هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «عَالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ الْكَبِيرُ الْمُتَعَالِ» او داناى پنهان و آشکار، و بزرگ و متعالى است. (سوره مبارکه رعد/ آیه ۹) @ayehsobh

❇ تفســــــیر آیه بعد در حقیقت دلیلى است بر آنچه در آیه قبل بیان شد. مى گوید: خداوند غیب و شهود (پنهان و آشکار) را مى داند (عَالِمُ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَةِ). و آگاهى او از غیب و شهود به این دلیل است که او بزرگ است و متعالى و مسلّط بر هر چیز و به همین دلیل در همه جا حضور دارد و چیزى از دیدگان علمش پنهان نیست (الْکَبِیرُ الْمُتَعَالِ). (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۹ سوره مبارکه رعد) @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «سَوَاءٌ مِّنكُم مَّنْ أَسَرَّ الْقَوْلَ وَمَن جَهَرَ بِهِ وَمَنْ هُوَ مُسْتَخْفٍ بِاللَّيْلِ وَسَارِبٌ بِالنَّهَارِ» کسانى از شما که به طور پنهان سخن بگویند، یا آشکار، براى او یکسان است. و (نیز) کسانى که شبانگاه به طور مخفیانه حرکت مى کنند، یا در روشنایى روز. (سوره مبارکه رعد/ آیه ۱۰) @ayehsobh

❇ تفســــــیر آن گاه براى تکمیل این بحث و تأکید بر علم بى پایان خداوند اضافه مى کند: براى او یکسان است کسانى از شما که پنهانى سخن بگویند، یا آن را آشکار سازند; او همه را مى داند و مى شنود (سَوَاءٌ مِنْکُمْ مَنْ أَسَرَّ الْقَوْلَ وَ مَنْ جَهَرَ بِهِ). و (نیز براى او تفاوت نمى کند) کسانى که شبانگاه مخفیانه حرکت مى کنند، یا در روشنایى روز (وَ مَنْ هُوَ مُسْتَخْف بِالَّیْلِ وَ سَارِبٌ بِالنَّهَارِ). اصولاً براى کسى که در همه جا حضور دارد، نور و ظلمت، تاریکى و روشنى، غیب و شهود، مفهومى ندارد; او به طور یکسان از همه آنها باخبر است. (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۱۰ سوره مبارکه رعد) @ayehsobh

استاد قرائتی موضوع: تفسیر قرآن نوع:سخنرانی کوتاه سوره مبارکه: رعد آیه: ۸_۱۰ @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «لَهُ مُعَقِّبَاتٌ مِّن بَيْنِ يَدَيْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ يَحْفَظُونَهُ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ لَا يُغَيِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّىٰ يُغَيِّرُوا مَا بِأَنفُسِهِمْ ۗ وَإِذَا أَرَادَ اللَّهُ بِقَوْمٍ سُوءًا فَلَا مَرَدَّ لَهُ ۚ وَمَا لَهُم مِّن دُونِهِ مِن وَالٍ» براى هر کس، مأمورانى است که پى در پى، از پیش رو، و از پشت سر او را از فرمان خدا]=حوادث غیر حتمى [حفظ مى کنند. و خداوند سرنوشت هیچ قومى (وملّتى) راتغییر نمى دهد مگر آن که آنان آنچه را در (وجود) خودشان است تغییر دهند. و هنگامى که خدا براى قومى (به خاطر اعمالشان) بدى (و عذاب) بخواهد، هیچ چیز مانع آن نخواهد شد. و جز خدا، (نجات دهنده و) سرپرستى نخواهند داشت. (سوره مبارکه رعد/ آیه ۱۱) @ayehsobh

