eitaa logo
از او بگو
126 دنبال‌کننده
335 عکس
107 ویدیو
2 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
#حضرت الله_ارواحنا_فداه حضور يافتن و نشستن در مجالسي که و و ساير امور مربوط به آن حضرت، در آن‏ها ياد مي‏شود و دليل بر اين - اضافه بر اين‏که از لوازم و نشانه‏هاي محبّت است و از مصاديق که مأمور شده‏ايم به آن‏ها جوييم و پيشي گيريم که خداي تعالي فرموده: «فَاسْتَبِقُوا الخَيْراتِ»؛ 1⃣ به سوي کارهاي خير سبقت گيريد - فرموده مولايمان حضرت رضاعليه السلام است که در امالي شيخ صدوق 2⃣ و مجلّد دهم بحار از آن بزرگوار آمده، که فرمودند: هر کس در مجلسي بنشيند که امرِ ما در آن زنده مي‏گردد، روزي که دل‏ها مي‏ميرند دل او نخواهد مرد.3⃣ . و نيز بر اين مطلب دلالت دارد فرموده حضرت امام صادق‏ عليه السلام به فُضيل، در حديث روايت شده در بحار و غير آن، که مي‏نشينيد و حديث مي‏گوييد؟ فضيل عرضه داشت: آري. فدايت شوم! صادق‏ عليه السلام فرمود: همانا من آن مجالس را دوست مي‏دارم، پس امر ما را اِحيا کنيد. اي فضيل! خداوند رحمت کند کسي که امر ما را احيا نمايد. 4⃣. و نيز شاهد بر آنچه گفتيم، تمامي رواياتي است که در مورد تشويق و ترغيب بر حضور و شرکت در مجالس ذکر رسيده، مانند فرموده اکرم‏ صلي الله عليه وآله: در باغ‏هاي بهشت بگرديد. عرضه داشتند: اي رسول خدا! باغ‏هاي بهشت چيست؟ فرمود: . و فرمايش آن حضرت در حديث ديگر که: همانا خداوند کسي را که در مجلس اهل ذکر مي‏نشيند، مي‏آمرزد و او را از آنچه مي‏ترسد، ايمن مي‏دارد. پس فرشتگان گويند: [پروردگارا!] فلاني در ميان آنان است و او تو را ياد نکرد، خداوند مي‏فرمايد: او را به خاطر هم‏نشيني با آنان آمرزيدم، زيرا که ياد کنندگان حق چنين هستند که همنشين ايشان از جهت آن‏ها بدبخت نگردد. 5⃣ اين دو حديث را شيخ احمد بن فهدرحمه الله در کتاب «عدّة الداعي» روايت کرده. وجه شاهد بودن اين دو حديث بر مطلب مورد بحث اين‏که: ياد آن حضرت و ياد پدرانش‏ عليهم السلام ياد خداي - عزّوجلّ - مي‏باشد، از جهت روايتي که شيخ محمد بن يعقوب کليني‏ رحمه الله در کافي از حضرت صادق‏ عليه السلام آورده که فرمود: هر جمعي در مجلسي حضور يابند و خداوند - عزّوجلّ - را ياد نکنند و از ما ياد ننمايند، آن مجلس مايه حسرت آن‏ها در روز قيامت خواهد بود. سپس فرمود: ابوجعفر باقرعليه السلام فرموده: همانا ياد ما از [مصاديق] ياد خداوند است و ياد دشمنان از [مصاديق] ياد شيطان مي‏باشد. 6⃣ و نيز بر اين مطلب دلالت مي‏کند آنچه در وسائل روايت گرديده صادق (ع) :« خداوند را فرشتگاني است که گشت مي‏زنند، به غير از کرام کاتبين - که آنچه از انسان سر مي‏زند مي‏نويسند - پس هرگاه بر جمعي بگذرند که محمد و آل محمدعليهم السلام را ياد مي‏کنند، به