَ ما کانَ مِنَ الْمُشْرِکینَ). بلکه او قهرمان بت شکن و مبارز پویا و پى گیر با آئین شرک بود. تکرار جمله حَنِیْفاً وَ ما کانَ مِنَ الْمُشْرِکینَ در چند مورد از آیات قرآن با ذکر کلمه مُسْلِماً یا بدون آن، براى تأکید روى همین مسأله است که ساحت مقدس ابراهیم(علیه السلام) که عرب جاهلى به او افتخار مى کرد، از این عقائد و اعمال غلط پاک بود. (تفســــــیر نمونه، ذیل آیه ۱۶۱ سوره مبارکه انعام) @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «قُلْ إِنَّ صَلَاتِي وَنُسُكِي وَمَحْيَايَ وَمَمَاتِي لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ» بگو: «نماز و تمام عبادات من، و زندگى و مرگ من، همه براى خداوندى است که پروردگار جهانیان است. (انعام/۱۶۲) @ayehsobh

❇تفســــــیر ❇ آیه بعد، اشاره به این معنى دارد که بگو نه تنها از نظر عقیده، من موحّد و یکتاپرستم، که از نظر عمل، هر کار نیکى که مى کنم، نماز من و تمام عبادات من و حتى مرگ و حیات من همه براى پروردگار جهانیان است (قُلْ إِنَّ صَلاتی وَ نُسُکی وَ مَحْیایَ وَ مَماتی لِلّهِ رَبِّ الْعالَمینَ). براى او زنده ام، به خاطر او مى میرم و در راه او هر چه دارم فدا مى کنم، تمام هدف من و تمام عشق من و تمام هستى من او است. نُسُک در اصل، به معنى عبادت است و لذا به شخص عبادت کننده ناسک گفته مى شود، ولى این کلمه بیشتر درباره اعمال حج به کار مى رود و مى گویند: مناسک حج. 🌼🌼🌼 بعضى احتمال داده اند نُسُک در اینجا به معنى قربانى بوده باشد، ولى ظاهر این است که هر گونه عبادتى را شامل مى شود، در واقع نخست اشاره به نماز (صلاة) به عنوان مهم ترین عبادت شده، بعد همه عبادات را به طور کلى بیان کرده است، یعنى هم نماز من و هم تمام عباداتم و حتى زندگى و مرگم، همه براى او است. (تفســــــیر نمونه، ذیل آیه ۱۶۲ سوره مبارکه انعام) @ayehsobh

آیه ۱۶۲ سوره مبارکه انعام استاد پرهیزگار @ayehsobh