❇ تفســــــیر محافظان غیبى در آیات گذشته خواندیم که خدا به حکم عَالِمُ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَة بودن، از پنهان و آشکار مردم باخبر و همه جا حاضر و ناظر است. در آیه مورد بحث اضافه مى کند: علاوه بر این، خداوند حافظ و نگاهبان بندگان خود نیز هست. براى انسان مأمورانى است که پى درپى، از پیش رو، و پشت سرش او را از فرمان خدا ]= حوادث غیرحتمى[ حفظ مى کنند (لَهُ مُعَقِّبَاتٌ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ یَحْفَظُونَهُ مِنْ أَمْرِ اللهِ). ولى براى اینکه کسى تصوّر نکند که این محافظت بى قیدوشرط است و انسان مى تواند خود را به پرتگاه ها بیفکند و دست به هر ندانم کارى بزند یا مرتکب هر گناهى که مستوجب مجازات و عذاب است بشود و باز انتظار داشته باشد که خدا و مأمورانش حافظ و نگهبان او باشند، اضافه مى کند: امّا خداوند سرنوشت هیچ قومى (و ملّتى) را تغییر نمى دهد مگر آنکه آنان آنچه را در خودشان است تغییر دهند (إِنَّ اللَّهَ لاَ یُغَیِّرُ مَا بِقَوْم حَتَّى یُغَیِّرُوا مَا بِأَنفُسِهِمْ). 🌼🌼🌼 و باز براى اینکه گفته نشود با وجود مأموران الهى که عهده دار حفظ انسان هستند مسأله مجازات و بلاهاى الهى چه معنى دارد، در پایان آیه مى افزاید: و هنگامى که خدا اراده سوئى به قومى (به خاطر اعمالشان) کند، هیچ چیز مانع آن نخواهد شد (وَ إِذَا أَرَادَ اللهُ بِقَوْم سُوءًا فَلاَ مَرَدَّ لَهُ). و جز خدا سرپرستى نخواهند داشت (وَ مَا لَهُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ وَال). به همین دلیل هنگامى که فرمان خدا دایر به عذاب و مجازات یا نابودى قوم و ملّتى صادر گردد، حافظان و نگهبانان دور مى شوند و انسان را تسلیم حوادث مى کنند. (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۱۱ سوره مبارکه رعد) @ayehsobh

استاد قرائتی موضوع: تفسیر قرآن نوع:سخنرانی کوتاه سوره مبارکه: رعد آیه: ۱۱ @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «هُوَ الَّذِي يُرِيكُمُ الْبَرْقَ خَوْفًا وَطَمَعًا وَيُنشِئُ السَّحَابَ الثِّقَالَ» او کسى است که برق (و صاعقه) را به شما نشان مى دهد، که هم مایه بیم است و هم مایه امید. و ابرهاى سنگین‌بار ایجاد مى کند. (سوره مبارکه رعد/ آیه ۱۲) @ayehsobh

❇ تفســــــیر بخش دیگرى از نشانه هاى عظمت او قرآن در اینجا بار دیگر به آیات توحید و نشانه هاى عظمت خدا و اسرار آفرینش مى پردازد و با انگشت نهادن روى قسمت‌هاى مختلفى از پدیده‌هاى طبیعى و اشاره‌هاى کوتاه و پرمعنى به اسرار و خواصّ آنها، رابطه بندگان را با خدا نزدیک‌تر کرده، نور ایمان و معرفت را در قلب‌هایشان مى پاشد. نخست به برق (برقى که در میان قطعات ابر پیدا مى شود) اشاره کرده مى گوید: او کسى است که برق را به شما نشان مى دهد که هم مایه ترس است و هم مایه امید (هُوَ الَّذِى یُرِیکُمُ الْبَرْقَ خَوْفًا وَ طَمَعًا). از یک سو شعاع درخشانش چشم ها را خیره مى کند و صداى رعب انگیز رعد که از آن برمى خیزد، گاه آدمیان را به وحشت مى اندازد و ترس از خطر آتش سوزى ناشى از آن، به خصوص براى کسانى که در بیابان ها زندگى یا از آن عبور مى کنند آنها را آزار مى دهد. امّا چون غالباً همراه با آن رگبارهایى به وجود مى آید و تشنه کامان بیابان را آب زلال مى بخشد و درختان و زراعت را سیراب مى کند، آنها را به امید و طمع مى کشانَد و در میان این بیم و امید، لحظات حسّاسى را مى گذرانند. سپس اضافه مى کند: و ابرهاى سنگین و پربار ایجاد مى کند که قادر به آبیارى زمین هاى تشنه اند (وَ یُنْشِىءُ السَّحَابَ الثِّقَالَ). (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۱۲ سوره مبارکه رعد) @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «وَ يُسَبِّحُ الرَّعْدُ بِحَمْدِهِ وَالْمَلَائِكَةُ مِنْ خِيفَتِهِ وَيُرْسِلُ الصَّوَاعِقَ فَيُصِيبُ بِهَا مَن يَشَاءُ وَهُمْ يُجَادِلُونَ فِي اللَّهِ وَهُوَ شَدِيدُ الْمِحَالِ» و رعد، تسبیح و حمد او مى گوید و (همچنین) فرشتگان از خوف او! و (اوست که) صاعقه ها را مى فرستد و هر کس را بخواهد گرفتار آن مى سازد. با این حال آن‌ها (همچنان) درباره خدا به مجادله مشغولند. با اینکه قدرت او بى انتهاست! (سوره مبارکه رعد/ آیه ۱۳) @ayehsobh