يکديگر گويند: توقّف کنيد. پس مي‏نشينند و بهره‏مند مي‏شوند. و چون از آنان جدا گردند، بيمارانشان را عيادت کنند و در مراسم مردگانشان شرکت نمايند و از غايبين آنان تفقّد کنند، پس آن مجلس است که هر کس در آن بنشيند، بدبخت نمي‏شود.» 7⃣ اضافه بر اين‏که نشستن در آن مجالس، زياد کردن افراد، دوستان و ياران و به اصطلاح سياهي لشکر درست کردن براي جمعيت نيکان است که نزد خداوند و امامان معصوم‏ عليهم السلام محبوب و مطلوب است، همچنان که سياهي لشکر شدن براي معاندين و اشرار نزد خداوند و امامان‏ عليهم السلام مبغوض و ناخوشايند مي‏باشد، بر اين مطلب دلالت مي‏کند آنچه در بحار، به نقل از مناقب آمده که: قاضي عبد الرحمن بن رياح، از يک نابينا علّت کوري‏اش را سؤال کرد، نابينا گفت: در واقعه کربلا حضور يافتم، ولي جنگ نکردم. پس از چندي در خواب شخص هولناکي را ديدم، به من گفت: رسول خدا صلي الله عليه وآله تو را مي‏خواند. گفتم: توان ديدنش را ندارم. مرا کشيد و به خدمت رسول خدا صلي الله عليه وآله برد، آن حضرت را اندوهگين يافتم و در دستش حربه‏اي بود و در پيشگاهش چرمي که زير محکومين گسترده مي‏شود،افکنده‏اند و فرشته‏اي با شمشيري از آتش بپا ايستاده افرادي را گردن مي‏زند و آتش بر آن‏ها مي‏افتد و آنان را مي‏سوزاند، سپس بار ديگر زنده مي‏شوند و باز آن‏ها را همان‏طور به قتل مي‏رساند. عرضه داشتم: سلام بر تو باد، اي رسول خدا! قسم به خداوند! که من نه شمشيري زدم و نه نيزه‏اي به کار بردم و نه تيري افکندم. اکرم‏ صلي الله عليه وآله فرمود: « آيا سياهي لشکر را زياد نکردي؟! آن‏گاه مرا به مأموري سپرد و از طشت خوني برگرفت، از آن خون بر چشمم کشيد، چشمانم سوخت و چون از خواب برخاستم، کور شده بودم. »8⃣ 1⃣.سوره بقره، آيه 148. 2⃣.أمالي، مجلس 17، ح 4 3⃣.بحارالانوار، 278:44. 4⃣.بحارالانوار، 282:44. 5⃣.عددةالداعي، 238 ح 17 و مستدرک الوسائل، 400:1 ح 2. 6⃣.اصول کافي، 496:2 ح 2. 7⃣.وسائل الشيعه، 566:11 باب 23 ح 2. 8⃣.بحارالانوار، 303:45. https://eitaa.com/az_o_bego
(ع) در روایتی به اشاره می‌کند که به (عج) بر سر قبر (ع) قرار گرفته‌اند ‌ترین موضوعی که هر کدام از اهل‌بیت(ع) در زندگی بابرکتشان با آن مواجه بودند و در آن فضا زندگی می‌کردند، موضوع مهدویت و امر ظهور بود، از این رو در دسته‌بندی موضوعی احادیث ائمه(ع) موضوع آخرالزمان و ظهور بیشترین تعداد احادیث را به خود اختصاص داده‌اند. متأسفانه با وجود این حجم از گنجینه‌های گرانبهای احادیث ائمه معصومین(ع) شاهدیم آنطور که بایسته و شایسته است جامعه شیعه به آن نپرداخته لذا ملتی که مهم‌ترین نقش را در امر ظهور بر عهده دارند، کم‌ترین معلومات و معارف را درباره مهدویت، و دارند. این در حالی است که غرب در قالب‌های مختلف مثل سال است که مردم خود را با مفاهیم آخرالزمانی (هرچند به صورت تحریف‌شده و غیر واقعی) آشنا کرده است، اما جامعه با وجود منبع و (ع) خود را بی‌بهره گذاشته است. بر اساس تحقیقات انجام‌شده در دسته‌بندی موضوعی آیات قرآن، موضوع مهدویت بیشترین آیات را به خود اختصاص داده است و همان طور که اشاره شد، این آمار در احادیث نیز به همین ترتیب است.  