دعبل خزاعى مى‏‌گوید: قصیده‌‏اى سرودم و براى آقایم على‌بن‌موسى الرضا علیه‌السلام خواندم که بیت نخستین آن چنین است: «محل دروس قرآنی از خواندن قرآن خالی شده بود و محل نزول وحی، منزلگاهی بی‌کس چونان بیابان‌هایی بی‌آب و علف، خالی و بدون سکنه بود». وقتى به اینجا رسیدم که: «#ظهور امامى که بى‌‏تردید به نام پروردگار و همراه با برکات الهى ظهور خواهد کرد؛ در میان ما حق و باطل را از هم جدا کرده و مردم را بر نیک و بد اعمالشان جزاى خیر و مکافات سخت خواهد داد» امام رضا علیه‌السلام سخت گریست. آنگاه سر مبارک خویش را بلند کرد و فرمود: «اى خزاعى این دو بیت را #روح‌القدس از زبان تو سروده است. آیا مى‏‌دانى این امام کیست‏ و چه وقت قیام خواهد کرد؟» عرض کردم: «نه، مولاى من، من فقط شنیده‌‏ام که از شما اهل‌بیت امامى ظهور خواهد کرد که زمین را از تباهى و آلودگى پاک مى‏‌کند و آن را از عدل سرشار مى‏‌کند». پس امام علیه‌السلام فرمود: امام بعد از من فرزندم محمد، بعد از محمد فرزندش على، پس از على فرزندش حسن و بعد از او فرزندش #حجت‌قائم است که در زمان غیبت، ظهورش را انتظار مى‏‌کشند و وقتى ظاهر شد، همه تسلیم فرمان او هستند. اگر از دنیا جز یک روز باقى نمانده باشد خداوند آن روز را آنقدر طولانى خواهد کرد تا او ظهور کند و زمین مالامال از ظلم و جور را پر از عدل و داد نماید». عیون أخبار الرضا علیه‌السلام، ج‏۲، ص۲۶۵ #ظهور #قائم https://eitaa.com/az_o_bego