❇ تفســــــیر آیه بعد به صداى رعد مى پردازد که هرگز از برق جدا نیست. مى فرماید: و رعد، تسبیح و حمد او مى گوید (وَ یُسَبِّحُ الرَّعْدُ بِحَمْدِهِ). آرى این صداى پرطنین جهان طبیعت که ضرب المثل در عظمت صوت است، چون با پدیده برق همراه است و هر دو در خدمت یک هدف هستند و خدمات پرارزش و حساب شده اى دارند که در بالا به آن اشاره شد، عملاً تسبیح خدا مى گوید. به بیان دیگر، رعد زبان گویاى برق است که حکایت از نظام آفرینش و عظمت خالق مى کند. این همان چیزى است که ما نام آن را زبان حال مى گذاریم. یک کتاب پرمحتوا، یک قصیده غرّا، یک تابلو زیبا و دل انگیز، یک ساختمان محکم و منظّم و حساب شده، با زبان حال خود از دانش و مهارت و ذوق نویسنده و گوینده و نقّاش و معمار سخن مى گوید، آنها را مدح مى کند و مى ستاید. ذرّات این عالم هستى که همه اسرارآمیزند و نظام بسیار دقیق و حساب شده اى دارند، همگى از پاکى خداوند و منزّه بودن او از هر گونه عیب و نقص سخن مى گویند (آیا تسبیح چیزى جز تنزیه و پاک دانستن است؟) و همگى از قدرت و علم و حکمت او خبر مى دهند (آیا حمد چیزى جز بیان صفات کمال است؟) این احتمال را نیز جمعى از فلاسفه داده اند که تمام ذرّات این جهان هر یک براى خود نوعى از عقل و شعور دارند و از روى همین عقل و شعور، تسبیح و تقدیس خدا مى کنند، نه تنها با زبان حال و حکایت کردن وجودشان از وجود خدا، بلکه با زبان قال نیز او را مى ستایند.نه تنها صداى رعد یا سایر اجزاى جهان مادّه تسبیح او مى گویند، که همه فرشتگان (نیز) از ترس او به تسبیح مشغولند (وَالْمَلاَئِکَةُ مِنْ خِیفَتِهِ). آنها از این مى ترسند که در انجام دادن فرمان پروردگار و مسؤولیّت هایى که در نظام هستى بر عهده شان نهاده شده است کوتاهى کنند و گرفتار مجازات الهى شوند، و مى دانیم همیشه وظایف و تکالیف، براى آنها که احساس مسؤولیّت مى کنند، ترس آفرین است; ترسى سازنده که شخص را به تلاش و حرکت وامى دارد. 🌼🌼🌼 آن گاه براى توضیح بیشتر در زمینه رعد و برق، به صاعقه ها اشاره کرده مى فرماید: و صاعقه‌ها را مى فرستد و هر کس را بخواهد، گرفتار آن مى سازد (وَ یُرْسِلُ الصَّوَاعِقَ فَیُصِیبُ بِهَا مَنْ یَشَاءُ). در حالى که آنان (با مشاهده این همه آیات عظمت پروردگار در عالم آفرینش در پهنه زمین و آسمان، در گیاهان و درختان و رعد و برق و مانند آنها، و با کوچکى قدرت انسان در برابر حوادث و حتّى در برابر یک جرقّه آسمانى، باز هم) درباره خدا به مجادله مشغولند (وَ هُمْ یُجَادِلُونَ فِى اللهِ). و او قدرتى بى انتها (و مجازاتى دردناک) دارد (وَ هُوَ شَدِیدُ الْمِحَالِ). مِحال در اصل از حیله و به معنى هر نوع چاره اندیشىِ پنهانى است (نه به معنى چاره جویى هاى مخرّب چنانکه در زبان فارسى معروف است) مسلّماً کسى که توانایى چاره اندیشى آن هم با قدرت و شدّت دارد، هم از نظر توانایى فوق العاده است و هم از نظر علم و حکمت، و به همین دلیل بر دشمنانش تسلّط و چیرگى دارد و کسى را یاراى فرار از حوزه قدرت او نیست. (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۱۳ سوره مبارکه رعد) @ayehsobh

