هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «بَلْ بَدَا لَهُم مَّا كَانُوا يُخْفُونَ مِن قَبْلُ ۖ وَلَوْ رُدُّوا لَعَادُوا لِمَا نُهُوا عَنْهُ وَإِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ» (آنها پشیمان نیستند) بلکه آنچه (از اعمال و نیات) که قبلاً پنهان مى کردند، در برابر آنها آشکار شده (و به وحشت افتاده اند). و اگر بازگردند، به آنچه که از آن نهى شده بودند باز مى گردند و آنها دروغگویانند. (انعام/۲۸) @ayehsobh

آیه ۲۸ سوره انعام استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇ تفســــــیر❇ در آیه بعد، اضافه مى کند: این آرزوى دروغینى بیش نیست، بلکه به خاطر آن است که در آن جهان آنچه را از عقائد و نیات و اعمال شوم خویش مخفى مى داشتند، همه براى آنها آشکار گردیده و موقتاً بیدار شده اند (بَلْ بَدا لَهُمْ ما کانُوا یُخْفُونَ مِنْ قَبْلُ). ولى این بیدارى، بیدارى پایدار و پا بر جا نیست، و به خاطر شرائط و اوضاع خاصى پدید آمده است، لذا اگر به فرض محال بار دیگر به این جهان برگردند به سراغ همان کارهائى مى روند که از آن نهى شده بودند (وَ لَوْ رُدُّوا لَعادُوا لِما نُهُوا عَنْهُ). بنابراین آنها در آرزو و ادعاى خویش صادق نیستند و دروغ مى گویند (وَ إِنَّهُمْ لَکاذِبُونَ). 🌼🌼🌼 نکته: ظاهر بَدا لَهُمْ از ظاهر جمله: بَدا لَهُمْ: براى آنها آشکار شد، چنین استفاده مى شود که آنها یک سلسه6له از حقائق را نه تنها از مردم بلکه از خود نیز مخفى مى کردند که در عرصه قیامت بر آنها آشکار مى شود، و این جاى تعجب نیست که انسان حقیقتى را حتى از خودش کتمان کند و بر وجدان و فطرت خویش سرپوش بگذارد، تا به آرامش کاذبى دست یابد. مسأله فریب وجدان، و مخفى کردن حقائق از خویش، از مسائل قابل ملاحظه اى است که در بحث هاى مربوط به فعالیت وجدان مورد دقت قرار گرفته است. مثلاً بسیارى از افراد هوسران را مى بینیم که به زیان شدید اعمال هوس آلود خود متوجه شده اند، اما براى این که با خیال راحت اعمال خویش را ادامه دهند سعى مى کنند به نوعى این آگاهى را در خود مستور دارند. ولى بسیارى از مفسران، بدون توجه به تعبیر لَهُمْ، آیه را طورى تفسیر کرده اند که منطبق بر اعمالى مى شود که از مردم مخفى مى داشتند (دقت کنید). «تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۲۸ سوره انعام » @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «وَقَالُوا إِنْ هِيَ إِلَّا حَيَاتُنَا الدُّنْيَا وَمَا نَحْنُ بِمَبْعُوثِينَ» آنها گفتند: «غیر از این زندگى دنیاى ما چیزى در کار نیست. و ما هرگز برانگیخته نخواهیم شد.» (انعام/۲۹) @ayehsobh