در این بین ایام و ائمه (ع) می‌تواند برای این باشد؛ ایامی که باید به موازات عزاداری و شادی به معارف قرآن و عترت(ع) که در اوج آن‌ها معارف قرار دارد، شود که اکنون کمتر شاهد این رفتار هستیم و بیشتر وقت مجالس به و می‌گذرد. نشان بر اینکه کافی است از یک ومحب_اهل‌بیت(ع) که در و منابر حاضر می‌شود، درخواست شود به آیه از آیات و   که با موضوع و است اشاره کند. لذا این   با یک و باید هرچه اصلاح شود تا تبعات آن دامنگیر شیعیان نشود؛ به این صورت که دشمن از این فضای خالی به نفع خود استفاده خواهد کرد و مفاهیم تحریف‌شده خود را به خورد جوامع شیعی به خصوص جامعه ایران می‌دهد. حال به ایام سوگواری عبدالله الحسین علیه السلام یکی از احادیث به امام علیه السلام در باب و ظهور را برای منتشر می‌کنیم باشد که از نورانیت آن بهره ببریم. این روایت برشی از یک حدیث مفصل است که قسمت مربوط به مهدویت آن را آوردیم. صدوق در صفحه130 از کتاب «امالی» و در جلد اول از صفحه 299 کتاب #«عیون اخبار رضا» و نیز# شیخ حر در صفحه 500 از کتاب این حدیث را نقل کرده‌اند. شبیب از (ع) نقل می‌کند: ▪️یَا ابْنَ شَبِیبٍ إِنْ کُنْتَ بَاکِیاً لِشَیْ ءٍ فَابْکِ لِلْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ ع؛ ای پسر شبیب اگر برای چیزی گریه خواهی کرد برای حسین بن علی بن ابیطالب (ع) گریه کن ▪️فَإِنَّهُ ذُبِحَ کَمَا یُذْبَحُ الْکَبْشُ وَ قُتِلَ مَعَهُ مِنْ أَهْلِ بَیْتِهِ ثَمَانِیَةَ عَشَرَ رَجُلًا مَا لَهُمْ فِی الْأَرْضِ شَبِیهُونَ؛ که او ذبح شد همان طور که گوسفند ذبح می‌شود و هجده کس از خاندانش با او کشته شد که روی زمین مانندی نداشتند ▪️وَ لَقَدْ بَکَتِ السَّمَاوَاتُ السَّبْعُ وَ الْأَرَضُونَ لِقَتْلِهِ؛ و آسمان‌های هفتگانه و زمین برای کشتن او گریستند ▪️وَ لَقَدْ نَزَلَ إِلَی الْأَرْضِ مِنَ الْمَلَائِکَةِ أَرْبَعَةُ آلَافٍ لِنَصْرِهِ؛ و چهار هزار فرشته برای یاریش به زمین آمدند ▪️فَوَجَدُوهُ قَدْ قُتِلَ فَهُمْ عِنْدَ قَبْرِهِ شُعْثٌ غُبْرٌ إِلَی أَنْ یَقُومَ الْقَائِمُ فَیَکُونُونَ مِنْ أَنْصَارِهِ وَ شِعَارُهُمْ یَا لَثَارَاتِ الْحُسَیْنِ؛و دیدند کشته شده و بر سر قبرش ژولیده و خاک‌آلود باشند تا قائم (ع) ظهور کند و یاریش کند و شعار آنها یا الحسین است. _بحق_حضرت سلام الله علیها 🤲 https://eitaa.com/az_o_bego