سلام امروز سالروز شهادت حضرت #میثم_تمار (ره) از یاران صدیق و اهل سرّ امیرالمؤمنین (ع) است، «جناب میثم»، فرزند «یحیی» و از «سرزمین نهروان» منطقه‌ای میان عراق و ایران بود؛ لذا برخی ایشان را ایرانی الاصل دانسته‌اند؛ او غلام زنی از «طایفه بنی اسد» بود و به دست امیرالمؤمنین از آن زن خریداری و آزاد شد؛ [شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج ۲، ص ۲۹۱] مورخین او را از اصحاب رسول خدا به شمار آورده‌اند، هر چند از جزئیات زندگی ایشان در روزگار صدر اسلام، اطلاع مبسوطی در دست نیست. [الاصابه، ج ۳، ص ۴] طبق روایات، حضرت علی (ع) پیش‌تر، سرنوشت و سرگذشت میثم تمار را از زبان رسول خدا شنیده بودند، اما اولین برخورد حضوری میثم با آن امام همام در دوران خلافت حضرت انجام گرفت که امام او را خریداری و آزاد نمودند و از وی پرسیدند: نامت چیست؟ گفت: «سالم»؛ حضرت فرمودند: از رسول خدا شنیدم که پدرت نام تو را «میثم» گذاشته است، پس به همان نام برگرد و کنیه‌ات را «ابو سالم» قرار بده. [ارشاد، ج ۱، ص ۳۲۳] میثم از همان دیدار اول، شیفته حضرت امیر (ع) شد و دریچه قلبش را به روی معارف علوی گشود و جان تشنه‌اش را از چشمه زلال علوم آن حضرت سیراب کرد؛ حضرت امیر (ع) نیز با مشاهده ظرفیت و استعداد روحی و زمینه مناسب میثم، دانش و آگاهی های بسیاری را به او آموختند و ایشان را با اسرار و راز‌های نهانی آشنا ساختند؛ مورخین نوشته‌اند که صفا و صمیمیت ویژه‌ای میان حضرت امیر (ع) و میثم تمار (ره) برقرار بود تا آنجا که حضرت به مغازه خرما فروشی او می‌رفتند و در آن جا به او قرآن و معارف دینی می‌آموختند؛ و در برخی اوقات که میثم را به دنبال کاری می‌رفت، خودشان تا بازگشت او در مغازه میثم خرما می‌فروختند؛ [سفینة البحار، ج ۲، ص ۵۲۵] میثم، محرم راز امیرالمؤمنین (ع) و انیس خلوت های ایشان، و آشنا با تجلیات روح خدایی آن امام همام بود و البته علاوه بر آن حضرت، محبوب و مقرب امام حسن و امام حسین (ع) بود و امامان دیگر نیز از او با عظمت و تجلیل یاد کرده‌اند؛ چنانچه امام باقر (ع) فرمودند: «من به میثم بسیار علاقه‌مندم» و امام صادق (ع) نیز به میثم درود فرستاده و از شأن والا و مقام بلند او سخن گفته‌اند؛ [بحار الانوار، ج ۵٣، ص ١١٢] همچنین در روایت آمده که تمامی فرزندان و نسل آنان نیز از اصحاب و راویان ائمه اطهار (ع) بوده‌اند. [اصول کافی، ج۳، ص۱۳۲] جناب میثم علاوه بر ایمان و علم و تقوا، فضایل و برجستگی‌های خاصی داشت که او را نسبت به دیگر اصحاب حضرت، برتر می ساخت که در پایان سخن به برخی از این صفات ارزنده و امتیازات و فضایل خاص میثم تمار اشاره می‌نمائیم: سخنوری: میثم، بیانی رسا داشت و در نطق و سخن، توانا و فصیح بود؛ چنانچه آورده‌اند که او در دیدار با ابن زیاد، چنان با رشادت و صلابت سخن گفت که ابن مرجانه ملعون، با شنیدن گفتار وی به شگفتی افتاد و در سکوت فرورفت» [رجال کشی، ص ۸۶] مفسر قرآن: میثم تمار، یکی از شاگردان والا مقام در مکتب تفسیری امیرالمؤمنین (ع) بود و علم تاویل معانی قرآن را از آن حضرت فرا گرفته بود تا جایی که «ابن عباس» که خود مفسر قرآن و از شاگردان حضرت علی (ع) بود، برای تأویل آیات به او مراجعه می‌نمود. [سفینة البحار، ج ۲، ص ۵۲۴] همچنین وی راوی احادیث بسیاری از امیرالمؤمنین (ع) بوده و اسرار زیادی از آن حضرت آموخته است، چنانچه حوادثی همچون مرگ معاویه، واقعه کربلا، قیام مختار، و چگونگی شهادت خودش را پیشگویی کرده است؛ و بالاخره آن جناب به جرم دفاع از حریم حق و خط ولایت، به دست ابن‌مرجانه ملعون و دقیقاً طبق پیش‌بینی خود به شهادت رسید و او را بر سر دار آویزان نمودند؛ [رجال کشی، ص۸۳] لذا او را «سردار سربدار» نامیدند. هم اکنون مرقد شریف میثم تمار (ره) با ضریح زیبایش، در نزدیکی مسجد کوفه، هر ساله زیارتگاه میلیون‌ها نفر از شیعیان و محبین اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) است. 🆔 @az_hajqasem