آیه ۲۹ سوره انعام استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇ تفســــــیر❇ زندگى دنیا بازى و سرگرمى است در تفسیر آیه دو احتمال وجود دارد: یکى این که دنباله سخنان مشرکان لجوج و سخت باشد که به هنگام مشاهده صحنه هاى رستاخیز آرزو مى کنند بار دیگر به دنیا باز گردند و جبران کنند، ولى قرآن مى گوید: اگر اینها باز گردند نه تنها به فکر جبران نخواهند بود و به کارهاى خود ادامه خواهند داد، که اساساً رستاخیز و قیامت را هم انکار خواهند کرد، و با نهایت تعجب خواهند گفت: زندگى تنها همین زندگى دنیاست و ما هرگز برانگیخته نخواهیم شد! (وَ قالُوا إِنْ هِیَ إِلاّ حَیاتُنَا الدُّنْیا وَ ما نَحْنُ بِمَبْعُوثینَ). احتمال دیگر این که: آیه، بحث جداگانه اى را درباره جمعى از مشرکان که معاد را به کلّى انکار مى کردند، بازگو مى کند; زیرا در میان مشرکان عرب جمعى بودند که: عقیده به معاد نداشتند، در حالى که بعضى دیگر به نوعى از معاد ایمان داشتند. «تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۲۹ سوره انعام » @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «وَلَوْ تَرَىٰ إِذْ وُقِفُوا عَلَىٰ رَبِّهِمْ ۚ قَالَ أَلَيْسَ هَٰذَا بِالْحَقِّ ۚ قَالُوا بَلَىٰ وَرَبِّنَا ۚ قَالَ فَذُوقُوا الْعَذَابَ بِمَا كُنتُمْ تَكْفُرُونَ» اگر (آنها را) به هنگامى که در پیشگاه پروردگارشان ایستاده اند، ببینى (او به آنها) مى گوید: «آیا این حق نیست؟!» مى گویند: «آرى، قسم به پروردگارمان (حق است)» مى گوید: «پس مجازات را بچشید به سزاى آنچه انکار مى کردید!» (انعام/۳۰) @ayehsobh

آیه ۳۰ سوره انعام استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇ تفســــــیر❇ در آیه بعد، قرآن به سرنوشت آنها در روز رستاخیز اشاره کرده، مى گوید: اگر آنها را در آن هنگام که در پیشگاه پروردگارشان ایستاده اند مشاهده کنى که به آنها گفته مى شود: آیا این حق نیست؟ (وَ لَوْ تَرى إِذْ وُقِفُوا عَلى رَبِّهِمْ قالَ أَ لَیْسَ هذا بِالْحَقِّ). خواهى دید که در پاسخ خواهند گفت: آرى، سوگند به پروردگار ما، این حق است! (قالُوا بَلى وَ رَبِّنا). بار دیگر به آنها گفته مى شود: پس بچشید مجازات را به خاطر این که آن را انکار مى کردید و کفر مىورزیدید! (قالَ فَذُوقُوا الْعَذابَ بِما کُنْتُمْ تَکْفُرُونَ) 🌼🌼🌼 مسلّماً منظور از وقوف در برابر پروردگار این نیست که خداوند مکانى دارد، بلکه به معنى ایستادن در برابر صحنه هاى مجازات او است ـ آن طور که بعضى از مفسران گفته اند ـ . و یا کنایه از حضور در دادگاه الهى است، آن طور که انسان به هنگام نماز مى گوید: من در برابر خداوند ایستاده ام. «تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۳۰ سوره انعام » @ayehsobh

خداوند در آیه ۴۹ سوره شوری فرموده " يهب لمن يشاء اناثا و يهب لمن يشاء الذكور " يهب از هبه است يعنی هديه دادن. فرموده خدا به هر كس بخواهد #هديه دهد #دختر ميدهد و به هر كس بخواهد پسر ميدهد و در اينكه دختر را در هديه بودن بر پسر رجحان داده - با وجودی كه می توانست از لفظ ولد استفاده كند كه شامل هردو شود -نكته ای قابل تفكر وجود دارد... @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «قَدْ خَسِرَ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِلِقَاءِ اللَّهِ ۖ حَتَّىٰ إِذَا جَاءَتْهُمُ السَّاعَةُ بَغْتَةً قَالُوا يَا حَسْرَتَنَا عَلَىٰ مَا فَرَّطْنَا فِيهَا وَهُمْ يَحْمِلُونَ أَوْزَارَهُمْ عَلَىٰ ظُهُورِهِمْ ۚ أَلَا سَاءَ مَا يَزِرُونَ» کسانى که لقاى پروردگار را تکذیب کردند، مسلّماً زیان دیدند. تا هنگامى که ناگهان قیامت به سراغشان بیاید. مى گویند: «اى افسوس بر ما که درباره آن، کوتاهى کردیم!» و آنها (بار سنگین) گناهانشان را بر دوش مى کشند آگاه باشید. چه بد بارى بر دوش خواهند داشت. (انعام/۳۱) @ayehsobh ارتباط با مدیر کانال: @shahed