استاد قرائتی موضوع: تفسیر قرآن نوع:سخنرانی کوتاه سوره مبارکه: رعد آیه: ۱۲ _۱۳ @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «لَهُ دَعْوَةُ الْحَقِّ ۖ وَالَّذِينَ يَدْعُونَ مِن دُونِهِ لَا يَسْتَجِيبُونَ لَهُم بِشَيْءٍ إِلَّا كَبَاسِطِ كَفَّيْهِ إِلَى الْمَاءِ لِيَبْلُغَ فَاهُ وَمَا هُوَ بِبَالِغِهِ ۚ وَمَا دُعَاءُ الْكَافِرِينَ إِلَّا فِي ضَلَالٍ» دعوت حق (و دعاى مستجاب) از آن اوست. و کسانى را که (مشرکان) غیر از او مى خوانند، (هرگز) به دعوت آنها پاسخ نمى گویند. آنها همچون کسى هستند که کفهاى (دست) خود را به سوى آب مى گشاید تا آب به دهانش برسد، و هرگز نخواهد رسید. و دعاى کافران، جز در ضلال (و گمراهى) نیست. (سوره مبارکه رعد/ آیه ۱۴) @ayehsobh

❇ تفســــــیر آیه مورد بحث به دو مطلب اشاره مى کند: نخست اینکه دعوت حق از آنِ اوست (لَهُ دَعْوَةُ الْحَقِّ). یعنى هرگاه او را بخوانیم، مى شنود و اجابت مى کند. هم آگاهى از دعاى بندگان دارد و هم قادر است درخواست هاى آنها را برآورد; به همین دلیل خواندن او و تقاضا از ذات مقدّسش حقّ است، نه باطل و بى اساس. دیگر اینکه خواندن بت ها و تقاضا از آنها، دعوت و دعایى باطل است و کسانى را که (مشرکان) غیر از خداوند مى خوانند (و براى برآورده شدن خواست هایشان به آنان پناه مى برند، هرگز) به دعوت آنها پاسخ نمى گویند و دعایشان را اجابت نمى کنند (وَالَّذِینَ یَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ لاَ یَسْتَجِیبُونَ لَهُمْ بِشَىْء). مگر حق ، چیزى جز عینیّت و واقعیّت و مایه خیر و برکت، و باطل چیزى جز پندار و توهّم و مایه شرّ و فساد است؟ آن گاه همان گونه که روش قرآن است، براى مجسّم ساختن این موضوع عقلانى، مثال حسّى زیبایى مى زند، مى گوید: آنان (که غیر خدا را مى خوانند) همچون کسى هستند که کف هاى (دست) خود را به سوى آب مى گشاید تا آب به دهانش برسد، و هرگز نخواهد رسید چه خواب و پندار بیهوده اى (إِلاَّ کَبَاسِطِ کَفَّیْهِ إِلَى الْمَاءِ لِیَبْلُغَ فَاهُ وَ مَا هُوَ بِبَالِغِهِ). این احتمال نیز در تفسیر جمله فوق وجود دارد که بت پرستان را به کسى تشبیه مى کند که کف دستان خود را کاملاً صاف و افقى گرفته وارد آب مى کند و انتظار دارد آب در دست او بند شود، در حالى که به محض بیرون آوردن دست، قطرات آب از لابه لاى انگشتان و کف دست او بیرون مى ریزد و چیزى باقى نمى مانَد. ولى تفسیر اوّل، روشن تر به نظر مى رسد. 🌼🌼🌼 در پایان آیه نیز براى تأکید بیشتر بر این سخن مى گوید: و دعاى کافران جز (گام برداشتن) در ضلال (و گمراهى) نیست (وَ مَا دُعَاءُ الْکَافِرِینَ إِلاَّ فِى ضَلاَل).چه گمراهى از این بالاتر که انسان کوشش خود را در بیراهه اى که هرگز او رابه مقصد نمى رسانَد به کار بَرد؟ خسته و ناتوان شود امّا نتیجه و بهره اى نگیرد. (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۱۴ سوره مبارکه رعد) @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «وَلِلَّهِ يَسْجُدُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ طَوْعًا وَكَرْهًا وَظِلَالُهُم بِالْغُدُوِّ وَالْآصَالِ» کسانى که در آسمانها و زمین هستند از روى اختیار یا اجبار ـ و همچنین سایه هایشان ـ هر صبح و شام براى خدا سجده مى کنند. (سوره مبارکه رعد/ آیه ۱۵) @ayehsobh

