*⃣ نشاندن عبادت به جای عدالت، موجب نا امیدی از دین 🔹به بررسی وضع ملت‌های اسلامی باز می‌گردیم. انسان، از عدالت دور و عبادات، از مضمون خود تهی شده و به صورت تشریفات درآمده. در حالی که قرآن کریم بارها تأکید کرده‌است که عبادت‌ها و به ویژه نماز هرگاه همراه زکات یا برآورده کردن نیاز نیازمندان و همسایگان و نزدیکان نباشد، پس وای بر چنین نمازگزاری. «فَوَیْلٌ لِّلْمُصَلِّین،َ الَّذِینَ هُمْ عَن صَلَاتِهِمْ سَاهُونَ، الَّذِینَ هُمْ یُرَاؤُون،َ وَیَمْنَعُونَ الْمَاعُونَ» 🔸شاید برخی از #علمای_دین با دعوت و تبلیغ یا با #سکوتشان در نشاندنِ عبادت به جای عدالت، سهیم بوده باشند. این در حالی است که اسلام اعلام داشته است: أَفضَلُ الجهاد کَلِمَةُ حَقٍّ عِندَ سُلطانٍ جائِرٍ. برترین عبادت، بیان سخن حق در برابر حاکم غیر عادل است و همچنین اسلام فرموده: عَدلُ ساعَةٍ خَیرٌ مِن عِبادَةِ سَبعینَ سَنَة. ساعتی اجرای عدالت بهتر از هفتاد سال عبادت است. 🔹روشن است که نتیجه‌ی این روش تربیتی بی‌نهایت خطرناک بوده است، چراکه نبود عدالت در جوامع، از مرحله‌ی خطرهای سیاسی و اجتماعی گذشته و به مرحله‌ی انحرافات عقیدتی رسیده و موجب نا امیدی بزرگی از دین و مؤسسه‌های دینی و علمای دین شده است، مخصوصا از آن دسته از علمای دین که در برابر بیدادگری‌ها سکوت می‌کنند و برای احقاق حقوق مردم مبارزه نمی‌کنند. 📚ادیان در خدمت انسان