❇ تفســــــیر❇ در این آیه، به خسران و زیان منکران معاد و رستاخیز اشاره کرده، مى فرماید: آنها که ملاقات پروردگار را انکار کردند مسلّماً گرفتار زیان شدند (قَدْ خَسِرَ الَّذینَ کَذَّبُوا بِلـِقاءِ اللّهِ). منظور از ملاقات پروردگار، همان طور که قبلاً اشاره شد، یا ملاقات معنوى و ایمان شهودى است (شهود باطنى). و یا ملاقات صحنه هاى رستاخیز و پاداش و جزاى او است. پس از آن مى گوید: این انکار براى همیشه ادامه نخواهد یافت، و تا زمانى خواهد بود که ناگهان رستاخیز بر پا شود، و آنها در برابر این صحنه هاى وحشتناک قرار گیرند و نتائج اعمال خود را با چشم خود ببینند، در این موقع، فریاد آنها بلند مى شود: اى واى بر ما! چقدر درباره چنین روزى کوتاهى کردیم؟! (حَتّى إِذا جاءَتْهُمُ السّاعَةُ بَغْتَةً قالُوا یا حَسْرَتَنا عَلى ما فَرَّطْنا فیها). 🌼🌼🌼 منظور از ساعة روز قیامت است و بغتة به معنى این است که به طور ناگهانى و جهش آسا که هیچ کس جز خدا وقت آن را نمى داند واقع مى شود، و علت انتخاب این نام (ساعة) براى روز قیامت: یا به خاطر آن است که حساب مردم در آن ساعت با سرعت انجام مى گیرد. و یا اشاره به ناگهانى بودن وقوع آن است که در ساعتى برق آسا مردم از جهان برزخ به عالم قیامت منتقل مى شوند. حسرت به معنى تأسف بر چیزى است، ولى عرب هنگامى که زیاد متأثر شود خودِ حسرت را مخاطب قرار داده و مى گوید: یا حَسْرَتَنا گویا شدت حسرت چنان است که به صورت موجودى در مقابل او مجسم شده است! آنگاه قرآن مى گوید: آنها بار گناهانشان را بر دوش دارند (وَ هُمْ یَحْمِلُونَ أَوْزارَهُمْ عَلى ظُهُورِهِمْ). 🌼🌼🌼 أَوْزار جمع وزر به معنى بار سنگین است و در اینجا منظور از آن گناهان است. این آیه مى تواند یکى از دلائل تجسم اعمال بوده باشد; زیرا مى گوید: آنها گناهان خود را بر دوش مى کشند. و نیز مى تواند کنایه اى از سنگینى بار مسئولیت بوده باشد; زیرا مسئولیت ها همواره تشبیه به بار سنگین مى شود. و در پایان آیه مى فرماید: (اما) چه بد بارى بر دوش مى کشند! (أَلا ساءَ ما یَزِرُونَ). در آیه فوق، سخنى از خسران و زیان منکران معاد به میان آمده، دلیل این موضوع روشن است; زیرا ایمان به معاد، علاوه بر این که انسان را براى زندگى سعادت بخش جاویدان آماده مى کند و او را به تحصیل کمالات علمى و عملى دعوت مى نماید، اثر عمیقى در کنترل انسان در برابر آلودگى و گناهان دارد که در بحث هاى مربوط به معاد اثر سازنده آن را از نظر فردى و اجتماعى به خواست خدا توضیح خواهیم داد. «تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۳۱ سوره انعام » @ayehsobh

آیه ۳۱ سوره انعام استاد پرهیزگار @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «وَمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلَّا لَعِبٌ وَلَهْوٌ ۖ وَلَلدَّارُ الْآخِرَةُ خَيْرٌ لِّلَّذِينَ يَتَّقُونَ ۗ أَفَلَا تَعْقِلُونَ» زندگى دنیا،جز بازى و سرگرمى نیست و سراى آخرت، براى آنها که پرهیزگارند، بهتر است.آیا نمى اندیشید؟! (انعام/۳۲) @ayehsobh