❇ تفســــــیر آیه مورد بحث براى اینکه نشان دهد بت پرستان چگونه از کاروان عالم هستى جدا گشته و در بیراهه ها سرگردان شده اند، چنین مى فرماید: همه کسانى که در آسمان ها و زمین هستند ـ از روى اطاعت یا اکراه ـ و نیز سایه هایشان، هر صبح و عصر براى خدا سجده مى کنند (وَ لِلَّهِ یَسْجُدُ مَنْ فِى السَّمَـوَاتِ وَالاَْرْضِ طَوْعًا وَ کَرْهًا وَ ظِلاَلُهُمْ بِالْغُدُوِّ وَالاَْصَالِ). 🌼🌼🌼 نکته ها: ۱. منظور از سجده موجودات چیست؟ سجده در چنین مواردى به معنى خضوع و نهایت تواضع و تسلیم است، یعنى همه فرشتگان و انسان ها وهمه صاحبان عقل و اندیشه براى خدا متواضع و در برابر فرمان او خاضع هستند. منتهى گروهى سجده و خضوعشان فقط جنبه تکوینى دارد، یعنى در برابر قوانین عالم هستى و آفرینش خاضع اند، ولى گروهى دیگر علاوه بر سجود تکوینى، سجود تشریعى نیز دارند، یعنى با میل و اراده خود در برابر خداوند سجده مى کنند. مثلاً همین که مى بینیم جسم و جان آنها تسلیم قوانین حیات و مرگ و نمو و رشد و سلامت و بیمارى و مانند آن است این حالت تسلیم و خضوع در برابر قوانین آفرینش، در حقیقت یک نوع سجود تکوینى از ناحیه آنهاست. ۲. عبارت طَوعًا وَ کَرهًا ممکن است اشاره به این باشد که مؤمنان از روى میل و رغبت در پیشگاه پروردگار، به سجده مى افتند و خضوع مى کنند. ۳. ظِلال جمع ظلّ به معنى سایه است و ذکر آن در آیه مورد بحث نشان مى دهد که منظور از سجود، فقط سجود تشریعى نیست، زیرا سایه هاى موجودات از خود اراده و اختیارى ندارند بلکه تسلیم قوانین تابش نورند; بنابراین سجده آنها سجده تکوینى یعنى تسلیم در مقابل قوانین خلقت است. البتّه ذکر کلمه ظلال (سایه ها) دلیل بر این نیست که همه آنها که در آسمان ها و زمین هستند وجودشان مادّى است و سایه دارند، بلکه فقط اشاره به آن دسته از موجوداتى است که سایه دارند، مثل اینکه گفته مى شود علماى شهر و فرزندانشان در فلان مجلس شرکت کردند، یعنى فرزندان کسانى که فرزند داشتند. و از این جمله هرگز استفاده نمى شود که همه علماى شهر صاحب فرزند هستند ـ دقّت کنید. به هر حال سایه گرچه یک امر عدمى بیش نیست که همان فقدان نور است ولى چون از هر طرف وجود نور آن را احاطه کرده، براى خود موجودیّت و آثارى دارد و تصریح به این کلمه در آیه مورد بحث شاید براى تأکید است که حتّى سایه هاى موجودات هم در پیشگاه خداوند خاضع اند. (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۱۵ سوره مبارکه رعد) @ayehsobh

استاد قرائتی موضوع: تفسیر قرآن نوع:سخنرانی کوتاه سوره مبارکه: رعد آیه: ۱۴_۱۵ @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «قُلْ مَن رَّبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ قُلِ اللَّهُ ۚ قُلْ أَفَاتَّخَذْتُم مِّن دُونِهِ أَوْلِيَاءَ لَا يَمْلِكُونَ لِأَنفُسِهِمْ نَفْعًا وَلَا ضَرًّا ۚ قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الْأَعْمَىٰ وَالْبَصِيرُ أَمْ هَلْ تَسْتَوِي الظُّلُمَاتُ وَالنُّورُ ۗ أَمْ جَعَلُوا لِلَّهِ شُرَكَاءَ خَلَقُوا كَخَلْقِهِ فَتَشَابَهَ الْخَلْقُ عَلَيْهِمْ ۚ قُلِ اللَّهُ خَالِقُ كُلِّ شَيْءٍ وَهُوَ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ» بگو: «چه کسى پروردگار آسمانها و زمین است؟» بگو: خداوند یگانه! (سپس) بگو: «آیا خدایانى غیر از او براى خود برگزیده اید که (حتى) مالک سود و زیان خود نیستند (تا چه رسد به شما؟)!» بگو: «آیا نابینا و بینا یکسانند؟! یا ظلمتها و نور برابرند؟! آیا آنها همتایانى براى خدا قرار دادند بخاطر این که آنان همچون خدا آفرینشى داشتند و این آفرینشها بر آنها مشتبه شده است؟!» بگو: «خدا آفریننده همه چیز است و اوست یکتا و حاکم بر همه چیز.» (سوره مبارکه رعد/ آیه ۱۶) @ayehsobh

❇ تفســــــیر بت پرستى چرا؟ از آنجا که در آیات گذشته بحث هاى فراوانى درباره شناخت وجود خدا بود، در این آیه به بحث درباره اشتباه مشرکان و بت پرستان مى پردازد و از چند طریق این بحث را تعقیب مى کند. نخست روى سخن را به پیامبر کرده مى گوید: بگو: چه کسى پروردگار آسمان ها و زمین است؟ (قُلْ مَنْ رَبُّ السَّمَـوَاتِ وَالاَْرْضِ).سپس بى آنکه پیامبر در انتظار پاسخ آنها بنشیند دستور مى دهد خود پاسخ این پرسش را بده و بگو: الله (قُلِ اللهُ).آن گاه آنها را با این جمله مورد ملامت قرار مى دهد: بگو: آیا اولیا (و خدایانى) غیر از او براى خود برگزیده اید که (حتّى) مالک سود و زیان خود نیستند تا چه رسد به شما؟ (قُلْ أَفَاتَّخَذْتُمْ مِنْ دُونِهِ أَوْلِیَاءَ لاَ یَمْلِکُونَ لاَِنفُسِهِمْ نَفْعًا وَ لاَ ضَرًّا). در حقیقت نخست از طریق ربوبیّت خدا و اینکه او مالک و مدبّر عالم است و هر خیر و نیکى از ناحیه اوست و توانایى بر دفع هر شرّ و بدى دارد بحث مى کند، یعنى هنگامى که شما قبول دارید خالق و پروردگار اوست، بنابراین هر چه مى خواهید باید از او بخواهید نه از بت ها که قادر بر حلّ هیچ مشکلى درباره شما نیستند. و دیگر بار مطلب را از این فراتر مى برد مى فرماید: آنها حتّى مالک و سود و زیان خود نیستند چه رسد به شما. با این حال چه گرهى را مى توانند براى شما بگشایند که به سراغ پرستش آنها مى روید؟ آنها در کار خودشان بیچاره هستند با این حال چه انتظارى از آنها دارید؟ 🌼🌼🌼 سپس با ذکر دو مثال روشن وضع افراد موحّد و مشرک را مشخّص کرده مى فرماید بگو: آیا نابینا و بینا یکسانند؟ (قُلْ هَلْ یَسْتَوِى الاَْعْمَى وَالْبَصِیرُ).همان گونه که نابینا با بینا یکسان نیست، کافر و مؤمن نیز یکسان نیستند، و بتان را نمى توان در کنار الله قرار داد.دیگر اینکه آیا ظلمت ها و نور برابرند؟ (أَمْ هَلْ تَسْتَوِى الظُّلُمَاتُ وَالنُّورُ). ظلمتى که کانون انحراف و گمراهى و اشتباه و خطر است، با نور که راهنما و حیات بخش است چگونه مى توان آن دو را با هم یکسان دانست؟ و چگونه مى توان بت ها را که ظلمات محض اند در کنار خدا که نور مطلق عالم هستى است قرار داد؟ سپس از راه دیگرى بطلان عقیده مشرکان را مدلّل تر مى سازد، مى گوید: آیا آنها همتایانى براى خدا قرار دادند به خاطر اینکه آنان همانند خدا به آفرینشى داشتند، و این آفرینش ها بر آنها مشتبه شده است؟ و گمان کردند که بت ها نیز همانند خدا مستحقّ عبادت هستند (أَمْ جَعَلُوا لِلَّهِ شُرَکَاءَ خَلَقُوا کَخَلْقِهِ فَتَشَابَهَ الْخَلْقُ عَلَیْهِمْ). در حالى بت پرستان نیز چنین عقیده اى درباره بت ها ندارند و خدا را خالق همه چیز مى دانند و عالم خلقت را مربوط به او مى شمارند.ازاین رو بلافاصله مى فرماید: بگو: خدا خالق همه چیز است، و اوست یکتا و پیروز (قُلِ اللهُ خَالِقُ کُلِّ شَىْء وَ هُوَ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ). (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۱۶ سوره مبارکه رعد) @ayehsobh

استاد قرائتی موضوع: تفسیر قرآن نوع:سخنرانی کوتاه سوره مبارکه: رعد آیه: ۱۶ @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «أَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَسَالَتْ أَوْدِيَةٌ بِقَدَرِهَا فَاحْتَمَلَ السَّيْلُ زَبَدًا رَّابِيًا ۚ وَمِمَّا يُوقِدُونَ عَلَيْهِ فِي النَّارِ ابْتِغَاءَ حِلْيَةٍ أَوْ مَتَاعٍ زَبَدٌ مِّثْلُهُ ۚ كَذَٰلِكَ يَضْرِبُ اللَّهُ الْحَقَّ وَالْبَاطِلَ ۚ فَأَمَّا الزَّبَدُ فَيَذْهَبُ جُفَاءً ۖ وَأَمَّا مَا يَنفَعُ النَّاسَ فَيَمْكُثُ فِي الْأَرْضِ ۚ كَذَٰلِكَ يَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ» (خداوند) از آسمان آبى فرو فرستاد و از هر درّه و رودخانه اى به اندازه آنها سیلابى جارى شد. سپس سیلاب بر روى خود کفى حمل کرد و از آنچه (در کوره ها،) براى به دست آوردن زینت آلات یا وسایل زندگى، آتش بر آن مى افروزند، کف‌هایى مانند آن به وجود مى آید. سرانجام کف‌ها به بیرون پرتاب مى شوند، ولى آنچه به مردم سود مى رساند [= آب یا فلزّ خالص ]در زمین مى ماند. خداوند اینچنین مثال مى زند! (سوره مبارکه رعد/ آیه ۱۷) @ayehsobh