آیه ۳۲ سوره انعام استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇ تفســــــیر❇ سپس براى بیان موقعیت زندگى دنیا در برابر زندگى آخرت، چنین مى گوید: زندگى دنیا چیزى جز بازى و سرگرمى نیست (وَ مَا الْحَیاةُ الدُّنْیا إِلاّ لَعِبٌ وَ لَهْوٌ). بنابراین، آنها که تنها به دنیا دل بسته اند و جز آن را نمى جویند و نمى طلبند در واقع کودکان هوسبازى هستند که یک عمر به بازى و سرگرمى پرداخته و از همه چیز بى خبر مانده اند! تشبیه زندگى دنیا به بازى و سرگرمى از این نظر است که بازى ها و سرگرمى ها معمولاً کارهاى توخالى و بى اساسى هستند که از متن زندگى حقیقى دورند، نه آنها که در بازى پیروز مى شوند پیروز شده اند و نه آنها که شکست مى خورند شکست یافته اند; زیرا پس از پایان بازى همه چیز به جاى خود باز مى گردد! بسیار دیده مى شود کودکان دور هم مى نشینند و بازى را شروع مى کنند یکى را امیر و دیگرى را وزیر، یکى را دزد و دیگرى را قافله اما ساعتى نمى گذرد که نه خبرى از امیر است و نه از وزیر، نه از دزد و نه از قافله . و یا در نمایشنامه هائى که به منظور سرگرمى انجام مى شود، صحنه هائى از جنگ یا عشق یا عداوت مجسم مى گردند، اما پس از ساعتى خبرى از هیچ کدام نیست. 🌼🌼🌼 دنیا به نمایشنامه اى مى ماند که بازیگران آن، مردم این جهانند، که گاه این بازى کودکانه حتى عاقلان و فهمیده هاى ما را به خود مشغول مى دارد، اما چه زود پایان این سرگرمى و نمایش اعلام مى گردد. لَعِب (بر وزن لَزِج) در اصل از ماده لُعاب (بر وزن غُبار) به معنى آب دهان است که از لب ها سرازیر گردد، و این که بازى را لعب مى گویند، به خاطر آن است که همانند ریزش لعاب از دهان است که بدون هدف انجام مى گیرد. سرانجام زندگانى سراى دیگر را با آن مقایسه کرده، مى فرماید: سراى آخرت براى افراد با تقوا بهتر است، آیا اندیشه و تعقل نمى کنید؟ (وَ لَلدّارُ الآخِرَةُ خَیْرٌ لِلَّذینَ یَتَّقُونَ أَ فَلا تَعْقِلُونَ). زیرا حیاتى است جاویدان و فناناپذیر در جهانى وسیع تر و سطحى بسیار بالاتر. در عالمى که سر و کار آن با حقیقت است، نه مجاز، و با واقعیت است نه خیال، در جهانى که نعمت هایش با درد و رنج آمیخته نیست، و سراسر نعمت خالص است بى درد و رنج. از آنجا که درک این واقعیات، با توجه به مظاهر فریبنده دنیا، براى غیر اندیشمندان ممکن نیست، لذا روى سخن در پایان آیه به چنین افراد شده است. 🌼🌼🌼 شاید نیاز به تذکر نداشته باشد که هدف از این آیات، مبارزه با وابستگى و دلبستگى به مظاهر جهان ماده و فراموش کردن مقصد نهائى آن است، و گرنه آنها که دنیا را وسیله اى براى سعادت قرار داده اند، در حقیقت جستجوگران آخرتند نه دنیا. «تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۳۲ سوره انعام » @ayehsobh

اولین کارگاه آموزشی #شادی_در_قرآن به همراه #مهندسی_ ذهن ویژه خواهران توسط خانم #جمشیدیان از اصفهان زمان: ۱۷تیر ۹۸ ساعت ۸:۳۰ الی ۱۲ صبح فرصت ثبت‌نام: تا یکشنبه ۱۶ تیر ۹۸ شماره تماس: ۰۹۱۰۶۴۲۹۳۰۰ @rahrovanraheqoran