❇ تفســــــیر ترسیم دقیقى از منظره حقّ و باطل از آنجا که روش قرآن به عنوان یک کتاب تعلیم و تربیت، متّکى به مسائل عینى است، براى نزدیک ساختن مفاهیم پیچیده به ذهن، روى مثَل هاى حسّى جالب و زیبا در زندگى روزمرّه مردم تکیه مى کند. در اینجا نیز براى مجسّم ساختن حقایقى که در آیات گذشته درباره توحید و شرک، ایمان و کفر، و حقّ و باطل گذشت، مثَل بسیار روشنى مى زند، مى فرماید: خداوند از آسمان آبى فرستاد (أَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً). آبى حیات بخش و زندگى آفرین و سرچشمه نمو و حرکت; و از هر درّه و رودخانه اى به اندازه آنها سیلابى جارى شد (فَسَالَتْ أَوْدِیَةٌ بِقَدَرِهَا). جویبارهاى کوچک، دست به دست هم مى دهند و نهرهایى به وجود مى آورند. نهرها به هم مى پیوندند و سیلاب عظیمى از دامنه کوهسار سرازیر مى شود. آب ها از سر و دوش هم بالا مى روند و هرچه را بر سر راه خود بینند برمى دارند و مرتّباً بر یکدیگر کوبیده مى شوند. در این هنگام، کف ها از لابه لاى امواج ظاهر مى شوند. قرآن مى گوید: سپس سیل بر روى خود کفى حمل کرد (فَاحْتَمَلَ السَّیْلُ زَبَدًا رَابِیًا). رابى از مادّه ربوّ (بر وزن غلوّ) به معنى بلندى و برترى است. ربا نیز که به معنى سود یا پول اضافى یا جنس دیگر است، از همین مادّه و به همین معنى است زیرا اضافه و زیادى را مى رسانَد. 🌼🌼🌼 پیدایش کف ها منحصر به نزول باران نیست و از آنچه (در کوره ها) براى به دست آوردن زینت آلات یا وسایل زندگى، آتش روى آن روشن مى کنند (تا ذوب شود) کف هایى مانند آن به وجود مى آید (وَ مِمَّا یُوقِدُونَ عَلَیْهِ فِى النَّارِ ابْتِغَاءَ حِلْیَة أَوْ مَتَاع زَبَدٌ مِثْلُهُ). بعد از این مثال که به صورت وسیع، نه تنها در مورد آب که در مورد همه فلزّات ـ چه آنها که زینتى هستند و چه آنها که وسایل زندگى را از آن مى سازند ـ بیان مى کند، به سراغ نتیجه گیرى مى رود، مى فرماید: خداوند براى حقّ و باطل چنین مثالى مى زند (کَذَلِکَ یَضْرِبُ اللهُ الْحَقَّ وَالْبَاطِلَ). سپس به شرح آن مى پردازد، مى گوید: سرانجام کف ها به بیرون پرتاب مى شوند، ولى آنچه به مردم سود مى رسانَد در زمین مى مانَد (فَأَمَّا الزَّبَدُ فَیَذْهَبُ جُفَاءً وَ أَمَّا مَا یَنفَعُ النَّاسَ فَیَمْکُثُ فِى الاَْرْضِ). کف هاى بیهوده و بلندآواز و میان تهى که همیشه بالانشین هستند امّا هنرى ندارند، باید به کنارى ریخته شوند و امّا آب خاموش و بى سروصداى متواضع و مفید و سودمند مى مانَد و اگر روى زمین هم نماند به اعماق زمین نفوذ مى کند و چیزى نمى گذرد که به صورت چشمه سارها، قنات ها و چاه ها سر از زمین برمى دارد. تشنه کامان را سیراب مى کند. درختان را بارور. گل ها را شکفته و میوه ها را رسیده، و به همه چیز سروسامان مى دهد و در پایان آیه براى تأکید بیشتر و دعوت به مطالعه دقیق تر روى این مثال مى فرماید: خداوند این چنین مثال مى زند (کَذَلِکَ یَضْرِبُ اللهُ الاَْمْثَالَ). (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۱۷ سوره مبارکه رعد) @ayehsobh

❇ تفســــــیر ترسیم دقیقى از منظره حقّ و باطل از آنجا که روش قرآن به عنوان یک کتاب تعلیم و تربیت، متّکى به مسائل عینى است، براى نزدیک ساختن مفاهیم پیچیده به ذهن، روى مثَل هاى حسّى جالب و زیبا در زندگى روزمرّه مردم تکیه مى کند. در اینجا نیز براى مجسّم ساختن حقایقى که در آیات گذشته درباره توحید و شرک، ایمان و کفر، و حقّ و باطل گذشت، مثَل بسیار روشنى مى زند، مى فرماید: خداوند از آسمان آبى فرستاد (أَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً). آبى حیات بخش و زندگى آفرین و سرچشمه نمو و حرکت; و از هر درّه و رودخانه اى به اندازه آنها سیلابى جارى شد (فَسَالَتْ أَوْدِیَةٌ بِقَدَرِهَا). جویبارهاى کوچک، دست به دست هم مى دهند و نهرهایى به وجود مى آورند. نهرها به هم مى پیوندند و سیلاب عظیمى از دامنه کوهسار سرازیر مى شود. آب ها از سر و دوش هم بالا مى روند و هرچه را بر سر راه خود بینند برمى دارند و مرتّباً بر یکدیگر کوبیده مى شوند. در این هنگام، کف ها از لابه لاى امواج ظاهر مى شوند. قرآن مى گوید: سپس سیل بر روى خود کفى حمل کرد (فَاحْتَمَلَ السَّیْلُ زَبَدًا رَابِیًا). رابى از مادّه ربوّ (بر وزن غلوّ) به معنى بلندى و برترى است. ربا نیز که به معنى سود یا پول اضافى یا جنس دیگر است، از همین مادّه و به همین معنى است زیرا اضافه و زیادى را مى رسانَد. 🌼🌼🌼 پیدایش کف ها منحصر به نزول باران نیست و از آنچه (در کوره ها) براى به دست آوردن زینت آلات یا وسایل زندگى، آتش روى آن روشن مى کنند (تا ذوب شود) کف هایى مانند آن به وجود مى آید (وَ مِمَّا یُوقِدُونَ عَلَیْهِ فِى النَّارِ ابْتِغَاءَ حِلْیَة أَوْ مَتَاع زَبَدٌ مِثْلُهُ). بعد از این مثال که به صورت وسیع، نه تنها در مورد آب که در مورد همه فلزّات ـ چه آنها که زینتى هستند و چه آنها که وسایل زندگى را از آن مى سازند ـ بیان مى کند، به سراغ نتیجه گیرى مى رود، مى فرماید: خداوند براى حقّ و باطل چنین مثالى مى زند (کَذَلِکَ یَضْرِبُ اللهُ الْحَقَّ وَالْبَاطِلَ). سپس به شرح آن مى پردازد، مى گوید: سرانجام کف ها به بیرون پرتاب مى شوند، ولى آنچه به مردم سود مى رسانَد در زمین مى مانَد (فَأَمَّا الزَّبَدُ فَیَذْهَبُ جُفَاءً وَ أَمَّا مَا یَنفَعُ النَّاسَ فَیَمْکُثُ فِى الاَْرْضِ). کف هاى بیهوده و بلندآواز و میان تهى که همیشه بالانشین هستند امّا هنرى ندارند، باید به کنارى ریخته شوند و امّا آب خاموش و بى سروصداى متواضع و مفید و سودمند مى مانَد و اگر روى زمین هم نماند به اعماق زمین نفوذ مى کند و چیزى نمى گذرد که به صورت چشمه سارها، قنات ها و چاه ها سر از زمین برمى دارد. تشنه کامان را سیراب مى کند. درختان را بارور. گل ها را شکفته و میوه ها را رسیده، و به همه چیز سروسامان مى دهد و در پایان آیه براى تأکید بیشتر و دعوت به مطالعه دقیق تر روى این مثال مى فرماید: خداوند این چنین مثال مى زند (کَذَلِکَ یَضْرِبُ اللهُ الاَْمْثَالَ). (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۱۷ سوره مبارکه رعد) @ayehsobh

استاد قرائتی موضوع: تفسیر قرآن نوع:سخنرانی کوتاه سوره مبارکه: رعد آیه: ۱۷ @ayehsobh