سلام برای شِفای عاجل همه بیماران و یک جوان، مادرش ۷۲ هزار صلوات هدیه به حضرت علی اکبر ع و امام حسین ع نیت کرده. ۱۶ هزار صلوات خونده شده، هر کسی هر تعداد میتونه تا فردا ظهر، بفرسته لطفا به این آیدی اطلاع دهد، ممنون: @shahed

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «قَدْ نَعْلَمُ إِنَّهُ لَيَحْزُنُكَ الَّذِي يَقُولُونَ ۖ فَإِنَّهُمْ لَا يُكَذِّبُونَكَ وَلَٰكِنَّ الظَّالِمِينَ بِآيَاتِ اللَّهِ يَجْحَدُونَ» به یقین مى دانیم که گفتار آنها، تو را غمگین مى کند؛ ولى (غم مخور و بدان که) آنها تو را تکذیب نمى کنند. بلکه ستمکاران، آیات خدا را انکار مى نمایند. (انعام/۳۳) @ayehsobh ارتباط با مدیر کانال: @shahed

آیه ۳۳ سوره انعام استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇ تفســــــیر❇ مصلحان و مشکلات راه شک نیست که پیامبر(صلى الله علیه وآله) در گفتگوهاى منطقى و مبارزات فکرى که با مشرکان لجوج و سرسخت داشت، گاهى از شدت لجاجت آنها و عدم تأثیر سخن در روح آنان، و گاهى از نسبت هاى ناروائى که به او مى دادند غمگین و اندوهناک مى شد. خداوند بارها در قرآن مجید پیامبرش را در این مواقع دلدارى مى داد، تا با دلگرمى و استقامت بیشتر، برنامه خویش را تعقیب کند. از جمله درآیه فوق مى فرماید: ما مى دانیم که سخنان آنها تو را محزون و اندوهگین مى کند (قَدْ نَعْلَمُ إِنَّهُ لَیَحْزُنُکَ الَّذی یَـقُولُونَ). ولى بدان که آنها تو را تکذیب نمى کنند و در حقیقت آیات ما را انکار مى کنند و بنابراین طرف آنها درحقیقت ما هستیم نه تو (فَإِنَّهُمْ لا یُکَذِّبُونَکَ وَ لکِنَّ الظّالِمینَ بِآیاتِ اللّهِ یَجْحَدُونَ). نظیر این سخن در گفتگوهاى رائج میان ما نیز دیده مى شود که گاهى شخص برتر به هنگام ناراحت شدنِ نماینده اش، به او مى گوید: غمگین مباش طرف آنها در واقع منم و اگر مشکلى ایجاد شود، براى من است نه براى تو، و به این وسیله مایه تسلّى خاطر او را فراهم مى سازد. 🌼🌼🌼 این احتمال نیز از جهتى قابل ملاحظه است که منظور از آیه، این است که مخالفان تو در حقیقت به صدق و راستى تو معتقدند و در حقانیت دعوتت شک ندارند، اگر چه ترس از به خطر افتادن منافعشان مانع از تسلیم در مقابل حق مى شود و یا تعصب و لجاجت اجازه قبول به آنها نمى دهد . از تواریخ اسلامى نیز استفاده مى شود که حتى مخالفان سرسخت پیامبر(صلى الله علیه وآله) در باطن، به صدق و راستى او در دعوتش معتقد بودند، از جمله این که نقل کرده اند: روزى ابوجهل با پیامبر(صلى الله علیه وآله)ملاقات کرد و با او مصافحه نمود. کسى به او اعتراض کرد: چرا با این مرد مصافحه مى کنى؟ گفت: به خدا سوگند مى دانم او پیامبر است و لکن ما زمانى تابع عبد مناف بوده ایم! (یعنى پذیرفتن دعوت او سبب مى شود که ما تابع قبیله آنان شویم). و نیز نقل شده: شبى ابوجهل، ابوسفیان و اخنس بن شریق که از سران سرسخت مشرکان بودند هر کدام به طور مخفیانه که هیچ کس متوجه نشود، و حتى این سه نفر از حال یکدیگر هم با خبر نبودند، براى شنیدن سخنان پیامبر(صلى الله علیه وآله) در گوشه اى خزیده تا صبح تلاوت آیات قرآن حضرت را مى شنیدند، هنگامى که سپیده صبح دمید، پراکنده شدند. اما در راه بازگشت به هم رسیدند و هر کدام عذر خود را براى دیگرى شرح مى داد، سپس عهد کردند: این کار را تکرار نکنند; زیرا قبول داشتند اگر جوانان قریش از آن آگاه گردند، سبب گرایش آنها به محمّد(صلى الله علیه وآله) خواهد شد. شب دیگر، هر کدام به گمان این که رفقایش آن شب نخواهد آمد براى شنیدن آیات قرآن به نزدیکى خانه پیامبر(صلى الله علیه وآله) و یا مجمعى که مسلمانان داشتند آمد، اما هنگام صبح باز سرّ آنان بر یکدیگر فاش شد، و به سرزنش یکدیگر پرداختند و مجدداً عهد و پیمان بستند که این آخرین بار بوده باشد. ولى اتفاقاً این کار در شب سوم باز تکرار شد، صبح اخنس بن شریق عصاى خود را برداشت و به سراغ ابوسفیان آمده، به او گفت: صریحاً با من بگو: عقیده تو درباره سخنانى که از محمّد شنیدى چیست؟ گفت: به خدا سوگند! من چیزهائى شنیدم که آنها را به خوبى درک کردم، و مقصود و مضمون آن را مى فهمم، اما آیاتى نیز شنیدم که معنى و مقصود آن را نفهمیدم. اخنس گفت: من نیز به خدا سوگند چنین احساس مى کنم، سپس برخاست و به سراغ ابوجهل آمد و همین سؤال را از او کرد که رأى تو درباره سخنانى که از محمّد شنیدى چیست؟ او در جواب گفت: چه مى خواهى بشنوم؟ حقیقت این است که ما و فرزندان عبد مناف در به چنگ آوردن ریاست با هم رقابت داریم، آنها مردم را اطعام کردند، ما نیز براى این که عقب نمانیم اطعام کردیم، آنها مرکب بخشیدند ما نیز مرکب بخشیدیم، آنها بخشش هاى دیگر داشتند ما نیز داشتیم و به این ترتیب دوش به دوش یکدیگر پیش مى رفتیم. اکنون آنها مى گویند: ما پیامبرى داریم که وحى آسمانى بر او نازل مى شود، اما ما اکنون چگونه مى توانیم در این موضوع با آنها رقابت کنیم؟! وَ اللّهِ لا نُؤْمِنُ بِهِ أَبَداً وَ لا نُصَدِّقُهُ: به خدا سوگند! هرگز نه به او ایمان نخواهیم آورد و نه او را تصدیق خواهیم نمود . اخنس برخاست و مجلس او را ترک گفت. 🌼🌼🌼 در روایت دیگرى مى خوانیم: روزى اخنس بن شریق با ابوجهل رو به رو شد، در حالى که هیچ کس دیگر در آنجا نبود، به او گفت: راستش را بگو! محمّد صادق است یا کاذب؟ هیچ کس از قریش در اینجا غیر از من و تو نیست که سخنان ما را بشنود. ابوجهل گفت: واى بر تو و اللّه به عقیده من او راست مى گوید و هرگز دروغ نگفته است. ولى اگر بنا شود خاندان محمّد همه مناصب را به چنگ آورند: پرچم حج، آب دادن به حجاج، پرده دارى کعبه، و مقام نبوت، براى بقیه قریش چه باقى مى ماند؟! از این روایات و مانند آنها استفاده

مى شود که بسیارى از دشمنان سرسخت پیامبر(صلى الله علیه وآله) در باطن به صدق گفتار او معترف بودند. اما رقابت هاى قبیلگى و مانند آن، به آنها اجازه نمى داد، و یا شهامت آن را نداشتند که رسماً ایمان آورند. البته این را نیز مى دانیم که: این گونه اعتقاد باطنى مادام که با روح تسلیم آمیخته نشود، کمترین اثرى نخواهد داشت، و انسان را در سلک مؤمنان راستین قرار نمى دهد. «تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۳۳ سوره انعام » @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «وَلَقَدْ كُذِّبَتْ رُسُلٌ مِّن قَبْلِكَ فَصَبَرُوا عَلَىٰ مَا كُذِّبُوا وَأُوذُوا حَتَّىٰ أَتَاهُمْ نَصْرُنَا ۚ وَلَا مُبَدِّلَ لِكَلِمَاتِ اللَّهِ ۚ وَلَقَدْ جَاءَكَ مِن نَّبَإِ الْمُرْسَلِينَ» به یقین پیش از تو نیز پیامبرانى تکذیب شدند و در برابر تکذیبها، صبر و استقامت کردند و (در این راه،) آزار دیدند، تا هنگامى که یارى ما به آنها رسیدو هیچ چیز سنّت هاى خدا را تغییر نمى دهد. و به یقین اخبار پیامبران به تو رسیده است. (انعام/۳۴) @ayehsobh

آیه ۳۴ سوره انعام استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇ تفســــــیر❇ در آیه بعد، براى تکمیل این دلدارى، به وضع انبیاى پیشین اشاره کرده مى گوید: این موضوع منحصر به تو نبوده است رسولان پیش از تو را نیز تکذیب کردند (وَ لَقَدْ کُذِّبَتْ رُسُلٌ مِنْ قَبْلِکَ). اما آنها در برابر تکذیب ها و آزارها استقامت ورزیدند تا نصرت و یارى ما به سراغشان آمد و سرانجام پیروز شدند (فَصَبَرُوا عَلى ما کُذِّبُوا وَ أُوذُوا حَتّى أَتاهُمْ نَصْرُنا). و این یک سنّت الهى است که هیچ چیز نمى تواند آن را دگرگون کند (وَلا مُبَدِّلَ لِکَلِماتِ اللّهِ). بنابراین، تو هم در برابر تکذیب ها، آزارها و حملات دشمنان لجوج و سرسخت، روح صبر و استقامت را از دست مده! و بدان! طبق همین سنّت، امدادهاى الهى و الطاف بى کران پروردگار به سراغ تو خواهد آمد، و سرانجام بر تمام آنها پیروز خواهى شد و اخبارى که از پیامبران پیشین به تو رسیده است که چگونه در برابر مخالفت ها و شدائد استقامت کردند، و پیروز شدند، گواه روشنى براى تو است (وَ لَقَدْ جاءَکَ مِنْ نَبَإِ الْمُرْسَلینَ). 🌼🌼🌼 در حقیقت آیه فوق، به یک اصل کلّى اشاره مى کند و آن این که همیشه رهبران صالح اجتماع که براى هدایت توده هاى مردم به وسیله ارائه مکتب و طرح هاى سازنده با افکار منحط و خرافات و سنن غلط جامعه به مقابله بر می خاستند با مخالفت سرسختانه جمعى سودجو و زورگو که با پر و بال گرفتن مکتب جدید، منافعشان به خطر مى افتاد، رو به رو مى شدند. آنها براى پیشرفت مقاصد شوم خود از هیچ کارى اِبا نداشتند، و از تمام حربه ها حربه تکذیب، تهمت، محاصره اجتماعى، آزار و شکنجه، قتل و غارت و هر وسیله دیگر استفاده مى کردند. اما حقیقت با جاذبه و کشش و عمقى که دارد، سرانجام ـ طبق یک سنت الهى ـ کار خود را خواهد کرد و این خارها از سر راه برچیده خواهند شد، ولى شک نیست که شرط اساسى این پیروزى، بردبارى، مقاومت و استقامت است. قابل توجه این که در آیه فوق، از سنن، تعبیر به کلمات اللّه شده است; زیرا کَلْم در اصل به معنى تأثیرى است که با چشم یا گوش درک مى شود و به معنى تأثیرى که با چشم درک مى شود نیز آمده است و کلام به معنى تأثیراتى است که با گوش درک مى شود. سپس توسعه پیدا کرده است، و علاوه بر الفاظ به معانى نیز کلمه گفته مى شود، و حتى به عقیده، مکتب و روش و سنت نیز اطلاق مى گردد «تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۳۴ سوره انعام » @ayehsobh